- 10 Ağustos 2017
- 37
- 17
- 3
- 30
- Konu Sahibi guvercinkafesi
- #1
Daha dün bir tane konu açmıştım, fakat çok az kişi yazdı. Hala içim içimi yiyor. Sevgilim askerden izne geldi, ama yaşadığımız şehre adım attığı andan itibaren 180 derece döndü. 1 haftadır lakayt tavırlar, umursamazlık, ufak tefek yalanlar, gece sabaha kadar arkadaşlarıyla motorla gezmeleri, yersiz şakaları, ağzının bozukluğu, bana vakit ayıramaması..7 aydır kendisi askerdi, iznini kullanıyor. Askerde ve öncesinde aramız çok iyiydi, beni kırmaktan çok çekinen ve çok merhametli birisidir normalde. Tamamen başka birisi oldu sanki.. Normalde asla küfür eden, yerli yersiz şakalar yapan, gece sabaha kadar gezen birisi asla ama asla değildir. Askerden izne gelmesine saatler kala dahi çok iyiydik, çok naifti herzamanki gibi..Ben onu nasıl özlemle nasıl zorluklarla bekledim, bekliyorum.. Neler yaparız diye düşünmüştüm her gece heyecanla başımı yastığa koymuştum. Tam bir hayalkırıklığı.
Ki zaten askerliği Batı'da yapıyor, yani askerlik psikolojisi asla değil.. Buradan daha rahat orada kendisi aşırı memnun zaten..
Şimdi yüzüne bakıyorum, o sevgimi hissedemiyorum. Sanki bir yabancı..
o şakalar, o beni umursamamazlığı, beni dalgaya alması.. çok şaşkınım.
Hep geziyor, bir dakika evde durmuyor. Takıldığı insana zaten ifrit oluyorum, karaktersizin teki..Ve bana asla haber vermiyor. Nedenini sorduğumda "bana sorular sorarak zehir edersin yine, ondan söylemiyorum bana karışma gezeyim"diyor. Halbuki sıktığımı hiç düşünmüyorum.
Tek gerekçesi benim onu sıkıyor oluşum ve sorular soruyor oluşummuş. (?)
Saatlerdir ağlayıp duruyorum.
içim çıktı.. Yıllardır sevdiğiniz insanın gözlerine baktığınızdan bir yabancı görmek ne de zormuş.. sarıldığımda başkasına sarılıyorum sanki.. gözleri bakışları donuk sanki.. Ama arkadaşlarıyla çok mutlu çok eğleniyor..
Askerdeyken bir ben ilgileniyorum kendisiyle. Ne arkadaşları ne ailesi.. Her sıkıntısında her daim yanındayım..Kendimi de sorguluyorum acaba farkında olmadan çok mu soru sordum, karıştım diye..
Tek bildiğim aşırı üzülüyor oluşum. İçim parçalanıyor.. ne hevesle beklemiştim... ki daha 5 ayı daha var..
Sizce hiç soru sormasam, neredesin kimlesin demesem daha da rahatlayıp gevşer mi? Galiba bende soğuyorum.. içimdeki sevgi sanırım bir değişik oldu tarif edemiyorum bu beni bitiriyor.. benimle dalga geçiyor, dinlemiyor hiç.. İnanın ilk defa oluyor böyle şeyler, bana şakasına salak bile demeyen insandı.. kırmazdı asla hiç. şimdi gırla...
Lütfen bana fikir verin.. Benim tavırlarım nasıl olmalı?

Şimdi yüzüne bakıyorum, o sevgimi hissedemiyorum. Sanki bir yabancı..



Saatlerdir ağlayıp duruyorum.

Askerdeyken bir ben ilgileniyorum kendisiyle. Ne arkadaşları ne ailesi.. Her sıkıntısında her daim yanındayım..Kendimi de sorguluyorum acaba farkında olmadan çok mu soru sordum, karıştım diye..

Sizce hiç soru sormasam, neredesin kimlesin demesem daha da rahatlayıp gevşer mi? Galiba bende soğuyorum.. içimdeki sevgi sanırım bir değişik oldu tarif edemiyorum bu beni bitiriyor.. benimle dalga geçiyor, dinlemiyor hiç.. İnanın ilk defa oluyor böyle şeyler, bana şakasına salak bile demeyen insandı.. kırmazdı asla hiç. şimdi gırla...
Lütfen bana fikir verin.. Benim tavırlarım nasıl olmalı?
