Sonunda başardılar..

Merhaba..
Sanıyorum bana önceki yazılarımdan aşinasınızdır..bugün karşınızda bambaşka haldeyim...Boşanıyorum..Eşimin ailesinin evliliğimizin başından beri uyguladığı tüm çirkinlikler,iftiralar,tuhaflıklar...Üstelik köstekleri filizleriniz verdi ve daha 11 aylıkken boşanıyoruz...Eşin nerdeydi onlar bukadar kötüyken dersiniz şimdi siz,ben olsam sorardım...Eşimi çok sevdim..Olabildiğince tüm çirkinliğe anlayış göstermek,herşeyi baştan almak için çok çabaladım..Fakat erkekler ailelerinin onayı olmadığında bu süreçten etkileniyorlar,bir süre sonra eşim sanki hiç yoktu...Yanımdayken yanımda değildi,eskisi gbi değildi..Merhametine,şevkatine,iyiliğine aşık olduğum o adam gidip bana düşman biri gelmşti adeta..Öfkeliydi..hissediyordum..içten içe beni suçladığını hissediyordum..Oysa ben tüm bu çirkinlikte sadece kurban rolundeydim...Hikayem çok uzun fakat özetin özetini sizlerle paylaşmıştım bilenler bilirler..
Şimdi boşanıyoruz,kallavi bir tokat yedim günlerce eşimin öfke dolu davranışlarına sabırla ve sahiden hayret verici bir vakurlukla durduktan sonra beni daha fazla hiç yerine koymasını,daha önemlisi onun hiçbir zaman karısı,benim onu gördüğüm gibi can yoldaşı görmediğini anlayıp beni aşağılamaya başladığı noktada sadece tükürdüm..ve ardından kallavi bir tokat..ve herşey bitti..Biliyorum biçoğunuz tükürmek de nesi diyeceksiniz belki...Öyle şeyler söyledi ki inanın hiçbir erkek onuruna şerefine yakıştırmamalı o sözleri...O an günlerce susmuşluğumun sabrımın tek elinden gelen öfke kusması tükürmek oldu..Oysa gereğinden fazlaca ağır bir tokatla karşılığını hiç geciktirmedi..Ailem geldi,toplandık ve evime geri döndüm..
Daha acısı ne biliyor musunuz benim canım yüzünü bile görmediğim sırdaşlarım can yoldaşlarım,daha acısı şu...Ben tüm eşyaları herşeyi ona bırakmışken ondan babamın ev almak için verdiği 20binküsür para ve takılan paradan başka birşeyi istememe rağmen hala çok sevdiğim fakat sevgimin,emeğimin,gözyaşımın zerresini haketmeyen yolarkadaşımın bana savurduğu tehditler,çirkinlikler...sonunda anlaştık...Fakat bu anlaşma için ailemle hala benim yanımda biraz durmayı becerememiş o adam için günlerce kavga ettim..Çünkü herkes tüm hukuki hakkımı kullanmamı istiyordu,çünkü beni mağdur etmiş üzmüş birde üstüne onun için geri plana ittiğim kariyerimi görmezden gelip beni işsiz güçsüz olmakla aşağılayan kocamdan tokatımı yemiş üstelik üstüne orada burada söylediği tüm hakaret dolu sözleri işitiyordum bu süreçte.Onu evladı gibi seven bize evliliğimiz boyunca maddi manevi destek olan ailemle ve benle ilgi çirkince şeyler söylüyor hala..Durum böyle,özet geçtim çok kısa,olaylara girmedim çünkü söyleyin dostlarım ne önemi var ne oldu ne bitti....
Sonuç eşinin yanında duramamış,onun sevgisine emeğine layık olamamış fakat daha kötüsü bunu kötüye kullanmış ve kullandırmış bir erkek...Ailesine gelince Allaha çok açıyorum elimi,çok yalvarıyorum bulduğum her an...Çünkü kötülük kimsenin yanına kar kalmamalı dostlarım..İyi olmak,iyi kalmak çok güç fakat doğrusu bu,kötülükse bugün bunu yapanların yüzündeki gülümseme umuyorum hakkıyla karşılığını Allahtan bulur...Sular yükselir balıklar karıncaları yer,sular çekilir karıncalar balıkları yer..Allah yanımızda olsun.Şimdi eşim için ertelediğim hayata bütün gücümle tutunmaya gayret ediyorum,kpssye hazırlanıyorum ve henüz 24 yaşındayım ve sanıyorum birgün bende gülümsemeyi başarırım,içimdeki iç huzurunu ise hiçbir mutluluğa değişmem..Hepinize sevgiler

