- 28 Ocak 2017
- 553
- 472
- Konu Sahibi maviningolgesi
- #1
Arkadaslar öncelikle merhaba. Ben kendi içimde acaba nasıl olsa doğru olur deyip bir turlu karar veremediğim bir durumla karşı karşıyayım. Sanki herkes herşeyi doğru yapıyormuş gibi..
Ben yaklaşık 3 yıldır kendi ailemden yana sıkıntılar yasıyorum. Bana yansıyan birşey Yok ama mutsuzlar. Babamın anneme yaptığı bir ihanetin izi yıllardır üzerimizde. Üstelik bu kadİn da babam gibi evli çocukluydu ve annemin çok güvendiği ailecek görüştükleri biriydi. Olayın sokunu hala atlatabilmiş değiliz. Babamı o dönem resmen sildik. Annemizi çok toplamaya yanında olmaya çalıştık. Ama babam pişman olup çok ağlayıp anneme donmek isteyince annem de çok sevdiği ve güvenmek istediği için 20 küsür yılın hatrına baristi. Bize de birşey demek düşmedi. Hele ki ilerleyen zamanlarda babamın hakiki pişmanlığını farkettikce insandır şaşar velevki tekrarı olmasın mantıgiyla yürümek zorunda kaldık. Ama su an hala daha babamın en ufak bir ilgisizliği tersliği olsun annem hemen ağlama krizlerine giriyor ve o kadını unutamadığını hep onu düşündüğü gerekçesiyle babamı suçlayarak kavgalar ediyor. Olayın bu kısmı birilerinin bir taraflarını tutamamasi sonucu bir ailenin nasıl dağıldığı yanı. Bu arada benim bakış açımda bir ailenin dağılması icin herkesin ayrı yerlere gitmesine gerek Yok. O dört duvar arasında eski aile düzeni kalmamış yıllarca yaratılan hasari onarmaya çalışırken iyice yıpranan bireyler varsa o aile dağılmaktan da beterdir.
Benim sorunum söyle. Ailem böyleyken eşimin bir teyzesi var, Allah var hiç sevmiyorum nefret ediyorum. Bir araya gelince soguk terler döküyorum ve o kalın yırtık konuşma tarzına bile tuylerim diken diken oluyor. Bu insani özetleyecek olursak, yeterli işlerde bulunmuş ve yeterli ortamı gayet gördüğü için ağzı inanılmaz laf yapan erkekleri çeken kadın dusmani sözde “ask” icin dağıtmadık yuva bırakmayan kendini dördüncü evli erkeğin kapamaligina adamış bir teyze kişisi. Adı teyze ama doğru düzgün görüşmeyiz de birlikte görülmek de istemeyiz. Bakmayın evli adam avcılığına beni yaralayan ben onun bu olaylarını bilmediğim zamanlar ailemin sorununu güvenim söylediğimde (çünkü yeni yeni barismislardi duydugum mutluluğu paylaşmıştım) “aah ah bu o....lar yüzünden ne yuvalar yıkılıyor allah evlerini yıksın başlarına” demiş olması. Gözümün içine bakarak bunu söylerken bizimkinin digerlerinden bir farkı yokmuş çünkü. Öğrendiğim zaman kendimi ileri derecede keriz hissetme nedenim de budur.
Kayın validem ise onunla küs olduğu zaman İnan her turlu yakıştırmayı yapıp çocuklarını konuşmayacaksınız diye tembihleyip bana sürekli “kurunun yanında yaş da yanar ben onun yontemiyle para kazanmıyorum bize ters” deyip ağza alınmayacak laflar söyleyip hakkında, barisinda “aman o kıza da yazık bogazlari hasta sarkicilik da yapamaz artık napsin colugu çocuğu için evli de olsa elin adamına muhtaç allah yardım etsin” der. Nasıl olduysa en sevmediğim insan tipleriyle ayni hayata sahip oldum.
Kayınbabam ve kayınvalidem yakın zamanda kavga edip bu defa ayrılma kararı aldılar. Kayınvalidem hep kavga eder onunla gerçi ama bu defa kardeşiyle barismisti ve kardeşi o evli adam onun çocuklarını istemediği için (başka şehirde yasıyorlar) teyze bu şehirde çocuklara ev açıp kendi adamın ona diğer şehirde açtığı eve yerleşmeye gitmişti. İste annelik görün :) neyse kayinvalideme de demiş ki “abla sen benim ablamsin sokağa atamam seni gel cocuklara tuttuğum evde başlarında dur paranı da gönderirim aylık”. Bakmayın he kayınvalidemin kiraları falan var hiç de ihtiyacı olan bir insan değil yani. Ama her zaman fazla mal göz çıkarmaz kafasındadır. Ben de tam tersi para herşeyi yapar diyen adamın para için herşeyi yapacak kafada olduğuna inanırım. Neyse kayinvalide bu fırsatı geri çevirmedi herseyini toplayıp gitti kardeşinin evine. Bakıyor çocuklarına. Çocuklar dediğim onbesli yaslarda iki tane. Tabi sürekli eşimi arıyor kolaçan ediyor babayı. Ama baba çok mutlu Asla istemiyor huzuru buldum diyor. Neyse bunlar Başka konular. Asil meseleye geleyim.
