28 yaşındasınız, tabağınızdaki ete sahip çıkın. Bugün tabaktaki et olur, yarın gelirden pay olur, sonraki gün miras olur. Bu böyle devam eder eğer tepki koymazsanız. Küçükler hep biraz daha kayrılır ama bu kadar da değil. Bir dur demeniz lazım. Bu kardeşinizin gelişimi için de önemli. Sorumsuz, hak hukuk bilmez, bencil bir insan yetiştirmeyin.
Benim de benden 8 yaş küçük erkek kardeşim çocukken böyleydi. Eve alınan herşeyi en çok yeme derdindeydi. Ben sinir olur, kavga ederdim. Annem babam bana kızardı, gözüm açmış. Halbuki benim derdim iki lokma şey değil, adaletsizlik ve kardeşimin sınır bilmemesiydi. Şimdi annem babam kardeşimin sorumsuz ve bencil oluşundan şikayetçi. Ben de onlara herşeyin bir bardak kolayla başladığını söylüyorum. Kardeşim sosyal ilişkilerinde zorlanıyor, çünkü kimse bizim gibi çekmez onu. Üniversitede başka şehirde okuyor da biraz öğrendi. Ben 12 13 yaşlarımda bunun kavgasını verebildiysem siz de verebilirsiniz. Anneniz koymuyorsa siz sınır koyacaksınız kardeşinize. Annenizi de çekin konuşun, bunun ilerde kardeşiniz için sorun olacağını söyleyin. 18 yaşındaki evlense çocuğu olacak kardeşinize de evde sorumluluk verin. Hayat çok zor, siz pamuklara sararsınız ama evden çıkınca o pamuktan dünyası başına yıkılır.
Bence annenizle güzel bir konuşma vakti gelmiş, o yalnızsa siz de babasızsınız.Hayat sizin için de kolay değil. Bunu anlamasını sağlayın. Psikolojik destek alabilir. Siz de o evin çocuğusunuz, annesi-babası olmak sizin için de ağır bir sorumluluk. Güçlü bir kadınsınız ki bu kadar şeyle başedebiliyorsunuz. Güçlü olmak iyidir ama bir yerde yorar insanı. Siz böyle güçlü durup her yükün altına girdikçe anneniz kendini daha salar. Bir bakmışsınız bunları sizin doğal göreviniz olarak görüyorlar. Buna izin vermeyin. Tatlı dille gerekirse kavga dövüş, hakkınızı yedirmeyin.