Henüz çok gençmişsiniz,umarım yaşananların olumsuz etkilerini kısa sürede atlatıp mutlu bir hayata yelken açarsınız

Hakkınızda böylesi daha hayırlıymış demekki. Henüz daha hayatın başındasınız. Bundan sonraki hayatınızda mutluluklar dilerim. Duygularınızı çok güzel ifade etmişsiniz bu arada..

İyi dilekleriniz için teşekkür ederim...Ben eşimi hala sevgiyle ve özlemle anıyorum bana yaşattıkları hayalkırıklıklarını,haksızlıkları bir kenara koyarak..Herşey çok zor,öyle severdim ki eşimi bundan böyle sanki kolumu,bacağımı bir parçamı kaybetmiş gibi eksik yaşayorum şu sıralar..Sanki yaşamıyorumda sürekli uyuyorum gibi..Uyku,uyku...Her sabah uyandığımda ailemin evindeki odamı yadsıyor gözlerim..ama herşeye alışılır değil mi...Alışılır..Dünyada ölüm gibi bir kavram varken sanırım herşey zamanla tazelenecek küçücük yumrular olarak kalacak bir gün hayatımızda..Sizleri öpüyorum

Allah yardimcin olsun canim,
Cok zor bir surecin icindesin.
Insallah bundan sonraki hayatinda oyle buyuk mutluluklar yasarsinki,
iyiki o adamdan bosanmisim der guler gecersin..

canım geçmiş olsun bundan sonraki hayatın mutluluk getirsin sana inşaallah
daha çok gençsin yeniden herşeye başlayabilirsin
en azından çok geçmeden kalan yıllarını kurtarmışsın
allah yardımcın olsun

umarım daha fazla üzülmeden atlatırsınız bu dönemi, çok çok geçmiş olsun..

Ailesi müsade ettiği,izin verdiği ölçüde eş+baba olabilenleri,

Ya da

Eşi müsade ettiği,izin verdiği ölçüde evlat+kardeş olabilenleri,anlamak,yaşamak çok zor.

Ebeveyn tutumları,müdahaleleri,yönlendirmeleri nedeniyle ne çok yuva yıkılıyor...

Etki altında kalmayan,dengeli ilişkiler kurabilen,objektif,adil ve asil davrabilen erkek nesli tükeniyor sanırım.

Allah yardımcınız olsun.Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah.

