Kendimi bildim bileli yollarda tükettim koskoca bir ömrü,
Bir uçtan bir uca gezdim şu fani dünyayı.
Okumuşu, cahili, yoksulu, zengini hiç farkı yok hepsi aynı;
Sonunda bende anladım hanyayı Konya'yı..
Sanki insanlık pazara çıkmış ekmek aslanın ağzında,
Bir sıcak çorba içermisin diyen yok.
Dört duvarı ören çatısını kapatıp içten kilitlemiş kapıyı,
Bir döşekte sana serelim buyur diyen yok.
Tek bir soru hemşerim memleket nire?
Bu dünya benim memleket!
Hayır anlamadın hemşerim esas memleket nire?
Bu dünya benim memleket,
Tövbe, tövbe, tövbe!!
Demiş Barış Manço
ben suana kadar sorduklarında hıc rahatsız olmadım rahatsız olmak aklıma bıle gelmedı
ordan burdan surdan diyesim geliyor artık
