sizcede boşanmam gerekiyor mu?

Siz 11 yillik evli, çocuğunuz da 10 yasinda.

Benim oglum 9 yasinda, her isini kendi yapiyor. Acil durumda evde yanliz da kalabilir.

Siz halen neden calismiyorsunuz ki anlamadim.
Ilk is ise girin, calismaya başlayın, esinizle de konusun, konuşmuyorsa yazisin artik bir yolunu bulun, kavgasiz gürültüsüz bitirin, cocugunuz için maas isteyin esinizden, onunla çocuğun giderlerini karsilarsiniz, kendi maasinizla kendinizin. Yaşarsınız idare edersiniz. Aileniz de zamanla alisir.

Tasinmaniza su asamada gerek yok bence, zaten aileniz destek degilmis ki, en azından burasi 11 yildir yasadiginiz sehir, yeni duzen kurması cok zorlamaz.
 
11 yıldır bunu çekiyorsunuz ve 11 yıl sonra sizce boşansam mı diyorsunuz. Alıştınız her halde bu duruma anlamadım ki değil 11 yıl 11 gün çekmezdim. İşe girmek için de eşinizin yardım etmesi gerekmiyordu. Burda çalışan o kadar kadın var. Kocaları onlara iş bulduğu veya hadi canım yaparsın dedikleri için çalışmıyorlar. Çalışmak isteyen işini buluyor çabalıyor. Siz alışmışsınız duruma o yüzden bu saatten sonra biz boşanın desek, bir şey değişeceğini düşünmüyorum malesef
 
Vallahi ben sadece 11 yıllık evlilikte 11 yıl ayrı yatmaya takılıp başka birşeye odaklanamadım 😲
Evliliğin sadece imza üstünde dedikleri bu olsa gerek 🤦🏼
Ablacım sen hiç mi sevgiye, ilgiye, dokunulmaya ihtiyaç duymadın bunca zaman 😬
 
Kendi hayatınızı değil eşinizin yaptığı seçimleri yaşıyorsunuz.
Çalışmak istiyorsunuz eşiniz kabul etmeyince vazgeçiyorsunuz.
Taşınmak istiyorsunuz eşiniz karşı bir sebep bulunca ikna oluyorsunuz.
İstemediğiniz bir evliliği sonlandırmak istiyorsunuz eşinizden beklediğiniz tepkiyi alamayınca devam kararı alıyorsunuz.
Siz tüm bunları istediğinize emin misiniz?
Yada istediklerinizi yapmak için sizi harekete geçmekten alıkoyan şey ne, kim?


11 yıldır ayrı yatan ve bunun normal olduğunu söyleyip sizi manüpüle eden bir adamdan "evet sana haksızlık ediyorum, boşanma kararınını destekliyorum ve yeni hayatını kurman için elimden gelen desteği vereceğim" tavrını mı bekliyorsunuz?
Eğer öyleyse bu durumdan rahatsız olan o değil. Tam tersi onun istediği düzen devam ediyor. Niye bozsun ki diye düşünmelisiniz.
Harekete geçmeden de gideceğiniz yolun, düşündüğünüz kadar imkansız olmadığını göremezsiniz, başlarsanız işiniz kolaylaşır.
Sizi tutan tek şey düşüncelerinizde kendinize koyduğunuz yargılarınız, blokajlarınız. Hal böyle olunca da size sizden başka kimse yardım edemez.
 
Ben ayrı yatmakta bir beis gormedim. Her evliliğin dinamiği farklıdır o açıdan bence. Ama asıl üstünde durulması gereken şey sıkıntılar, konuşmak istediğinizde karşınızda muhattap bulamamaniz vs
 
Siz eşinizle nerede tanıştınız ve ne kadar süre sonra evlendiniz?illa ki bir açık vermiştir.ayrica çalışmamak için çocuğunuzu bahane etmeyin.2 yaşına geldiğinde kreşe giderdi.zaten şu anda da okula gidiyordur sanırım. Yarım gün bakacak birisini bulabilirsiniz.aileniz arkadaşlarınız yani bildiğiniz insanlardan yardım istemek daha iyi tabi ki ama onlar yok diye de bahane üretmeniz yanlış.
aslında kapıyı çekip gitmek en kolayı sonrası tufan
Siz 11 yillik evli, çocuğunuz da 10 yasinda.

Benim oglum 9 yasinda, her isini kendi yapiyor. Acil durumda evde yanliz da kalabilir.

