lise zamanları öyleydi ama 3 yılda daha farklı düşünmeye başladım. zaten artık olgulaştık olsada ters gelmezz...
benim derdim şuan üniversitye alışıp alışamamak. korkuyorumm yine nöyle şeyler yaşamaktann. çünkü her başlangıçta böyle şeyler yaşadımm. kendimi bayağı aştımm değiştim. ama bu korkularım devam ediyorum ya yine böyle olursa ailemi yine üzersem diyee.hep düşünüyorumm
Yorumları okumadım. Daha önce bu soru size soruldu mu bilmiyorum ama ben sormak istiyorum. Siz korkularınız yüzünden liseye gitmekten vazgeçtiğiniz bu dönemde aileniz sizi bir doktora götürmedi mi? Eğer götürmedilerse bu duruma gelmenizde aileniz çok suçlu. Kesinlikle uzman yardımı almalısınız. Bedenimiz gibi ruhumuz da hastalanabilir, böyle durumlarda onu da tedavi ettirmemiz gerekir. Lütfen daha fazla aksatmadan bir uzman yardımı alın.Merhaba ben amasyadan yazıyorum, sizinle bir şeyler paylaşmak istediğim için buraya üye oldum.Sizinle derdimi paylaşmak istiyorum lütfen sizde yorum yapın ben o yorumlardan kendime bir şeyleri ders alayım.
Başlıyorum,belki size göre küçük birşey gibi gelebilir ama bu durum benim hayatımı mafeetti ve ediyor.
Konu sosyal fobi,küçüklüğümden beri dedim var bu konuda.İlkokula başlarken çok sorun yaşadım okula gitmek istemedim annemi bırakamadım.ilkokula bu yüzden 1 sene geç başladımgidemedim annemi bırakamadım herkes okula giderken ben okul ortamından korktum annemi bırakamadımm.Tamam çocukluk diyeceksinizz.Ama 8sınıf bittikten sonra yani liseye başlıcam zamanda aynı şeyler oldu(ortaokuldada sorunlar yaşadım).Sırf utangacım diye okula gitmek istemedim.Anadolu lisesini kazandım 2 gün gittim .Herkes tanışırken birlikte otururken ben tek başına sırada oturdum onların yanına giteyi çok istedim ama yapamadımm ve artık dayanamadım .anneme liseye gitmek istemediğimi söyledim.annem ve babam çook üzüldülerr çok uğraştılar ama olmadı bıraktım liseyi.sırf utangac olduğum için,sosyal fobi yüzünden sonra açıktan okumaya başladım.derslerim çokkk iyi geçti hiç kalmadan geçtimm.ve mezun oldum.tabi bu süreçte evde kaldım 3 yıl kadar halada kalıyorum.hiç arkadaşlşım yok akrabalarımın kızları var işte bazen onlarla konuşuruz ayda yılda bir yani...bu süreçte çok şeyi aştımm giyimim deyişti kendime özen gösteriyorum.önceden dışarı çıkmazdım ama şimdi dışarı çıkmakttan gezmekten zevk alıyorum.çoğu şeyi yendim yani.ve bu okul sorununuda yendiğimi sanıyordum.okula gitsemde kaynaşrım alışırım sanıyordum ki 1 hafta öncesine kadar...ben bu sene üniversiteye hazırlanıyorumm ve dershaneye gitmek istedimm .bunu babama dedim ve beni kayıt ettirddi bundan 1ay öncesinde...ama dershaneye başlıcam zaman yaklaştkça eski anılarım aklıma geldi.ilkokul orta okul lise hep sorunlu geçtii.başlarken ve devamında ve depresyona grdim .babam dershaneye kayıt yaptırdığı halde ben gitmek istemiyorum dedimm.şok oldular.çok ağladım gitmek istemiyorum aynı şeyleri yaşıcam biliyirom dedim.Bu sene böyle şeyler yaşarsam psikolojim bozulur üniversiteye hazırlanamam diye korktumm.