Hepimiz öyleyiz. Ben de hamileyim ve bebeğim olacak diye sevinemiyorum bile nasıl bir dünyaya doğacak diyorum.
Aylarca bebek istedim olmadı en son ülkenin dünyanın gidişatı yüzünden vazgeçmiştim ki hamile kaldığımı öğrendim. Bir yanım çok buruk ve pişman. O doğup büyüyene kadar daha neler göreceğiz böyle bir dünyaya niye getiriyorum onu diye düşünerek darlanıyorum hatta kendimi ondan özür dilerken buluyorum bazen
Her anne gibi elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışacağım ama her şey benim elimde olmayacak. Korkuyorum hem de çok…
Umarım korkularım yersiz çıkar, umudumuz yeniden çiçek açar. Bu günahsız yavruların hatrına…