Eşiniz sizi gözden çıkarmış, size sadık kalmamış, sizi aldatmış ve bundan sizin haberiniz yokmuş. Çok kurnazca davranmış size hiç bir şey hissettirmemiş. Şimdi (sizin söyleminizle) mutlu. Peki siz niye mutsuzsunuz? Sizi sevmeyen sizi aldatan bir adamın arkasından neden hala hatıralarla yaşıyorsunuz ki. O adamı neden hayatınızda bu kadar ulaşılmaz bir yere koydunuz. Ne yani, aldatsaydı ama boşanmasamıydınız. Böyle yaşamak mı sizi mutlu edecekti?Dışarda ki o kadınlar kancayı atarken eşiniz ben evli bir adamım diyip o kancadan kurtulmasını bilemeyecek kadar beceriksiz miydi?
Çok iyi bir insanmış ama şu atılan kancalara takılm
Arkadaşınız aldatılmış ama boşanmamış şimdi mutluymuş. Yani sizin gibi bağlanmamış. Hayatını yaşamış ve yaşıyor. Ah vah etmiyor yani.
Kusura bakmayın ama düşünceleriniz bence çok sağlıksız. Aldatılma affedilmez, aldatan kişi eşine karşı suçludur.
Bırakın dışarda ki çakal dediklerinizi. Eşler uçkurlarına, beyinlerine, kalplerine sahip çıkacaklar. Başkasına aşık olmuşlarsa açık konuşup boşanacaklar.
Mutluluk, erkeğin her yaptığına eyvallahtan geçmez.
Kocam aldatsın ama boşanmayayım modunda olmak ilginç.
Var. Benim arkadaşım bir sabah iş yerinde elime bir dilekçe tutuşturdu. Boşanma dilekçesiydi. İnternetten bulmuş ve çıktı almış. Gidiyorum dedi.
Tam okuyamadım bile dilekçesini.
Gitti dilekçesini verdi. Eşide aynı işyerinde yani hep birlikteyiz.
Dilekçesini verdikten sonra da eşinin önüne koydu.
Akşam da valizini topladı çocuğunu aldı ve evden çıktı gitti annesinin evine.
Herkes bu evlilik kurtulsun diye çabaladı ama ben, bir kadın eğer evliliğini bitirmek istiyorsa mutlaka haklıdır kafasındayım. Karışmadım çünkü karışırsam arkadaşıma "istediğini yap" demekten başka sözüm olmazdı.
İlk celsede boşandılar.
Mutlu mu? Evet. Hatta bilseydim daha önceden boşanır bu kadar stres çekmezdim diyor.
Çünkü kendini önemsiyor ve kendine değer veriyor.
Boşanmak haklı sebepten ötürü olursa mutlu olursunuz.