çokkkkk ağladım istemiyorumm dedim.anne ve babam bir dene dedilerr eskiyi hatırlama dediler ama olmadı istemedimm.babam kaydımı sildirdi . çok korktumm yapamadımmmmmm.. annemi üzdüm babamı üzdüm kendimi üzdümmmmm.şimdi depresyona girdimmm hiç olumlu birşey düşünemiyorum .diyorumki içimden ben üniversiteyi kazansammm nasıl gidicemmmm.hep bu soru var aklımdaa.Hukuk istiyorum çokkk ama ya gidemessemmm millet hukuk kazanmış ama gitmiyor delirmiş derr herhalde bana yardım edin üniversiteye nesıl gidicemm. çokk hayalini ettiğim üniversiteden bile vazgeçme noktasına geldim.herşeyden vazgeçiyorumm.hadi diyelim okumadım bir işe girdim ya işte ne yapıcamm bu sosyal fobiyi nasıl yenicemm.hiçç olumlu düşünemiyorum bana yardım edin.birşeyler önerinn.üniversiteyi okumayı çok istiyorummmmmmmm ama korkuyorum.yalnız kalmaktan korkuyorum arkadaşsz kalmaktan korkuyorumm.ortama girmekten korkuyorum ((( çokk kötü birşeyyy bu yaaa ((
ya arkadaş ortamına bir alışsam kendime güvenim gelir farklı olurum ama nasıl arkadaşım olcak nasıl okula alışcam.birde üniversiye çok farklı zatenn.offffff yardım edinn
O dönemden önce psikoloğa gitmiştik. O dönemde de psikiyatrist gittik.ilac kullandım ama 5 veya 6 gün sürdü bıraktım. Ailemi zor durumlara soktum çok üzdü onlar ellerinden gelen herseyi yaptilrYorumları okumadım. Daha önce bu soru size soruldu mu bilmiyorum ama ben sormak istiyorum. Siz korkularınız yüzünden liseye gitmekten vazgeçtiğiniz bu dönemde aileniz sizi bir doktora götürmedi mi? Eğer götürmedilerse bu duruma gelmenizde aileniz çok suçlu. Kesinlikle uzman yardımı almalısınız. Bedenimiz gibi ruhumuz da hastalanabilir, böyle durumlarda onu da tedavi ettirmemiz gerekir. Lütfen daha fazla aksatmadan bir uzman yardımı alın.
doğru. Bana sanki kimseyle anlasamicammam gibi geliyo .yani hep yalnız kalıcam gibibu düşünceyi kafandan atarak başlayabilirsin sonuçta ordaki herkes senelerdir tanışan insanlar değil.hele bir de şehirdışında okursan. öyle olsa kimsenin arkadaşı olmazdı.Şu an dostum dedigim kişiyi üniversitede tanıdım hem de 2 yıl içinde. lise ya da ilkokulda çevrem yok diye düşünme insana en sağlam kazıkları da eski arkadaşları atar. aa istisnalar vardır ama benim için böyle oldu.
Kardesim bende senin yasadigin benzer seyleri yasadim ama pes etmedim.liseyi zarzor bitirdim .dersaneye giderken sikintidan kanter Icinde kalirdim.Ilk kazandigim universiteye kayit yaptirdigim halde gidip okuyamadim.4yilim bosa gecti derken ben psikolojik destek almaya basladim.oss de derece yaptim.cok iyi bir universitede okudum.bir suru arkadasim oldu.cok guzel gunlerim gecti..Beni abla bil ve psikiyatriste git.hayatin hangi doneminde daha ne kadar insanlardan kacabileceksin?emin ol ben sosyal fobi konusunu astim...hayati kacirma derim.Merhaba ben amasyadan yazıyorum, sizinle bir şeyler paylaşmak istediğim içinIburaya üye oldu.Sizinle derdimi paylaşmak istiyorum lütfen sizde yorum yapın ben o yorumlardan kendime bir şeyleri ders alayım.
Başlıyorum,belki size göre küçük birşey gibi gelebilir ama bu durum benim hayatımı mafeetti ve ediyor.