Siz halen neden calismiyorsunuz ki anlamadim.
Ilk is ise girin, calismaya başlayın, esinizle de konusun, konuşmuyorsa yazisin artik bir yolunu bulun, kavgasiz gürültüsüz bitirin, cocugunuz için maas isteyin esinizden, onunla çocuğun giderlerini karsilarsiniz, kendi maasinizla kendinizin. Yaşarsınız idare edersiniz. Aileniz de zamanla alisir.

Tasinmaniza su asamada gerek yok bence, zaten aileniz destek degilmis ki, en azından burasi 11 yildir yasadiginiz sehir, yeni duzen kurması cok zorlamaz.
bulundugum yerde iş bulamıyorum ailemin olduğu yerdede ailem çocuğuma bakamicağını söylüyor okul çıkışı güvenip tek başına evde bırakamam burada yazamadığım ailemle ilgili cok daha sıkıntılı durumlar var onları haklı olarak bilmediğiniz için bunları yazıyorsunuz tabi.aslında çözüm yollarını bu kadar uzun yillar inanın bende düşündüm ve sanırım ben merkezci bir yapıya sahip değilim bütün gemileri yakmak yapıma uygun değil ama artık değişmeye karar verdim ve bir adım atıyorum ayrılacağımı zaten uzun yıllardır biliyordum uygulamaya geçirmek biraz zordu sadece ve gorüyorumki bu durumu yaşayan ne kadar çok insan varmış ve herkeste aynı endişe icindeymiş çocuğum ne olacak sanırım annelerin tek derdi iyi bir ebeveyn olmak kendini hiçe saymak.
 
Bu yaşadığınız hayat değil , kendi hayatınızı yaşamıyorsunuz. Başkasının konusunu okuyor olsaydınız 'boşanmalı mıyım ?' sorusuna cevabınız kuşkusuz evet olurdu. Kendinize yazık etmeyin. Çok gençsiniz. Siz mutlu olursanız bu çocuğunuza da yansır.Kızınızın yaşını bilmiyorum henüz okula başlamadıysa kreş , ana sınıfı eğer başladıysa da etüt merkezi gibi bir yerler ayarlayabilirsiniz. Asla kolay değil biliyorum ama bu şekilde çalışan bir çok kadın var.
 
merhaba arkadaşlar doğru yeremi açtım konuyu bilmiyorum ilk defa yazıyorum o yuzden yanlış olduysa kusura bakmayın konuya geleyim ben 11 yıllık evliyim ve eşimle 11 yıldır ayrı odalarda uyuyoruz 1 tane kızımız var kızım yüzünden işimi bıraktım çünkü yasadığımız ilde hiç tanıdığım yok ailem,akrabalarım,arkadaşlarım başka ilde yaşıyorlar.eşim bana karşı evlenmeden önce hep çok iyi ilgiliydi fakat evlendikten hemen bi kaç gün sonra tuhaf davranmaya başladı hemen ayrılmak istedim bebeğimin olacağını öğrenince vazgeçtim kendisiyle defalarca bu konuyu konuştum bütün evlilikler böyle deyip normal hayatımiza devam ettik taşınmak istedim ailemin olduğu yere yardım etmiceğini söyledi işe girmek istedim her seferinde hiç yardım etmiceğini söyledi taşınamadım ailem bu konuda çok katı yardımcı olmuyorlar her boşanma lafında eşim ortamı terk edip konuşmuyor bile gündelik olaylara geri dönuyor sanki hicbişey olmamis gibi.aslında olan biten çok şey var tabiki çok sinir bozucu uğradığım haksızlıklar maddi manevi bir dolu sıkıntılar ama sıkmayayım sizi o yüzden sorum siz olsaydınız ne yapardınız?
Böyle hayat geçmez ki, değişme, düzelme çabası yoksa ben ayrılırdım.
 