Canım benim üzülme nolur... Diğer konularını okudumda 1 kez boşanma eşiğinden dönmüşsünüz zaten ve o zaman verdiği sözleri tutmayıp yine bu durumlara gelmişsiniz zaten bu saatten sonra iyice yıpranmış oluyor evliliğiniz bi değişmede olmadığına göre sanırım bu karar sizin için daha hayırlı olcak.
Ailelerin çoğu malesef sorunlu şu dünyada en mutlu çiftler kimsesiz olanlardır sanırım aile akraba karışan kimse olmasa daha çok birbirlerine bağlanır çiftler ama tabiki aileler atılamaz silinemez keşke anlayışlı olabilseler bıraksalar herkes hayatını yaşasa ama nerdeee... Gerçekten çok çirkeflikler yapmışlar henüz çocuğun yokken yaşında gençken ayrılman daha iyi olacak sanırım gerçi burda biçok kişi 3 senede anca oturuyo evlilikler diyolar ben henüz 2,5 yıllık evliyim ve ailesel sorunlarımız onlar yaşadıkça devam edecek eşim seninki gibi aileci olsa sanırım bende düşünürdüm ayrılmayı ama bereket onları takmıyor bende pek görüşmüyorum bu yüzden sorun olmuyo ama o kadar iftiralar kullanmaya çalışmalarda olmadı hiç bizimkiler daha basit konular. Öncesindede sorunlar yaşayıp barıştığın ve hala düzelme olmadığı için biraz daha boşanmandan yanayım ama tabiki hayat senin bu karar kolay verilmiyo üye olmadan öncede burda okurdum aldatılıyo şiddet görüyo evden kovuluyo boşan o zaman diyolar itiraz ediyo yada biraz tavır yap diyolar yok barışcam diyo bence kimse ezdirmemeli kendini ya çocuğun olsaydı o zaman hergün ondan bi parçayı görüp daha zor unutacaktın daha yolun başındasın madem böyle bi karar verdin en az üzüntüyle atlatmaya çalış kafana takma evliykende mutsuz olduğun gelsin aklına ama bundan sonra daha iyi olacaktır herşey zamanla herşey değişir herşey unutulur ama barışmak istiyosanda şartların ağır olsun mesela ailenin yanına izmire taşınabilirsiniz ben hiç görüşmicem artık desende onlar oğullarını doldurup huzurunu yine bozarlar çünkü asıl sorun eşin aile olmayı eş olmayı kavrayamamış hala anne baba etkisinde kalıyo onuda biraz uzak tutabilsen zamanla görürdü belki farkı ama taşınmak şart sanırım hakkında hayırlısı olsun...

elbebekgulbebek .!.:

Canım benim üzülme nolur... Diğer konularını okudumda 1 kez boşanma eşiğinden dönmüşsünüz zaten ve o zaman verdiği sözleri tutmayıp yine bu durumlara gelmişsiniz zaten bu saatten sonra iyice yıpranmış oluyor evliliğiniz bi değişmede olmadığına göre sanırım bu karar sizin için daha hayırlı olcak.
Ailelerin çoğu malesef sorunlu şu dünyada en mutlu çiftler kimsesiz olanlardır sanırım aile akraba karışan kimse olmasa daha çok birbirlerine bağlanır çiftler ama tabiki aileler atılamaz silinemez keşke anlayışlı olabilseler bıraksalar herkes hayatını yaşasa ama nerdeee... Gerçekten çok çirkeflikler yapmışlar henüz çocuğun yokken yaşında gençken ayrılman daha iyi olacak sanırım gerçi burda biçok kişi 3 senede anca oturuyo evlilikler diyolar ben henüz 2,5 yıllık evliyim ve ailesel sorunlarımız onlar yaşadıkça devam edecek eşim seninki gibi aileci olsa sanırım bende düşünürdüm ayrılmayı ama bereket onları takmıyor bende pek görüşmüyorum bu yüzden sorun olmuyo ama o kadar iftiralar kullanmaya çalışmalarda olmadı hiç bizimkiler daha basit konular. Öncesindede sorunlar yaşayıp barıştığın ve hala düzelme olmadığı için biraz daha boşanmandan yanayım ama tabiki hayat senin bu karar kolay verilmiyo üye olmadan öncede burda okurdum aldatılıyo şiddet görüyo evden kovuluyo boşan o zaman diyolar itiraz ediyo yada biraz tavır yap diyolar yok barışcam diyo bence kimse ezdirmemeli kendini ya çocuğun olsaydı o zaman hergün ondan bi parçayı görüp daha zor unutacaktın daha yolun başındasın madem böyle bi karar verdin en az üzüntüyle atlatmaya çalış kafana takma evliykende mutsuz olduğun gelsin aklına ama bundan sonra daha iyi olacaktır herşey zamanla herşey değişir herşey unutulur ama barışmak istiyosanda şartların ağır olsun mesela ailenin yanına izmire taşınabilirsiniz ben hiç görüşmicem artık desende onlar oğullarını doldurup huzurunu yine bozarlar çünkü asıl sorun eşin aile olmayı eş olmayı kavrayamamış hala anne baba etkisinde kalıyo onuda biraz uzak tutabilsen zamanla görürdü belki farkı ama taşınmak şart sanırım hakkında hayırlısı olsun...