Konu sosyal fobi,küüklüğümden beri dedim var bu konuda.İlkokula başlarken çok sorun yaşadım okula gitmek istemedim annemi bırakamadım.ilkokula bu yüzden 1 sene geç başladımgidemedim annemi bırakamadım herkes okula giderken ben okul ortamından korktum annemi bırakamadımm.Tamam çocukluk diyeceksinizz.Ama 8sınıf bittikten sonra yani liseye başlıcam zamanda aynı şeyler oldu(ortaokuldada sorunlar yaşadım).Sırf utangacım diye okula gitmek istemedim.Anadolu lisesini kazandım 2 gün gittim .Herkes tanışırken birlikte otururken ben tek başına sırada oturdum onların yanına giteyi çok istedim ama yapamadımm ve artık dayanamadım .anneme liseye gitmek istemediğimi söyledim.annem ve babam çook üzüldülerr çok uğraştılar ama olmadı bıraktım liseyi.sırf utangac olduğum için,sosyal fobi yüzünden sonra açıktan okumaya başladım.derslerim çokkk iyi geçti hiç kalmadan geçtimm.ve mezun oldum.tabi bu süreçte evde kaldım 3 yıl kadar halada kalıyorum.hiç arkadaşlşım yok akrabalarımın kızları var işte bazen onlarla konuşuruz ayda yılda bir yani...bu süreçte çok şeyi aştımm giyimim deyişti kendime özen gösteriyorum.önceden dışarı çıkmazdım ama şimdi dışarı çıkmakttan gezmekten zevk alıyorum.çoğu şeyi yendim yani.ve bu okul sorununuda yendiğimi sanıyordum.okula gitsemde kaynaşrım alışırım sanıyordum ki 1 hafta öncesine kadar...ben bu sene üniversiteye hazırlanıyorumm ve dershaneye gitmek istedimm .bunu babama dedim ve beni kayıt ettirddi bundan 1ay öncesinde...ama dershaneye başlıcam zaman yaklaştkça eski anılarım aklıma geldi.ilkokul orta okul lise hep sorunlu geçtii.başlarken ve devamında ve depresyona grdim .babam dershaneye kayıt yaptırdığı halde ben gitmek istemiyorum dedimm.şok oldular.çok ağladım gitmek istemiyorum aynı şeyleri yaşıcam biliyirom dedim.Bu sene böyle şeyler yaşarsam psikolojim bozulur üniversiteye hazırlanamam diye korktumm.çokkkkk ağladım istemiyorumm dedim.anne ve babam bir dene dedilerr eskiyi hatırlama dediler ama olmadı istemedimm.babam kaydımı sildirdi . çok korktumm yapamadımmmmmm.. annemi üzdüm babamı üzdüm kendimi üzdümmmmm.şimdi depresyona girdimmm hiç olumlu birşey düşünemiyorum .diyorumki içimden ben üniversiteyi kazansammm nasıl gidicemmmm.hep bu soru var aklımdaa.Hukuk istiyorum çokkk ama ya gidemessemmm millet hukuk kazanmış ama gitmiyor delirmiş derr herhalde bana yardım edin üniversiteye nesıl gidicemm. çokk hayalini ettiğim üniversiteden bile vazgeçme noktasına geldim.herşeyden vazgeçiyorumm.hadi diyelim okumadım bir işe girdim ya işte ne yapıcamm bu sosyal fobiyi nasıl yenicemm.hiçç olumlu düşünemiyorum bana yardım edin.birşeyler önerinn.üniversiteyi okumayı çok istiyorummmmmmmm ama korkuyorum.yalnız kalmaktan korkuyorum arkadaşsz kalmaktan korkuyorumm.ortama girmekten korkuyorum ((( çokk kötü birşeyyy bu yaaa ((
ya arkadaş ortamına bir alışsam kendime güvenim gelir farklı olurum ama nasıl arkadaşım olcak nasıl okula alışcam.birde üniversiye çok farklı zatenn.offffff yardım edinn
Psikiyatris devlette calisanlardan olmasin.onlar dinlemiyorlar bile.Iyi bir dr bul.yoksa zaman bosuna gecer.O dönemden önciyi psikoloğa gitmiştik. O dönemde de psikiyatrist gittik.ilac kullandım ama 5 veya 6 gün sürdü bıraktım. Ailemi zor durumlara soktum çok üzdü onlar ellerinden gelen herseyi yaptilr
Ablam tsk ederim yazdığın için :) kesinlikle gidicem psikiyatristeKardesim bende senin yasadigin benzer seyleri yasadim ama pes etmedim.liseyi zarzor bitirdim .dersaneye giderken sikintidan kanter Icinde kalirdim.Ilk kazandigim universiteye kayit yaptirdigim halde gidip okuyamadim.4yilim bosa gecti derken ben psikolojik destek almaya basladim.oss de derece yaptim.cok iyi bir universitede okudum.bir suru arkadasim oldu.cok guzel gunlerim gecti..Beni abla bil ve psikiyatriste git.hayatin hangi doneminde daha ne kadar insanlardan kacabileceksin?emin ol ben sosyal fobi konusunu astim...hayati kacirma derim.
