- 30 Ocak 2016
- 85
- 35
- 88
- Konu Sahibi Aleyna2020
-
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Heyatımın en zor dönemlerini yaşayıram. 2.5 senelik evliyim, baştan kv hiç aramızdan çıkmadı ve haliyle onun yüzünden sürekli kavga gürültümüz oldu. Bebek doğduktan sonra daha da kötü olduk. Ve sonuç: eşim benden soğudu. Annesi yüzünden sürekli onunla kavga ettiğim için bana olan aşkı bitti diyor. Son yaklaşık bir ay öyle bir öfkeli ki bana karşı ne desem hemen patlıyor. Sabahtan akşama kadar evde bebeğimle ilgilenirim (8 aylık olucak), temizlik, yemek yaparım, 5 dk bile dinlenmeğe vaktim olmur. Bazi günler yoğunluktan baygınlık geçiricek gibi oluyorum. Sebep: eşim dediğim adam eve gelirken her şeye bir kusur bulup beni azarlamasın diye. Evde ne kadar yorulsam da gerilsem de akşam o eve gelicek diye hazırlanırım kendimi Mutlu gösteriririm ki evinde huzur bulsun ama olmuyor. Artık ne yapsam da olmuyor. Adamın bana tahammülü kalmamış. Şimdi de başlamış akrabaları yanında beni azarlamaya. Neymiş ben hata yapıyormuşum, örneğin çayı koyu koyuyormuşum, su istemiş de duymamışım. Beni her kesin içinde azarladıktan sonra ben haliyle üzülüp surat sallıyorum. Beyefendi bu sefer de bundan rahatsız olup kızıyor ve bugun yine sırf bu yüzden kavga ettik. Bana diyor ki bir daha seni bir yana götürmeyecem, akrabalarımla görüştürmeyecem çünki ben onun boynunu aşağı eğiyormuşum. Bundan sonra benden eş gibi bir şey bekleme diyor bana. Çocuğuna anne olmak istiyorsun eğer otur evinde çocuğuna bak, beğenmiyorsan eğer gidebilirsin diyor. Ama ben çocuğu sana vermem diyor. Mahkeme yoluyla almağa kalkarsan seni öldürürüm diyor, benim kaybedecek bişeyim yok diyor. Gerçekten çok zor durumdayım. Biz severek evlendik güzel günlerimiz oldu beraber ben herhalde onu, eski halini halen seviyorum ama şu an ki haline bakıyorum sanki tamamen başka birisi karşımda. Rabbime sığınmaktan başka bişey gelmiyor elimden çok üzülüyorum günüm ağlamakla geçiyor. Ailem yanımda yok kimsen yok yapayalnız bir kızım var bir de ben. Bir ömür böyle Nasıl geçer bilmiyorum bunu düşündükçe kanım donuyor..
Heyatımın en zor dönemlerini yaşayıram. 2.5 senelik evliyim, baştan kv hiç aramızdan çıkmadı ve haliyle onun yüzünden sürekli kavga gürültümüz oldu. Bebek doğduktan sonra daha da kötü olduk. Ve sonuç: eşim benden soğudu. Annesi yüzünden sürekli onunla kavga ettiğim için bana olan aşkı bitti diyor. Son yaklaşık bir ay öyle bir öfkeli ki bana karşı ne desem hemen patlıyor. Sabahtan akşama kadar evde bebeğimle ilgilenirim (8 aylık olucak), temizlik, yemek yaparım, 5 dk bile dinlenmeğe vaktim olmur. Bazi günler yoğunluktan baygınlık geçiricek gibi oluyorum. Sebep: eşim dediğim adam eve gelirken her şeye bir kusur bulup beni azarlamasın diye. Evde ne kadar yorulsam da gerilsem de akşam o eve gelicek diye hazırlanırım kendimi Mutlu gösteriririm ki evinde huzur bulsun ama olmuyor. Artık ne yapsam da olmuyor. Adamın bana tahammülü kalmamış. Şimdi de başlamış akrabaları yanında beni azarlamaya. Neymiş ben hata yapıyormuşum, örneğin çayı koyu koyuyormuşum, su istemiş de duymamışım. Beni her kesin içinde azarladıktan sonra ben haliyle üzülüp surat sallıyorum. Beyefendi bu sefer de bundan rahatsız olup kızıyor ve bugun yine sırf bu yüzden kavga ettik. Bana diyor ki bir daha seni bir yana götürmeyecem, akrabalarımla görüştürmeyecem çünki ben onun boynunu aşağı eğiyormuşum. Bundan sonra benden eş gibi bir şey bekleme diyor bana. Çocuğuna anne olmak istiyorsun eğer otur evinde çocuğuna bak, beğenmiyorsan eğer gidebilirsin diyor. Ama ben çocuğu sana vermem diyor. Mahkeme yoluyla almağa kalkarsan seni öldürürüm diyor, benim kaybedecek bişeyim yok diyor. Gerçekten çok zor durumdayım. Biz severek evlendik güzel günlerimiz oldu beraber ben herhalde onu, eski halini halen seviyorum ama şu an ki haline bakıyorum sanki tamamen başka birisi karşımda. Rabbime sığınmaktan başka bişey gelmiyor elimden çok üzülüyorum günüm ağlamakla geçiyor. Ailem yanımda yok kimsen yok yapayalnız bir kızım var bir de ben. Bir ömür böyle Nasıl geçer bilmiyorum bunu düşündükçe kanım donuyor..