Bu olaylar olmadan eşim ailesine benim onun teyzesiyle bir araya gelmek istemediğimi ve haklı olduğumu söylemiş. Onlar da saygı duymuş. Olaylar olduğunda ise esime “anneni nasıl gorcem ben teyzenin tuttuğu eve oldursen gitmem elalemin çocuğunun riskiyla bir bardak su içmem” dedim. “ gitmezsin hayatım annem zaten biliyor istemediğini birşey demez” demişti. Bugün de “anneme gidiyorum hayatım seni de istedi ama maviningolgesi gelmez anne o eve dedim o da iyi kendi bilir dedi” dedi. Kayınvalidemi tanıdığımdan biraz tavır hissediyorum. Ama kızlar aklıma sürekli teyzenin metresligini yaptığı adamın çocukları, karısının fare zehiriyle kendini zehirlediği, evi terkettiği çocuklarının okula gidemediği tüm hayatlarının alt üst olduğu geliyor. Ben kendime sana bulaşanı mi var sanane demek istiyorum bazen. Ama diyemiyorum. Çünkü bir olayı doğrulamamak tepki göstermek için basima gelmesini beklemek bana göre değil. O Kadinla selamlasinca bile adamın ailesi geliyor aklima. Adamın umrunda değil sanane diyeceksiniz ama ben yaşadıklarımızı unutamıyorum. Hele teyzenin adamın karisini kayinvalideye dalga geçerek alay ederek (köylü diye) anlattığını bildikçe delirecek gibi oluyorum. Ya benim basima gelseydi Allah’ım sen koru diyorum.
Az çok anlamışsınızdır bu olaylara bakış açımı. Siz de bir açı yakalayın ve bana olması gerekeni söyleyin diye bu kadar anlattım. Kayinvalideme saygıda kusur etmiyorum. Hatta esime bugün “tamam hayatım iki gün sonra anneni cagircaz yemeğe o zaman görüşürum daha iyi olur” bile dedim ona söylesin diye. Peki bayramda nasıl olacak. Gitmek hiç hiç istemiyorum. Ama ne yapmalıyım sizce
şimdiden teşekkürler..
Ben yaklaşık 3 yıldır kendi ailemden yana sıkıntılar yasıyorum. Bana yansıyan birşey Yok ama mutsuzlar. Babamın anneme yaptığı bir ihanetin izi yıllardır üzerimizde. Üstelik bu kadİn da babam gibi evli çocukluydu ve annemin çok güvendiği ailecek görüştükleri biriydi. Olayın sokunu hala atlatabilmiş değiliz. Babamı o dönem resmen sildik. Annemizi çok toplamaya yanında olmaya çalıştık. Ama babam pişman olup çok ağlayıp anneme donmek isteyince annem de çok sevdiği ve güvenmek istediği için 20 küsür yılın hatrına baristi. Bize de birşey demek düşmedi. Hele ki ilerleyen zamanlarda babamın hakiki pişmanlığını farkettikce insandır şaşar velevki tekrarı olmasın mantıgiyla yürümek zorunda kaldık. Ama su an hala daha babamın en ufak bir ilgisizliği tersliği olsun annem hemen ağlama krizlerine giriyor ve o kadını unutamadığını hep onu düşündüğü gerekçesiyle babamı suçlayarak kavgalar ediyor. Olayın bu kısmı birilerinin bir taraflarını tutamamasi sonucu bir ailenin nasıl dağıldığı yanı. Bu arada benim bakış açımda bir ailenin dağılması icin herkesin ayrı yerlere gitmesine gerek Yok. O dört duvar arasında eski aile düzeni kalmamış yıllarca yaratılan hasari onarmaya çalışırken iyice yıpranan bireyler varsa o aile dağılmaktan da beterdir.