merhaba arkadaşlar doğru yeremi açtım konuyu bilmiyorum ilk defa yazıyorum o yuzden yanlış olduysa kusura bakmayın konuya geleyim ben 11 yıllık evliyim ve eşimle 11 yıldır ayrı odalarda uyuyoruz 1 tane kızımız var kızım yüzünden işimi bıraktım çünkü yasadığımız ilde hiç tanıdığım yok ailem,akrabalarım,arkadaşlarım başka ilde yaşıyorlar.eşim bana karşı evlenmeden önce hep çok iyi ilgiliydi fakat evlendikten hemen bi kaç gün sonra tuhaf davranmaya başladı hemen ayrılmak istedim bebeğimin olacağını öğrenince vazgeçtim kendisiyle defalarca bu konuyu konuştum bütün evlilikler böyle deyip normal hayatımiza devam ettik taşınmak istedim ailemin olduğu yere yardım etmiceğini söyledi işe girmek istedim her seferinde hiç yardım etmiceğini söyledi taşınamadım ailem bu konuda çok katı yardımcı olmuyorlar her boşanma lafında eşim ortamı terk edip konuşmuyor bile gündelik olaylara geri dönuyor sanki hicbişey olmamis gibi.aslında olan biten çok şey var tabiki çok sinir bozucu uğradığım haksızlıklar maddi manevi bir dolu sıkıntılar ama sıkmayayım sizi o yüzden sorum siz olsaydınız ne yapardınız?
Canım bende evliyim belki daha yeniyim sen daha tecrübelisin benden ama severek mi evlendiniz? Bide ayrı uyumak 11 yıl çok zor gerçekten özel bir sebebi yoksa sorabilir miyim? Bi evlilik de saygı sevgi güven yoksa sürdürmenin anlamı yok canım biz kadınlar olarak herseyin üstesinden geliriz kimseye muhtaç değiliz. Sana tavsiyem senin hayatın ama her zaman çalış kendi ayaklarının üzerinde dur ve kimseye minnet etme.
 
Kocanız gay olabilir mi? Evlendiğinizde ne gibi tuhaf davranışları oldu?
Aileniz yardımcı olmuyormuş da kızınızı alıp ailenizin evine gitseniz kapının önüne mi koyacaklar?
Belli bir yaşta insan ailesine yük olmamalı diye düşünüyorum ama ortada bir sorun varken destek olmayan aile varsa böyle baskın yapar gibi çökeceksiniz üstüne, anneniz evdeyse çocuğu ona bırakıp maddiyatınızı kazanana kadar çalışıp sonra kendi evinize çıkacaksınız. Bu evlilik değil, ev arkadaşlığı bile değil. Kızınız bunu normalize ederek büyüdüğünde sizin benzeriniz bir ilişkiyi yaşadığında galiba evlilikte normal olan bu diyip o da susacaktır.
 
merhaba arkadaşlar doğru yeremi açtım konuyu bilmiyorum ilk defa yazıyorum o yuzden yanlış olduysa kusura bakmayın konuya geleyim ben 11 yıllık evliyim ve eşimle 11 yıldır ayrı odalarda uyuyoruz 1 tane kızımız var kızım yüzünden işimi bıraktım çünkü yasadığımız ilde hiç tanıdığım yok ailem,akrabalarım,arkadaşlarım başka ilde yaşıyorlar.eşim bana karşı evlenmeden önce hep çok iyi ilgiliydi fakat evlendikten hemen bi kaç gün sonra tuhaf davranmaya başladı hemen ayrılmak istedim bebeğimin olacağını öğrenince vazgeçtim kendisiyle defalarca bu konuyu konuştum bütün evlilikler böyle deyip normal hayatımiza devam ettik taşınmak istedim ailemin olduğu yere yardım etmiceğini söyledi işe girmek istedim her seferinde hiç yardım etmiceğini söyledi taşınamadım ailem bu konuda çok katı yardımcı olmuyorlar her boşanma lafında eşim ortamı terk edip konuşmuyor bile gündelik olaylara geri dönuyor sanki hicbişey olmamis gibi.aslında olan biten çok şey var tabiki çok sinir bozucu uğradığım haksızlıklar maddi manevi bir dolu sıkıntılar ama sıkmayayım sizi o yüzden sorum siz olsaydınız ne yapardınız?

Siz şuan dava açsanız, kocanızın koca olarak sorumluluklarını yerine getirmediğini kanıtlasanız, size tazminat bile ödemek zorunda kalabilir. Ben sizin yerinizde olsam, eşimden gizli gider bir avukattan bilgi alırdım. En azından olası bir boşanma durumunda hakkınızı, ne alabileceğinizi bilirsiniz. Kafanızda boşanırsam ne olur diye düşünmezsiniz.

11 yıl böyle bir evliliği, iş bulup çalışabilecek bir kadının devam ettiriyorsa daha uzun süre daha devam ettirebilir. Ben boşanacağınızı sanmıyorum.

Birde iş konusunda çocuğu bahane etmişsiniz. Ama ona uygun iş bulabilirdiniz. Yani iş bulamama nedeniniz bahane olmuş. Onlarca kadın, kocasından boşanıp, hem çalışıp, hem çocuk bakabiliyor.
 
11 yıl ne demek, bana sonsuz gibi geliyor. Sizde de evliya sabrı varmış maaşallah. Ben 11 günde çoktan zıvanadan çıkardım her halde.
 
Back
X