bir bayan olarak ne kadar kolay böyle yorumlar yapabiliyorsunuz erkek olsanız bilmiyor anlayamaz diyeceğim, bu kadar basit görmeyin her bünye aynı değil. benim ablam ve görümcem de sezeryan ile doğum yaptılar ikisi de hemen ayağa kalkıp yürüdüler kendi işlerini yaptılar hiç bir sıkıntı çekmediler, ben normal doğum planlamama rağmen sezeyan olmak zorunda kaldım ve en az 3 gün bakıma muhtaç kaldım, 10 gün dik yürüyemedim... eğilemediğim için 1 hafta bebeğimin altını bile ben değiştiremedim... hastanede ilk günler yürüyemedim sandalye ile eşim ve annem beni tuvalete götürdüler resmen bebek gibi bakıma muhtaç hale geldim... eve geldiğimde dikişlerim yüzünden oturup kalkamıyordum bile, adım atamıyordum düğümler battığı için... bunları niye anlatıyorum her bünye aynı değil bilin diye. benim bunları yaşamamdaki tek sebep vücudumun acıyı en üst seviyede hissetmesi, yara kapatamaması, dolayısıyla dikişlerdeki iyileşme sürecinin normalden çok çok yavaş olması, alerjik bünyem yüzünden vücudumun eriyen dikiş iplerine bile savaş açıp iyileşmeyi geciktirmesiydi. kimseyi doğumdan korkutmak istemem ama bu süreçleri de bilin hanımlar yüzde 1 bile olsa böyle bir vücuda sahip olma şansınız var. Allah'tan lohusa depresyonu denen şeye kapılmadım hiç. doktorum özellikle ısrarla 40 gün yalnız kalmasın demişti doğumdan sonra anladım neden dediğini.