Sorun bende mi?

Merhaba buraya bir şeyler paylaşmak istedim çünkü kendimi iyi hissetmiyorum. 15 gün önce doğum yaptım annem babam sağolsunlar hastanede yanımda oldular yardımcı oldular. onların evinde kalıyoruz. Sezaryen doğum yaptım bebeğimi odaya getirttiklerinde bebeğe bir şey olur diye ailem eşimin kucağına aldırtmamışlar ve sonra kendi kucaklarına almışlar. Eşim ne yapmaya çalışsa hep müdahale etmeye başladılar. Eve geçtiğimizde babam sağolsun hep yardımcı oldu ama eşime hep laf sokuldu bunu annemlerle konuştuğumda işe çok tepki aldım. Annemin 12 saat doğum çektim ben sen sezaryen ile doğurdun demesi. eve gitmeyi düşündüğümüzü söyledim çünkü eşimle babam sürekli çatışmaları oldu bende arada kaldım hep moralim çok bozuldu. Şu an hala buradayız mamasına çeşme suyu ile verilmiş kaynatılıp. akşam çok karnı ağrıdı ve huysuz oldu ağladı uyumadı. Bende bana danışmalarını söyledim bende annesiyim dedim. banyosunun ne zaman yapılacağına bile planlamışlar muhabbet arasında konuşulunca haberim oldu bir şey söylesem hemen kocaman tepkiler ile karşılaşıyorum yine suçlu ben oluyorum. Evin içinde bana nankör gözü ile bakılıyor akşamdan beri ağlıyorum sütüm kesilecek diye korkuyorum. 15 gündür çok stres altındayım. Bebeğim hep kucaklarında ben bir köşede gariban gibi duruyorum eşim de aynı şekilde. Altını değiştiriyorlar ediyorlar biz bakıyoruz bazen ne yapmaya çalışsak hemen yanımıza geliyorlar müdahale etmeye çalışıyorlar. Torunlarını sevmeleri çok güzel bir şey ama aşırıya kaçık çocuğumu kendi çocuğum gibi hissedemiyorum sanki ortaya doğurmuşum gibi. Eve gidersek bakamayacağımızı düşünüyorlar bende onu göremiyorlar hele ki eşimde hiç. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı maalesef kendimi birden çok değişik bir şeyin içinde buldum annem babam aşırı değiştiler birden. Annem ameliyat oldu hamileyken her gün gittim yemek yaptım yardımcı oldum ağrım olduğu halde gittim. Hastaneye gidip yine oraya gittim yemeklerini yaptım. Akşamları sadece eve uyumaya gidiyordum vücudum aşırı derecede ağrıyordu artık. Kendime hiç acımadım olsun dedim yine de annem babam. Ama şu an öyle bir gözle bakılıyor ki bana bazen diyorum keşke ölsem şu an sırna diyorum çocuğum var. Sonra yine diyorum acaba bana mı öyle geliyor bazı şeyler. Çocuğum onların kucaklarında hep sessiz duruyor ben aldığımda ağlıyor susmuyor altını değiştirirken kıyameti koparıyor ama onlarda bağırmıyor. aşırı derecede üzgünüm ve yorgun ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum düşünmekten bazen uyuyamıyorum. Sorun bende mi sizce?


Bugün babam eşime el kaldırdı, annem de keşke kızımı vermeseydim dedi. Sizce bu raddede sonra eşim onlarla bir daha konuşmalı mı?

Sorun sizde değil, aileniz biraz sorunlu galiba

Eğer bakamıyoruz tek başımıza deyip geri dönmeyecekseniz alın bebeğinizi evinize gidin.

Hayır bir de akşam eve dönebilecek kadar yakın mesafedeyken neden anne baba evinde kalıyorsunuz, çok saçma.

Villanelle .!.:

Sorun sizde değil, aileniz biraz sorunlu galiba

Genişletmek için tıkla...

