Arkadaşlar merhaba. Benim problemim evliliğimde yaşadığım olumsuzlukları unutamamam. Ve daha da önemlisi eşimin çaba göstermemesi.
Belki de bir çoğumuz yaşadı erkeğin ailesi yüzünden nişan dönemi sıkıntılar, düğün gününün ziyan olması ve sonrasında gelen problemler... Ben nişan dönemi bana yapılanları, düğünden bir gün önce yapılanları hazmedemiyorum. Düğünden önce öyle çirkin şeyler yaşadım ki eşim o zaman ayaklarıma sarıldı ağladı yalvardı ondan vazgeçmemem için ve sözler verdi herşey burada kalacak biz yuvamız gidip istediğimiz hayatı yaşayacağız diye.Aslında belki aşardım ama evliliğimizin ilk senesinde eşim aradaki mesafeyi koruyamadı. Ailesiyle telefonda konuşup dolup gelip bana çattı vs. Bu süre içinde eşimin ailesiyle görüşmedim, çünkü görüşmemi gerektirecek bir ortam bırakmadılar. (hakaret ettiler, herkesin önünde rezil ettiler, hatta birisi el kaldırmaya kalktı. Bunu yazayım ki lütfen eşinin hatrı için görüşmeliydin vs demeyin, ben sevgimin hatrına evlendim o durumda zaten) 2 yılı geçti 3. yılımızdayız ancak eşim bu geçen zamanda gerek yalanlar söyleyerek gerek arkamdan iş çevirerek güvenimi kırdı. O kadar zor zamanlar geçirdim ki psikolojik destek aldım ilaç kullandım. Ama farkettim ki eşim düzelmediği müddetçe içimdeki yaraları sormadığı müddetçe ilaçlar beni sadece duyarsızlaştıracak. 4 ay önce bir kriz çıktı aramızda, ben saatlerce ağladım moral bozukluğu sebebiyle, ertesi gün yola çıkacaktım ve bir kaç ay ayrı kalacaktık iş gereği. Yanına gittim, bak zamanımız değerli yarın gideceğim neden böyle oluyor uzatmayalım sarılalım dedim ama oralı olmadı. Beni umursamadı. Ben işimin olduğu şehre geldim ertesi ay tekrar onun yanına gittiğimde yemeğe çıktık, pişman olduğunu bana çok hatalar yaptığını bundan sonra incitmeyeceğini öfke kontrol kitapları aldığını okuyacağını vs söyledi, diller döktü ve evliliğimiz için 2.şansı verdim. 1 hafta 10 gün önce bayram dönüşü annem ve kardeşimi bizim yaşadığımız ile davet ettik. Akşam 11 de ben yattım annemler kendi odalarında eşim de tv izliyordu. 12 gibi uyandım eşimin yanına gittim uykun gelmedi mi hadi gel dedim beni geçiştirdi (adamın uykusu gelmemiş olabilir, ama ondan önceki gün de aynısı oldu, bende özlüyorum sarılıp uyumak istiyorum, zaten araya bayram girdi şehir dışı git gel erken kalk vs yorgunluk oldu) baktım telefonları yanında, iyi madem ben bunları alayım sende oylanacak birşey bulma gel dedim. Normalde asla takılmaz, telefonlarımız tablet bilgisayarlarımız ortadadır. Bu sefer hayır vermiycem diyip telefonu aldı elimden niye vermiyorsun ne var bunda dedim. Vermiycem diyip durdu, o an birşey saklıyorsun demek ki dedim, ki ben birşey sakladığı amacıyla almadım telefonu yani alıp kurcalayacak değildim. Sonra bağırdı vs vermiycem diye. Bu hareketi ani çıkışları bana tekrar geçmişi depreştirdi. Sanki yine arkamdan iş çevirmiş gibi yalan söylemiş gibi. O sırada annem uyandı, eşim aldı yastığını diğer odaya gitti vs. Evde misafir varken rezillik çıktı yani. Benim sinir olduğum nokta normal zamanda ses çıkarmayan adam neden bu vakit çıkardı. Ben zaten geçmişi unutmaya çalışıyorum ama yardımcı olacağına duygularımı depreştiren hareketlerde bulundu ve ben kriz halindeyken ağlarken yanımda olacağına hep karşımda durdu.
Şimdi gelip şaka yapıyor sarılıyor ama benim içim soğutuyor. Kaç zaman oldı hala evlilik otursun diye bekliyorum. Ben ona güvenemiyorum, 2 yıl geçse de 20 yıl geçsede değişmez gibi geliyor.
Yaklaşık 8 9 ay sonra tayin olabilirim. O zaman boşanmayı düşünüyorum. Bir yanımda sevgi kolay bulunmuyor diyor ama etrafımda evliler hep mutlu bense gelinliği giydiğim günden beri ağlıyorum.
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
hayatımda olmalarına tahammül edemeyeceğim insanlar. İşte çıkar yol kalmıyor. Zaten çok uzun ömür biçemiyorum evliliğimize