Benim sorunum söyle. Ailem böyleyken eşimin bir teyzesi var, Allah var hiç sevmiyorum nefret ediyorum. Bir araya gelince soguk terler döküyorum ve o kalın yırtık konuşma tarzına bile tuylerim diken diken oluyor. Bu insani özetleyecek olursak, yeterli işlerde bulunmuş ve yeterli ortamı gayet gördüğü için ağzı inanılmaz laf yapan erkekleri çeken kadın dusmani sözde “ask” icin dağıtmadık yuva bırakmayan kendini dördüncü evli erkeğin kapamaligina adamış bir teyze kişisi. Adı teyze ama doğru düzgün görüşmeyiz de birlikte görülmek de istemeyiz. Bakmayın evli adam avcılığına beni yaralayan ben onun bu olaylarını bilmediğim zamanlar ailemin sorununu güvenim söylediğimde (çünkü yeni yeni barismislardi duydugum mutluluğu paylaşmıştım) “aah ah bu o....lar yüzünden ne yuvalar yıkılıyor allah evlerini yıksın başlarına” demiş olması. Gözümün içine bakarak bunu söylerken bizimkinin digerlerinden bir farkı yokmuş çünkü. Öğrendiğim zaman kendimi ileri derecede keriz hissetme nedenim de budur.
Kayın validem ise onunla küs olduğu zaman İnan her turlu yakıştırmayı yapıp çocuklarını konuşmayacaksınız diye tembihleyip bana sürekli “kurunun yanında yaş da yanar ben onun yontemiyle para kazanmıyorum bize ters” deyip ağza alınmayacak laflar söyleyip hakkında, barisinda “aman o kıza da yazık bogazlari hasta sarkicilik da yapamaz artık napsin colugu çocuğu için evli de olsa elin adamına muhtaç allah yardım etsin” der. Nasıl olduysa en sevmediğim insan tipleriyle ayni hayata sahip oldum.
Kayınbabam ve kayınvalidem yakın zamanda kavga edip bu defa ayrılma kararı aldılar. Kayınvalidem hep kavga eder onunla gerçi ama bu defa kardeşiyle barismisti ve kardeşi o evli adam onun çocuklarını istemediği için (başka şehirde yasıyorlar) teyze bu şehirde çocuklara ev açıp kendi adamın ona diğer şehirde açtığı eve yerleşmeye gitmişti. İste annelik görün :) neyse kayinvalideme de demiş ki “abla sen benim ablamsin sokağa atamam seni gel cocuklara tuttuğum evde başlarında dur paranı da gönderirim aylık”. Bakmayın he kayınvalidemin kiraları falan var hiç de ihtiyacı olan bir insan değil yani. Ama her zaman fazla mal göz çıkarmaz kafasındadır. Ben de tam tersi para herşeyi yapar diyen adamın para için herşeyi yapacak kafada olduğuna inanırım. Neyse kayinvalide bu fırsatı geri çevirmedi herseyini toplayıp gitti kardeşinin evine. Bakıyor çocuklarına. Çocuklar dediğim onbesli yaslarda iki tane. Tabi sürekli eşimi arıyor kolaçan ediyor babayı. Ama baba çok mutlu Asla istemiyor huzuru buldum diyor. Neyse bunlar Başka konular. Asil meseleye geleyim.
Bu olaylar olmadan eşim ailesine benim onun teyzesiyle bir araya gelmek istemediğimi ve haklı olduğumu söylemiş. Onlar da saygı duymuş. Olaylar olduğunda ise esime “anneni nasıl gorcem ben teyzenin tuttuğu eve oldursen gitmem elalemin çocuğunun riskiyla bir bardak su içmem” dedim. “ gitmezsin hayatım annem zaten biliyor istemediğini birşey demez” demişti. Bugün de “anneme gidiyorum hayatım seni de istedi ama maviningolgesi gelmez anne o eve dedim o da iyi kendi bilir dedi” dedi. Kayınvalidemi tanıdığımdan biraz tavır hissediyorum. Ama kızlar aklıma sürekli teyzenin metresligini yaptığı adamın çocukları, karısının fare zehiriyle kendini zehirlediği, evi terkettiği çocuklarının okula gidemediği tüm hayatlarının alt üst olduğu geliyor. Ben kendime sana bulaşanı mi var sanane demek istiyorum bazen. Ama diyemiyorum. Çünkü bir olayı doğrulamamak tepki göstermek için basima gelmesini beklemek bana göre değil. O Kadinla selamlasinca bile adamın ailesi geliyor aklima. Adamın umrunda değil sanane diyeceksiniz ama ben yaşadıklarımızı unutamıyorum. Hele teyzenin adamın karisini kayinvalideye dalga geçerek alay ederek (köylü diye) anlattığını bildikçe delirecek gibi oluyorum. Ya benim basima gelseydi Allah’ım sen koru diyorum.
Az çok anlamışsınızdır bu olaylara bakış açımı. Siz de bir açı yakalayın ve bana olması gerekeni söyleyin diye bu kadar anlattım. Kayinvalideme saygıda kusur etmiyorum. Hatta esime bugün “tamam hayatım iki gün sonra anneni cagircaz yemeğe o zaman görüşürum daha iyi olur” bile dedim ona söylesin diye. Peki bayramda nasıl olacak. Gitmek hiç hiç istemiyorum. Ama ne yapmalıyım sizce
şimdiden teşekkürler..