Ne yapacağımı bilmiyorum öyle rahatsız hissediyorum ki burada istenmiyormuş gibi. Kendimi odaya kapattım oturuyorum bebeğe bile dokunmuyorlar doğru düzgün yemek bile yiyemedim. Evime gitmeye kalksam yine alacağım tepkilerden ve beddua almaktan çok korkuyorum.

Anneniz babanız kim oluyor da bebeği babasına vermiyor yahu? Elinden alıyorlar?
Çıkın gidin kendi evinize.
Bebeğinize eşinizle misler gibi bakarsınız.
Anneniz babanız bu işi beceremezsiniz şeklinde sizi manipüle etmişler.
İnanmayın. Evinize gidin sıyrılın ebeveynlerinizden!!

Alın çocuğunuzu evinize gidin Allah aşkına.

Hala ne işin var o evde?
Don evine, senin çocuğun öyle ya da böyle bakmayı öğreneceksin eşinle

Hastahanede dogum yapmis sezeryanli kadina altini actirmaz gece uyandirmaz baskisi yapan damat babaannesi tanidim ben
Sonra eve gectik cocuga biberon vermeye herkes korktu gece gunduz baba bakti. Simdi gece gunduz donup Arkani gidersin cocuklar oyle mutlu
Ayaklariniz yere saglam bassin. Siz en yakinlarisiniz. Alin cocugunuzu eve gidin

Benim kuzenim de doğum yaptı, sezaryan diye baba evinde kaldı. Günlerce sadece emzirdi çocuğu. Hele baba hiç bir şey yapamadı. Yıkamasi, paklamasi, bez değiştirmesi vs hep kız ailesi halletti. Derken tam gitmeye niyet ettiler çocuk ateşli hastalık geçirdi, aile daha bir üstüne titrer oldular. Sonra aslında her çocukta olabilecek bir alerji durumu çıktı, ailesi kararı verdi "sen bu çocuğa bakamiyorsun" diye. Sonuç olarak çocuk şu an ilkokula anneannesinin dedesinin evinden gidiyor. Anneannesine de anne diyor kendi annesine de.
Resmen annesiyle kardeş gibiler. Tüm sorumluluğu anneannede, dedede

KudrAlobar .!.:

Eğer bakamıyoruz tek başımıza deyip geri dönmeyecekseniz alın bebeğinizi evinize gidin.

Hayır bir de akşam eve dönebilecek kadar yakın mesafedeyken neden anne baba evinde kalıyorsunuz, çok saçma.

Genişletmek için tıkla...

Annem 2 ay önce ameliyat oldu belden. Evimin Merdiveni sıkıntı olur diye buraya gelmemizi istediler korkuluk olmadığı için. ama şu an merdiven inip çıkabiliyor. babam biraz anneme fazla düşkün o yüzden burada olmamızı istedi bende böyle olacağını hiç düşünmediğim için eşimle geldik. Elimden geldiğince en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum kendimden de eminim ama onlar benim bakmayacağımı düşünüyor.

Aileniz çok yanlış davranıyor hele ki lohusa döneminde bunca stres ve duygu bozukluğu sürecinde sizi böyle yetersiz hissettirmeye asla hakları yok. Aynı durumda siz olsanız , eşinizin ailesi size bunları yapsa siz kaç gün katlanabilirdiniz. Eşinize bu durumu çokta yansıtmadan bir an önce evinize gitmenizde fayda var. Eşiniz konuyu açarsa da aşırı sevgiden diyip geçin ki bu durum ona da diline dolayacağı bir malzeme olmasın kendi selametiniz için. Ama çocuğumu kucağıma almama karışan kim olsa o dk bozar kalkar giderim. Eşiniz yine sabır gösteriyor. İşler kontrolden çıkmadan huzurunuz kaçmadan evinize dönmelisiniz. Beddua edecek bir durum yok, ömrümün sonuna kadar kalacak değilim gidip evde düzeni kurup hayatıma odaklanmam gerek diyin.

yenGEnC .!.:

Benim kuzenim de doğum yaptı, sezaryan diye baba evinde kaldı. Günlerce sadece emzirdi çocuğu. Hele baba hiç bir şey yapamadı. Yıkamasi, paklamasi, bez değiştirmesi vs hep kız ailesi halletti. Derken tam gitmeye niyet ettiler çocuk ateşli hastalık geçirdi, aile daha bir üstüne titrer oldular. Sonra aslında her çocukta olabilecek bir alerji durumu çıktı, ailesi kararı verdi "sen bu çocuğa bakamiyorsun" diye. Sonuç olarak çocuk şu an ilkokula anneannesinin dedesinin evinden gidiyor. Anneannesine de anne diyor kendi annesine de.
Resmen annesiyle kardeş gibiler. Tüm sorumluluğu anneannede, dedede

Genişletmek için tıkla...

Kuzeniniz için çok üzüldüm en çok psikolojik destek olunacak zamanda insanın üstüne suçlama yapıyorlar en çok biz biliriz biz ederiz diye bakıyorlar her şeye müdahale edip kendi dedikleri olsun istiyorlar. Bende ileride çocuğum bana değilde anneme babama çok düşkün olur diye korkuyorum bizi saymayıp onları sayar diye.

Panoa .!.:

Annem 2 ay önce ameliyat oldu belden. Evimin Merdiveni sıkıntı olur diye buraya gelmemizi istediler korkuluk olmadığı için. ama şu an merdiven inip çıkabiliyor. babam biraz anneme fazla düşkün o yüzden burada olmamızı istedi bende böyle olacağını hiç düşünmediğim için eşimle geldik. Elimden geldiğince en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum kendimden de eminim ama onlar benim bakmayacağımı düşünüyor.

Genişletmek için tıkla...

Şu an size iyilik yapmıyorlar. Bebeği kucağınıza verip sizi cesaretlendirmeleri gerekiyordu. Bebeği ana babadan sakınmak ne demek. Yeni doğum yapan anneye yardım etmek demek şu aslında, onlar bir süre yemek, temizlik vs yapacak siz de bebeğinizle ilgileneceksiniz, yalnız kalmayacaksınız vs. Sınırlarınızı korumayı bilin lütfen. Bu durum hem eşinizle ilişkinizi hem aile hayatınızı çok kötü etkiler.

Daha neler.
Ne demek çocuğu eşinizin kucağına vermediler, mantığı bile yok. Kucağında tutarken ne olacak mesela? Yani ne olabilir ki?
Valla hepimiz doğurduk, hepimiz tecrübesizdik ama öyle böyle düşe kalka öğrendik. Anne baba olmak böyle bir şey zaten.
Sizde lohusasınız, bebeğim hep onların kucağında ben köşede garip kaldım demişsiniz. Alın bebeğinizi, evinize dönün.
Ben doğum yaptığımda kendi annem bile 1 gece kalmadı yanımda, ben halledeceğim bebek dünyaya bende bebeğe adapte olacağım dedim, iyi yapmışım

15 gün olmuş niye evinize gitmiyorsunuz?

Panoa .!.:

Merhaba buraya bir şeyler paylaşmak istedim çünkü kendimi iyi hissetmiyorum. 15 gün önce doğum yaptım annem babam sağolsunlar hastanede yanımda oldular yardımcı oldular. onların evinde kalıyoruz. Sezaryen doğum yaptım bebeğimi odaya getirttiklerinde bebeğe bir şey olur diye ailem eşimin kucağına aldırtmamışlar ve sonra kendi kucaklarına almışlar. Eşim ne yapmaya çalışsa hep müdahale etmeye başladılar. Eve geçtiğimizde babam sağolsun hep yardımcı oldu ama eşime hep laf sokuldu bunu annemlerle konuştuğumda işe çok tepki aldım. Annemin 12 saat doğum çektim ben sen sezaryen ile doğurdun demesi. eve gitmeyi düşündüğümüzü söyledim çünkü eşimle babam sürekli çatışmaları oldu bende arada kaldım hep moralim çok bozuldu. Şu an hala buradayız mamasına çeşme suyu ile verilmiş kaynatılıp. akşam çok karnı ağrıdı ve huysuz oldu ağladı uyumadı. Bende bana danışmalarını söyledim bende annesiyim dedim. banyosunun ne zaman yapılacağına bile planlamışlar muhabbet arasında konuşulunca haberim oldu bir şey söylesem hemen kocaman tepkiler ile karşılaşıyorum yine suçlu ben oluyorum. Evin içinde bana nankör gözü ile bakılıyor akşamdan beri ağlıyorum sütüm kesilecek diye korkuyorum. 15 gündür çok stres altındayım. Bebeğim hep kucaklarında ben bir köşede gariban gibi duruyorum eşim de aynı şekilde. Altını değiştiriyorlar ediyorlar biz bakıyoruz bazen ne yapmaya çalışsak hemen yanımıza geliyorlar müdahale etmeye çalışıyorlar. Torunlarını sevmeleri çok güzel bir şey ama aşırıya kaçık çocuğumu kendi çocuğum gibi hissedemiyorum sanki ortaya doğurmuşum gibi. Eve gidersek bakamayacağımızı düşünüyorlar bende onu göremiyorlar hele ki eşimde hiç. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı maalesef kendimi birden çok değişik bir şeyin içinde buldum annem babam aşırı değiştiler birden. Annem ameliyat oldu hamileyken her gün gittim yemek yaptım yardımcı oldum ağrım olduğu halde gittim. Hastaneye gidip yine oraya gittim yemeklerini yaptım. Akşamları sadece eve uyumaya gidiyordum vücudum aşırı derecede ağrıyordu artık. Kendime hiç acımadım olsun dedim yine de annem babam. Ama şu an öyle bir gözle bakılıyor ki bana bazen diyorum keşke ölsem şu an sırna diyorum çocuğum var. Sonra yine diyorum acaba bana mı öyle geliyor bazı şeyler. Çocuğum onların kucaklarında hep sessiz duruyor ben aldığımda ağlıyor susmuyor altını değiştirirken kıyameti koparıyor ama onlarda bağırmıyor. aşırı derecede üzgünüm ve yorgun ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum düşünmekten bazen uyuyamıyorum. Sorun bende mi sizce?

Genişletmek için tıkla...

Yani konu sahibi, çocuğun annesi babası olarak sizin çocuğa bakmanız gerekir. Annenle baban size bakacak, yardımcı olacaklar. Ev işi, ev yemeği konusunda destek olmalılar. Siz karı koca neden bebeğin altını değiştirmeyip, mamasını bile hazırlamıyorsunuz? Sen ve kocab mesela mama hazırlanırken neden gidip bakmıyorsunuz? Hem kocanı böyle ezdirmen çok yanlış. Çok ilginç bir çiftsiniz.

Aystkaramelmahkiyato .!.:

Yani konu sahibi, çocuğun annesi babası olarak sizin çocuğa bakmanız gerekir. Annenle baban size bakacak, yardımcı olacaklar. Ev işi, ev yemeği konusunda destek olmalılar. Siz karı koca neden bebeğin altını değiştirmeyip, mamasını bile hazırlamıyorsunuz? Sen ve kocab mesela mama hazırlanırken neden gidip bakmıyorsunuz? Hem kocanı böyle ezdirmen çok yanlış. Çok ilginç bir çiftsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Eşim hazırlamaya gidiyor ben altını değiştirirken ama hep müdahale ettiler mamayı nasıl karıştıracağımıza kadar. Sürekli öyle yapın böyle yapın mamayı böyle verin. Eşimi savunmaya kalktım ağzıma sıçtılar demedikleri laf kalmadı ağzımı açmaya korkar oldum şimdi düşman gözü ile bakılıyor bana

Beddua almaktan korkuyorum yazmışsınız. Niye? Kendi evinize kendi bebeğinizle gidiyorsunuz diye mi beddua alacaksınız?
Çok enteresan.
Böyle bir şeyden korkup sakınacak düşünce yapınız varsa biz ne desek boş.
Korku dünyanız tam ailenizin istediği gibi oluşmuş.

