Her şey para değil. Evet biliyorum bu zamanlarda mal mülk sahibi olmak için bedel ödemek, büyük fedakarlıklar yapmak gerekiyor ama bu bedeli çocuğunuz da ödüyor. Babası varken babasız büyüyor. Sanki anne baba boşanmış da görüş günü babasını görüyor. Çok kardeşli gürültülü bir evde belki oğlunuz da mutlu değil. Her çocuk kendi odasını oyun alanını oyuncaklarını ister. Kalabalık evde var mı kendine özel bir alanı bu çocuğun? Yaptığınız hiç sağlıklı bir şey değil. Evlilik var ama eşler bir arada yaşamıyor. Çocuk var ama kendi evinde babasıyla büyüyemiyor. Çocuk nasıl iletişim kuruyor babasıyla? Yani atıyorum düşse veya hastalansa veya birşey paylaşmak istese telefon mu açıyorsunuz babaya?
Haddimi aşıyorsam özür dilerim sizden ama çok genç yaşta evlenip anne olmuşsunuz. Keşke şartlarınızı iyileştirip sonra çocuk yapsaydınız. Yetişkin olarak zorluklarla maddi yetersizliklerle bir şekilde başa çıkılır. Düzenli gelir olduğu sürece borç da kredi de ödenir ama ortada çocuk varsa onun ruh sağlığı psikolojisi en önde gelmeli. Krediniz bitene kadar çocuk büyüyecek ve doğal olarak babasına uzak duracak. Baba figürü yok ortada.
Tam anne baba oyun çağındayken çocuğu kendine ait özel bir alanı olmayan üstelik kalabalık evde tutuyorsunuz. Bana göre yapmanız gereken evinizin bulunduğu yerde yeni bir işe girmek. Anladığım kadarıyla asgari ücrete yakın maaşlar alınıyor. Ayrıca evlilik demek hayatı paylaşmak demek. Bu adam akşam eve geliyor kimse yok, sabah uyanıyor kimse yok. Çocuğu var ama öpemiyor göremiyor. İşyerinde sorun yaşıyor ama paylaşacağı eşi yok. Bunları hiç dert etmiyorsunuz ama dinlediği şarkıda ağlamasını sorun ediyorsunuz. Açık ki ortada büyük bir sorun var. Bir an önce ya yeni iş bulun evinize dönün ya da bu sorunun katlanarak büyüyeceğine hazırlıklı olun.