Yazdığın için saol ablam :) kesinlikle psikiyatriste gidicem.insallah iyileşirim. Sen ilaç tedavisini gördün ?Kardesim bende senin yasadigin benzer seyleri yasadim ama pes etmedim.liseyi zarzor bitirdim .dersaneye giderken sikintidan kanter Icinde kalirdim.Ilk kazandigim universiteye kayit yaptirdigim halde gidip okuyamadim.4yilim bosa gecti derken ben psikolojik destek almaya basladim.oss de derece yaptim.cok iyi bir universitede okudum.bir suru arkadasim oldu.cok guzel gunlerim gecti..Beni abla bil ve psikiyatriste git.hayatin hangi doneminde daha ne kadar insanlardan kacabileceksin?emin ol ben sosyal fobi konusunu astim...hayati kacirma derim.
Kuzum sosyak fobi Icin kullandim ilac tabi.birazda kendin zorla inanki hepimiz insaniz.sende ozelsin bende ozelim.kendini severrek onemseyerek basla ise.ama mutlaka sana yeterince zaman ayirabilecek iyi bir dr ye git.eminim cok seker bir kizsin cokta cana yakinsin.hayatini yersiz korkularla bosa harcama.ne zaman ihtiyacin olursa buralardayim ben :)Ablam tsk ederim yazdığın için :) kesinlikle gidicem psikiyatriste
Yazdığın için saol ablam :) kesinlikle psikiyatriste gidicem.insallah iyileşirim. Sen ilaç tedavisini gördün ?
bunu kafandan atarak başlayabilirsin.çünkü sosyal fobiyi yarata tam olarak da bu düşünce.doğru. Bana sanki kimseyle anlasamicammam gibi geliyo .yani hep yalnız kalıcam gibi
INŞALLAH canımın. Yazdığın için teşekkür ederim.canım benim bence psikatriye gitmende fayda var çünkü seninki basit bir utanma, korkma durumu değil. eğitim hayatını bütün hayatını etkilemiş. destek olmadan aşabileceğini sanmıyorum. 5-6 gün kullandım demişsin 1 ay kullanmadan sonuç alman pek mümkün değil malesef. zaten kendindeki olumlu değilimleri gördükçe sen de daha motive olucaksın. ayrıca erkeklere de öcü gözüyle bakma onlar da senin benim gibi insan. hem üniversite arkadaşlıkları daha başkadır unutulmazdır. bu güzel yıllarını heba etme ve bir an önce doktora git ve yazdığı ilaçları harfi harfine kullan. 1 sene sonra başlık açıp çok iyiyim okulumda dersin umarım.