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim...Aslında mesafeler,gelmeler gitmeler değil mühim olan...Anne baba canavarda olabilir keza..mümkün..kim annesini babasını seçebiliyor,kim vazgeçebiliyor onlardan öyle yada böyle diye..Fakat eşlere düşen işbirliği yapmak ve gerekli çizgiyi çekebilmek...Artık anası,babası,kardeşi olabilmek başlıbaşına birbirinin..Eşim bunu başaramadı..Bedeli benim için büyük oldu,sanıyorum ben onların hayatından herhangibi biri gibi gelip geçtim.Vicdan kavramı başka birşeybu kavrama sahip olan kişiler hatalarının farkına varabiliyor,haksızlığa müsade etmiyor,insanlık hali hata yapmışsada telafisini biliyor..Ben bu insanlar için oğullarının eğlencesi olarak kaldım..Evlendiğimizde nasıl tek başımızaysak boşanırkende tek bir kişi aramadı dahi...Sanıyorum şuan onlar için daha büyük bir mutluluk olamaz..İnanın çocuklarına bunu yapmanın kime ne zevk ne duygu tattırdığını bilemiyorum...Fakat böyle zamanlarda insan 'neden' demeyi bırakmalı galiba...Bazı sorulara hiçbir zaman cevap yoktur çünkü...Sizlere tek tek bu süreçte yanımda olduğunuz için teşekkür ediyorum,belki hiçbirimiz birbirimizi tanımıyoruz,bilmiyoruz fakat gözyaşlarımızın aynı tatta olduğunu biliyor olmanın samimiyetini hep hissettim bu sitede..Tekrar teşekkürler

hakkınızda hayırlısı olsun.benim bu konularda söyleyeceğim tek şey var,hiç kimse sizden daha değerli değildir.bunu unutmayın.sevgiyle kalın.

Öncelikle çok geçmiş olsun.Bundan sonrası için dilerim hayat sana hakettiğin mutluluğu versin.
Hep derim insan ilişkilerinde bazen hayata devam edebilmek için gidebilmek,vazgeçebilmek gerek.
Ben yaşadıklarının altında ezilmemiş,yaşından çok daha büyük olgunluk taşıyan güçlü bir kadın gördüm.
Şu an hissettiklerin de gayet insani,gayet normal duygular.
Hayal kırıklığın öyle taze ki,zamanla hafifliycek.
Ailelerimiz bu hayatta ki en büyük şansımız,iyi ki varlar.
Ve ailenin desteği ile sandığından daha çabuk sarılacak yaraların.
İzi mutlaka kalır ama sen o kabuk bağlamış acıyla yaşamasını öğreniceksin.
seni haketmeyen,ailenin fedakarlıklarının muhatabı asla olmayan insanlar için yapabileceğin en güzel şeyi yapmışsın.
Kendini sakın suçlama,hata falan yapmadın.
Herkes ailesinden aldığı terbiye ve ahlak ile kendisine yakışanı yapar.
Hep derlerdi ya öğretmenlerimiz''sizler ailelerinizin aynasısınız''diye
Evliliklerde de durum böyle malesef,sadece bir adamla değil bir aile ile de evleniyoruz.
Ve asla kendi ailemizde gördüğümüz incelikleri,hoşlukları karşı taraf da bulamıyoruz.
İstisnalar hariç tabi.salt kötü niyet diyemem genele bakınca ama olmuyor işte,
başka başka hayatlar,bambaşka yaşanmışlıklar.Bir olmuyor hiç bir düzen.
Önemli olan da bu değilmiydi ki''Farklılıklar arasında ki uyumu yakalayabilmek''
keşke her zaman,her evlilik de bu mümkün olabilse.
yine hep söylediğim klasik bir cümle ile bitireyim.
''İnsanlar mutlu olmak için bir araya gelirlermiş,
Ve yine mutlu olmak için ayrılırlarmış...''
Önce ki konularını biliyorum,yorum yapmak bugüne kısmetmiş.
Kesinlikle çok doğru bir karar,hayırlısı olsun.
Dilerim ailen ve senin için her şey güzel olur.

