iki buçuk senenin ardından sonunda olan oldu ve onu terk ettim.aslında o beni çoktan bırakmıştı ama ben son noktayı koyma cesaretini iki gün önce toplayabildim.mutlu değildim.evlenirken de (gelinliğimi,olamayan düğünümü,evimin eşyalarını, arkadaşlarımı...),aynı evi paylaşırken de (ne yiyeceğimizi,nereye ne zaman gidip ne kadar kalacağımızı...... )her şeyi o belirlemişti.tüm bunlara razı oldum daha da olabilirdim. ondan tek istediğim beni sevdiğini, değer verdiğini göstermesiydi. ağzından çıkan tek sevgi sözcükleri aşkım ve bitanecik karım! bazen yanlışlıkla bitanem diyecek olsa sanki büyük bir hata yapıyormuşcasına hemen düzeltirdi. son bir senedir sevdiğini söylemedi.bu süre içinde kavga ettiğimiz zamanlarda ağzından sevgiye dair aldığım cümle: vazgeçemeyecek kadar çok sevmiyorum!onun istediği gibi olmaya çabaladım.ama beni istemediğim bir geleceğe doğru çekmeye başladı.
benim de hatalarım oldu tabi eski kız arkadaşlarıyla nette konuşurken, karşıdan bana öpücük gönderip porno izlerken sesimi çıkarmamalıydım.ona bir türlü güvenemeyip sonunda bilgisayarını kurcalarken tüm bunlarla karşılaşacağımı bilmeliydim. yüzüne vurduğumda "sen bilirsin, ben böyleyim, işine geliyorsa,beni şekillendiremezsin" dediğinde her zamanki gibi yutmalıydım.
bebeğimizi kaybettiğimizde " senin yüzünden" dediğinde bunu unutmalıydım .
tüm bunlara katlanabilirdim keşke beni hala sevseydin!
hani bir laf var "ne seninle, ne de sensiz!" mutsuz olduğumu, paranoyaklaştığımı,istemediğim bir hayatı yaşadığımı biliyordum, en azından bir süredir. işte bunun içindi son kavgamızı başlatma nedenim, senin de asla alttan almayacağını biliyordum.
ama şimdi ne yapacağım ben yapayanlız!
şimdi dönsen her şeyin düzeleceğini söylesen bi adım atsan yine dönerim sana!çünkü bu içimdeki acı hiç dinmeyecek gibi.yeniden hayata tutunamayacak, özgüvenimi asla kazanamayacak gibiyim.keşke bana mesajla o teklifi asla etmemiş olsaydın!
benim de hatalarım oldu tabi eski kız arkadaşlarıyla nette konuşurken, karşıdan bana öpücük gönderip porno izlerken sesimi çıkarmamalıydım.ona bir türlü güvenemeyip sonunda bilgisayarını kurcalarken tüm bunlarla karşılaşacağımı bilmeliydim. yüzüne vurduğumda "sen bilirsin, ben böyleyim, işine geliyorsa,beni şekillendiremezsin" dediğinde her zamanki gibi yutmalıydım.
bebeğimizi kaybettiğimizde " senin yüzünden" dediğinde bunu unutmalıydım .
tüm bunlara katlanabilirdim keşke beni hala sevseydin!
hani bir laf var "ne seninle, ne de sensiz!" mutsuz olduğumu, paranoyaklaştığımı,istemediğim bir hayatı yaşadığımı biliyordum, en azından bir süredir. işte bunun içindi son kavgamızı başlatma nedenim, senin de asla alttan almayacağını biliyordum.
ama şimdi ne yapacağım ben yapayanlız!
şimdi dönsen her şeyin düzeleceğini söylesen bi adım atsan yine dönerim sana!çünkü bu içimdeki acı hiç dinmeyecek gibi.yeniden hayata tutunamayacak, özgüvenimi asla kazanamayacak gibiyim.keşke bana mesajla o teklifi asla etmemiş olsaydın!