Çok çok saol.bana çok yardımcı oldun.ALLAH razi olsun abla :)Kuzum sosyak fobi Icin kullandim ilac tabi.birazda kendin zorla inanki hepimiz insaniz.sende ozelsin bende ozelim.kendini severrek onemseyerek basla ise.ama mutlaka sana yeterince zaman ayirabilecek iyi bir dr ye git.eminim cok seker bir kizsin cokta cana yakinsin.hayatini yersiz korkularla bosa harcama.ne zaman ihtiyacin olursa buralardayim ben :)
Yorumun için teşekkür ederim.tabikinsart yok kanka olcak diye ama insan toplum içinde yalnız kalmak istemiyor .herkes iletişim halindeyken birbiriyle arkadaş dost iken benimn yalnız kalmam kötü oluyor.icim tuhaf oluyor boşlukta gibi istemiyorum. Yalnızlık bir yere adam çekiliyor. Ben son 3 yılda hep evdeyim ders çalıştım arkadaşım annemdi.universiteye gittiğimde arkasım olsun istiyorum artık. Çünkü gerçekten yalnızlık nedir gördüm yanii.dertlesecek bi arkadaşım yok birlikte bir şeyler yapacağım kimse yok .universitede bunun hayalini kurdum.arkadas grubum olsun mutluluk istiyorum.ben 18 yaşındayım ama hicgencligimi yaşamadım. Yaşamak istiyorum universitede. Bunu hayalini kurdum ama işte tekrar Eski seylerin olmasından korkuyorum.1- Aferin sana tek başına çalışarak liseyi bitirebilecek kadar hem zeki, hem çalışkansın, çok takdir ettim, insanlar okul-dershane- özel dersle öğrenemiyorlar.
2-Herkes sosyal olacak diye bir kural mı var. Bilim insanlarının bir çoğu asosyalmiş mesela, ne var bunda. Sen kendi dünyanda kendinle mutluysan illa ki kankaların olacak onlarla takılacaksın diye bir şart var mı? Bence yok. Al kitabını, dersini dinle, otobüste, tenefüste kendini yalnız hissedersen, kitabını oku, çok "cool" diye düşünürler insanlarKimsenin dediğini diyeceğini önemsememeyi öğrenmelisin. İlla ki senin gibi birileri çıkacak karşına. Acele etme.
3-Her ne kadar herkes pek sosyalmiş gibi davransa da aslında herkes bu sorunu yaşıyor zaman zaman. Ben de her yeni başladığım okul ya da iş ortamında bir süre bu duyguları hissederim mesela. Sabredip, insanları uzaktan inceler, tanımaya çalışırım. Sonra bir bakarım oo tam bana göre arkadaşlar edinmişim. Senin de biraz sabretmen gerekiyor.
4-Tüm bunları yaparken psikolojik destek alman da fayda var. Çok şanslısın ailen sana destek oluyor zaten, bir de doktordan tavsiyeler alırsan daha kolay çözebilirsin bu durumu.
Sevgiler...
Kusura bakma bazı kelimeleri yanlış yazmışım telefondan yazdığım icinnYorumun için teşekkür ederim.tabikinsart yok kanka olcak diye ama insan toplum içinde yalnız kalmak istemiyor .herkes iletişim halindeyken birbiriyle arkadaş dost iken benimn yalnız kalmam kötü oluyor.icim tuhaf oluyor boşlukta gibi istemiyorum. Yalnızlık bir yere adam çekiliyor. Ben son 3 yılda hep evdeyim ders çalıştım arkadaşım annemdi.universiteye gittiğimde arkasım olsun istiyorum artık. Çünkü gerçekten yalnızlık nedir gördüm yanii.dertlesecek bi arkadaşım yok birlikte bir şeyler yapacağım kimse yok .universitede bunun hayalini kurdum.arkadas grubum olsun mutluluk istiyorum.ben 18 yaşındayım ama hicgencligimi yaşamadım. Yaşamak istiyorum universitede. Bunu hayalini kurdum ama işte tekrar Eski seylerin olmasından korkuyorum.
Kafama göre birilerini bulabilir miyim merak ediyorum.artik bende gençliğini yaşamak istiyorum mutlu olmak istiyorum yaaa
Özgüvenini nasıl kazandınBende boyleydim ve ozguvenimi tamamlayarak astim bunlari cok sukur. Kendine guven
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?