mutluluk84 .!.:

Öncelikle çok geçmiş olsun.Bundan sonrası için dilerim hayat sana hakettiğin mutluluğu versin.
Hep derim insan ilişkilerinde bazen hayata devam edebilmek için gidebilmek,vazgeçebilmek gerek.
Ben yaşadıklarının altında ezilmemiş,yaşından çok daha büyük olgunluk taşıyan güçlü bir kadın gördüm.
Şu an hissettiklerin de gayet insani,gayet normal duygular.
Hayal kırıklığın öyle taze ki,zamanla hafifliycek.
Ailelerimiz bu hayatta ki en büyük şansımız,iyi ki varlar.
Ve ailenin desteği ile sandığından daha çabuk sarılacak yaraların.
İzi mutlaka kalır ama sen o kabuk bağlamış acıyla yaşamasını öğreniceksin.
seni haketmeyen,ailenin fedakarlıklarının muhatabı asla olmayan insanlar için yapabileceğin en güzel şeyi yapmışsın.
Kendini sakın suçlama,hata falan yapmadın.
Herkes ailesinden aldığı terbiye ve ahlak ile kendisine yakışanı yapar.
Hep derlerdi ya öğretmenlerimiz''sizler ailelerinizin aynasısınız''diye
Evliliklerde de durum böyle malesef,sadece bir adamla değil bir aile ile de evleniyoruz.
Ve asla kendi ailemizde gördüğümüz incelikleri,hoşlukları karşı taraf da bulamıyoruz.
İstisnalar hariç tabi.salt kötü niyet diyemem genele bakınca ama olmuyor işte,
başka başka hayatlar,bambaşka yaşanmışlıklar.Bir olmuyor hiç bir düzen.
Önemli olan da bu değilmiydi ki''Farklılıklar arasında ki uyumu yakalayabilmek''
keşke her zaman,her evlilik de bu mümkün olabilse.
yine hep söylediğim klasik bir cümle ile bitireyim.
''İnsanlar mutlu olmak için bir araya gelirlermiş,
Ve yine mutlu olmak için ayrılırlarmış...''
Önce ki konularını biliyorum,yorum yapmak bugüne kısmetmiş.
Kesinlikle çok doğru bir karar,hayırlısı olsun.
Dilerim ailen ve senin için her şey güzel olur.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim arkadaşım,herşey biz insanlar için...Sizi öpüyorum,desteğiniz için teşekkür ediyorum

Diğer konu başlıklarından da anladığım kadarıyla evlenip direkt yurtdışına gitmişsiniz ve türkiyeye dönünce eşinin ota b.ka karışan, müdahil tipteki ailesi mahfetmiş evliliğinizi. Muhtemelen daha başlarda ne halt oldukları bellidir de sen nasılsa uzak olcaz diyip görmezden gelmişsinidir, düğünle, evlilikle ilgili taleplerin olmamıştır, çünkü sen eşyanın malın mülkün çetelesini tutacak, 5 takım çatal kaşığının yanında çay süzgecini bile eşinin ailesinden bekleyecek tarz bir insan değilsindir. Ama türkiyeye dönünce "gerçek" akrabalık ilişkileri başlamıştır ve artık o oğul yeniden " evlat " olduğunu hatırlamış, o ana baba da yeniden ebeyen olduklarını. Hayatınızın her detayını bilmek isteyenler anası babası olsa bile sana batmıştır, seni bunaltmıştır.Telefonlaşma ve gelip gitme sıklığı artıkkça sen de o yurtdışındaki başbaşalığı ve kendi başına buyrukluğu özlemişsindir. Bir de o hiç başlamadığın ya da ara verdiğin muhtemelen iyi bir kariyer olunca ortada - ya da olmayınca- ve beyefendinin hayatında hiçbir şey eksilmeyince, bozulmayınca, feda eden sen olunca, hayata ara veren sen olunca, buna rağmen kıymet bilinmeyince sen de yorulmuşsundur, bıkmışsındır artık. O kadar tanıdık ki bu hikaye, sanki sadece yayınevi farkı...

