Belirgin bir sebebiniz olmamasi bile sükür sebebiniz olsun..Insanlar bazen sebep varken veya yokken..Hayatin anlamini,nesesini,yasama istegini kaybedebiliyor.Sadece sebepler farkli..
Bir arkadasim kanserle mucadele ediyor oda arkadaslarindan biri 19 yasinda bir genc hayatini kaybetmis onu anlatiyordu.Askerligini yapamadan,sevgilisi varmis "daha elini tutamadan ölecegim abla" demis arkadasima..Gozyaslariyla anlatiyordu."Ben ona gore daha sansliyim" dedi..
Bu arkadasimin da cok bunalimlari skntilari oldu.Hep "Aman yasam dedigin nedir ki ha ölmüssün ha yasamissin" derdi.Simdi cocugunun bir gun daha kokusunu almak,yasamak icin dualar ediyor,istiyor..
Ben de anlatsam suraya,ve burdaki arkadaslar da ayni sekilde neden sürüklenmisim ki böyle bir skntiya diyeceksin belki de..Bilirim bazen ansizin gelir.Kimi zaman kisa sure kimi zaman uzun sure misafir kalir.Agirlamayin o misafiri gitsin

Hersey bizim elimizde.Inancli ol bu surecte bir cok sey seni geri cekecektir biseylerde.Bazen isyankar olacaksin.Olma..
Inanciniz ne asamada bilmiyorum.Ne guzel yorumlar paylasmis arkadaslar.Sagolsunlar..Size,bana,bize oldugu gibi bu skntiyla buraya girip okuyan insanlar icin ne kadar faydali öneriler..
Psikolog,size iyi gelene kadar degistirin.Ben ilaclarla tedavi olamadim zamaninda bilmiyorum.Ilac icerken yerimden kalkamazdim uyurdum gozum acikken de kapaliyken de..Bu beni mutlu etmedi.Ilaclari birakmaya calistim.Eziyetti..Bir kac gun öyle bir korku,aglama krizi geldi ki sanirim bu savasi kaybettim dedim..
Kaybetmedim ve ilaclarimi biraktim.Sonrasinda kendimi tedavi ettim.Bu siralar yine zor surecler yasiyorum.Yardim almak cok cok onemli tabi ama..
Ben artik kendi kendimi tedavi ediyorum..Hayata bakiyorum ve insanlara..Etrafimda onlarca olaylar,insanlar goruyorum ve yasadiklarini..Ögreniyorum,anliyorum,vazgecmiyorum..Iyilesmek istediginiz surece bu gerceklesir..Iyilesmek istemediginiz muddetce geldiniz noktada kalmaya devam edersiniz..
Zihninizi bos birakmayin.Deneyin yanilin.Size neyin iyi geldigini/gelmedigini kesfedin.Yavas yavas özgür hissetmeye basladiginizda.."Hayat,ne kadar güzel biseymis aslinda" diyeceksiniz ki gercekten öyle..
Insanoglu kendine hep bir dert,tasa bulur.Mutlu da olur..Herkesin anlatacagi bir hikayesi vardir basi belli sonu belli olmayan..
Yolun basindan baslayamazsiniz belki.Ortasindan baslayin ne cikar? Inanarak,cabalayarak,kendinize güvenerek..
Hikayenizin sonunu bilmiyorsunuz.Bu bile umut edebilmek icin kocaman bir sebep..
13 saat süren mesai sonrasi hala bunca seyi yazabiliyorsam neden vazgeceyim? :)
Yardim isteyip,yorum alacak ve yazacak kadar sagliginiz,akli melekeleriniz yerinde.. Neden vazgecesiniz?