Bir süre önce, 1-1,5 ay kadar görüştüğümüz adamla aramızdakini bitirmiştim. Aralarda birkaç kez konuşmuştuk ama en son konuşmamızda, ki bir hafta önceydi, kendisi bana bir yerde karşılaşsak da pas vermeyeceğini, iplemeyeceğini, bunu benim istediğimi, ya hep ya hiç dediğini söylemişti ve daha da cevap vermemişti. Ben tabii bu lafları sindirene kadar hop oturup hop kalktım, güzel laf koydu gitti şimdi doğruya doğru.
Her neyse. Akşamları çıkarken "karşılaşacak mıyız" düşüncem dün nihayet buldu ama o kadar güzel şartlarda karşılaştık ki. İkimiz de dans ediyoruz, o eski, ben yeniyim. Dün gece bir (erkek) arkadaşımla ikimiz bir dans mekanına bakmaya gittik. Mekana girdik laap diye benimki karşımızda. "Aha burda" dedim, arkadaşım "yürü giriyoruz içeri" dedi. Bizi gördü bunun surat bir dondu. Ben bakmadım bile. Geçtik pistin önünde masaya oturduk, bu hemen bir kızı kaptı dansa kaldırdı. Bir-iki şarkı sonra arkadaşım tuttu beni "hadi kalk dans edeceğiz, sakin ol umursama onu" diye. Biz kalktık dans ettik, o sırada dersten bir arkadaşımı gördüm, sonra lafladık. Ders arkadaşım kaldırdı beni dansa, dersteki partnerim olduğu için birbirimizin her hareketini biliyoruz, çok uyumlu dans ettik. Hatta biz pistte iki çift (biz ve benimkiyle partneri) yan yana dans ettik.
İkimiz de birbirimizin yüzüne bakmadık, tanışıyor olduğumuza dair mimiğimiz oynamadı. Kesinlikle eminim benden ya hareket bekledi gece, ya sonra mesaj veya nispetli/göndermeli/laf sokmalı instagram postu. Hiçbirini yapmadım. Yanımdaki erkeğin kim olduğunu da bilmiyor. Artık her mekanda karşısına çıkabileceğimi de fark etti.
Bence gayet güzel idare ettim gece, en azından gururumu kurtardım.
Böyle olsun istemezdim, sonuçta aynı yatağı paylaştık, sabaha kadar sarılıp uyuduk, en azından şu ortamda bir merhabamız olabilirdi. Olmaması onun tercihi oldu ama içim o kadar rahatladı ki. Hem karşılaşma stresimiz bitti, hem aynen onun dediği gibi umrumda bile olmadı onu görmek.