Sevgili marsilya yazdıklarını okuyunca kendimi gördüm adeta.Bende defalarca eşinden ve kaynından dayak yiyen biriyim.Daha 10 aylık evliyken beni silip attı.Bende daha fazla dayanamadım ailemin yanına geldim daha doğrusu eşim tarafından gönderildim ve 4 aydır ailemleyim.Eşyalarımıda aldırdım ve boşanma davasını açtım.Şuan duruşma gününü bekliyorum.İnan ekmek bir kere bölündümü tekrar tutmuyor.Ne kadar denesende faydasız.Hele ki eşin olucak şahıs ailesini ve eşini dengede tutamıyorsa.Umarım hakkında hayırlısı olur.Daha çok gençsin.İnan zaman herşeyin ilacı.

marjinalfaydali .!.:

Diğer konu başlıklarından da anladığım kadarıyla evlenip direkt yurtdışına gitmişsiniz ve türkiyeye dönünce eşinin ota b.ka karışan, müdahil tipteki ailesi mahfetmiş evliliğinizi. Muhtemelen daha başlarda ne halt oldukları bellidir de sen nasılsa uzak olcaz diyip görmezden gelmişsinidir, düğünle, evlilikle ilgili taleplerin olmamıştır, çünkü sen eşyanın malın mülkün çetelesini tutacak, 5 takım çatal kaşığının yanında çay süzgecini bile eşinin ailesinden bekleyecek tarz bir insan değilsindir. Ama türkiyeye dönünce "gerçek" akrabalık ilişkileri başlamıştır ve artık o oğul yeniden " evlat " olduğunu hatırlamış, o ana baba da yeniden ebeyen olduklarını. Hayatınızın her detayını bilmek isteyenler anası babası olsa bile sana batmıştır, seni bunaltmıştır.Telefonlaşma ve gelip gitme sıklığı artıkkça sen de o yurtdışındaki başbaşalığı ve kendi başına buyrukluğu özlemişsindir. Bir de o hiç başlamadığın ya da ara verdiğin muhtemelen iyi bir kariyer olunca ortada - ya da olmayınca- ve beyefendinin hayatında hiçbir şey eksilmeyince, bozulmayınca, feda eden sen olunca, hayata ara veren sen olunca, buna rağmen kıymet bilinmeyince sen de yorulmuşsundur, bıkmışsındır artık. O kadar tanıdık ki bu hikaye, sanki sadece yayınevi farkı...

Genişletmek için tıkla...

Eşim 'aileye girecek her yeni kişi bir yabancıdır ' ile büyütülen bir çocuk idi kendi söylediklerinden.Hikayenizle çok fazla ortak yanımız var..özellikle fedakarlıklar konusunda..Fark ise bahsolunan anne babanın eşimi hiç 'evlat ' olarak görmüş olmaması fakat böyle lanse etmiş olması olsa gerek..Keza evlat kavramı derin bir kavram,evladı olan onu kazanmaya çalışmaz boy ölçüşmeye kalkmaz kimseyle çünkü herkes yerli yerindedir zaten..Anne, annedir..baba,baba...eş,eş...Sanırım eşim benim onu gördüğüm gibi göremedi baştan beri...-Ben eşimin 'karısı' olamadım hiç...

Geçmiş olsun arkadaşım sanki kendi hikayemi okudum.Bende 10gündür ailemin yanındayım.Aynen dediğin gibi sevdiğin heşeyi feda ettiğin adam bir anda değişiyor ailesinin baskısıyla.Anlayamıyorum bu aileleri neden bu kadar oğullarının evliliğine hakim olmaya çalışıyorlar.Ama bence kızılması gereken insanlar eşlerimizi çünkü dengeyi sağlayabilseler bugün bu durumda olmazdık Ama herşeye rağmen bende eşimi çok özlüyorum.