Panoa .!.:

Merhaba buraya bir şeyler paylaşmak istedim çünkü kendimi iyi hissetmiyorum. 15 gün önce doğum yaptım annem babam sağolsunlar hastanede yanımda oldular yardımcı oldular. onların evinde kalıyoruz. Sezaryen doğum yaptım bebeğimi odaya getirttiklerinde bebeğe bir şey olur diye ailem eşimin kucağına aldırtmamışlar ve sonra kendi kucaklarına almışlar. Eşim ne yapmaya çalışsa hep müdahale etmeye başladılar. Eve geçtiğimizde babam sağolsun hep yardımcı oldu ama eşime hep laf sokuldu bunu annemlerle konuştuğumda işe çok tepki aldım. Annemin 12 saat doğum çektim ben sen sezaryen ile doğurdun demesi. eve gitmeyi düşündüğümüzü söyledim çünkü eşimle babam sürekli çatışmaları oldu bende arada kaldım hep moralim çok bozuldu. Şu an hala buradayız mamasına çeşme suyu ile verilmiş kaynatılıp. akşam çok karnı ağrıdı ve huysuz oldu ağladı uyumadı. Bende bana danışmalarını söyledim bende annesiyim dedim. banyosunun ne zaman yapılacağına bile planlamışlar muhabbet arasında konuşulunca haberim oldu bir şey söylesem hemen kocaman tepkiler ile karşılaşıyorum yine suçlu ben oluyorum. Evin içinde bana nankör gözü ile bakılıyor akşamdan beri ağlıyorum sütüm kesilecek diye korkuyorum. 15 gündür çok stres altındayım. Bebeğim hep kucaklarında ben bir köşede gariban gibi duruyorum eşim de aynı şekilde. Altını değiştiriyorlar ediyorlar biz bakıyoruz bazen ne yapmaya çalışsak hemen yanımıza geliyorlar müdahale etmeye çalışıyorlar. Torunlarını sevmeleri çok güzel bir şey ama aşırıya kaçık çocuğumu kendi çocuğum gibi hissedemiyorum sanki ortaya doğurmuşum gibi. Eve gidersek bakamayacağımızı düşünüyorlar bende onu göremiyorlar hele ki eşimde hiç. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı maalesef kendimi birden çok değişik bir şeyin içinde buldum annem babam aşırı değiştiler birden. Annem ameliyat oldu hamileyken her gün gittim yemek yaptım yardımcı oldum ağrım olduğu halde gittim. Hastaneye gidip yine oraya gittim yemeklerini yaptım. Akşamları sadece eve uyumaya gidiyordum vücudum aşırı derecede ağrıyordu artık. Kendime hiç acımadım olsun dedim yine de annem babam. Ama şu an öyle bir gözle bakılıyor ki bana bazen diyorum keşke ölsem şu an sırna diyorum çocuğum var. Sonra yine diyorum acaba bana mı öyle geliyor bazı şeyler. Çocuğum onların kucaklarında hep sessiz duruyor ben aldığımda ağlıyor susmuyor altını değiştirirken kıyameti koparıyor ama onlarda bağırmıyor. aşırı derecede üzgünüm ve yorgun ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum düşünmekten bazen uyuyamıyorum. Sorun bende mi sizce?

Genişletmek için tıkla...

Hadi diyelim size yapılanları duygusallık sebebiyle yanlış algiladiniz, çocuğu babaya vermemek nedir yahu?? Eşiniz iyi hazmetmiş bunu.
Kendi evinize dönün, çok sıkıntı çekerseniz bir
yardımcı tutarsınız. Size bunu yapmaya hakları yok

Panoa .!.:

Eşim hazırlamaya gidiyor ben altını değiştirirken ama hep müdahale ettiler mamayı nasıl karıştıracağımıza kadar. Sürekli öyle yapın böyle yapın mamayı böyle verin. Eşimi savunmaya kalktım ağzıma sıçtılar demedikleri laf kalmadı ağzımı açmaya korkar oldum şimdi düşman gözü ile bakılıyor bana

Genişletmek için tıkla...

Yok artık! Acilen dönün evinize. Eşinizle aranızı da bozacaklar