• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sosyal Fobim ve Özgüvensizliğim Yüzünden Kendimi Güzelce Pataklamak İstiyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Eğitimli bir ailede büyüdüm. Tek kelime kötü söz duymadım özgüvenimi yitirecek. Ama gel gelelim ergenlikte gram özgüvenim kalmadı. Sarışın bir insanım, inanın kıpkırmızı oluyordum insanlarla konuşurken, yüzüm gözüm ter içinde kalıyordu. Bunu düşündükçe daha çok kizarip daha çok terliyordum. Sonsuz döngü.

Nitekim ne oldu yüzde yüz iletişimin olduğu hukuk kazandım. Allah'ım derdim üniversitede, lütfen bana hoca sormasın. Yoklamada burdayım derken bile ecel terleri dökerdim. Sizi en iyi ben anlarım o yüzden 😅
Sonra o zaman sevgilim şimdiki eşimle tanıştım. Oğlan özgüven bombası üstelik. Hiçbir şeyden çekinmez utanmaz direkt konuşur vs. Bende tabi tabiri caizse kendimi ezikliyorum daha da.

Sonra bana dedi ki "Artemisial sen boyle bu mesleği yapamazsın, kendini aşman lazım. En fazla ne olur ki rezil mi oldun yarım saate kimse hatırlamaz. Sınıfta ne rezillikler oldu hangisini hatırlıyoruz. Çok güzel kızsın hakkını ver " falan gazladi beni. Bende yavaş yavaş açıldım. Artık eser yok o halimden. Hala o hallerime gülerim. Ben terapisiz atlattım.

İş hayatı zaten ilk başta yapamamak, yanlış yapmak ile dolu. Bu böyledir. Zamanla pişersiniz. O yüzden ilk basladiginizda kimse aa yanlış yaptı rezil oldu demez. Zaten yanlış yapacağınızı bilerek ise alırlar. Kendi alanım böyle en azından.
Lütfen siz de aşın. İnanın o dönemde neler çektiğimi bir ben bilirim. O yüzden sizi çok iyi anlıyorum. Ve bir an önce zaten var olan ozguveninizi tekrar hatırlamanızı rica ediyorum :)
 
inanın kıpkırmızı oluyordum insanlarla konuşurken, yüzüm gözüm ter içinde kalıyordu. Bunu düşündükçe daha çok kizarip daha çok terliyordum. Sonsuz döngü.
Aynı döngü maalesef bende de var. Bunun üzerine nefes kesilmesi ve kekemelik de nadiren bile olsa eklenince durum daha fena oluyor. Teşekkür ederim.
 
Ben topluca bir teşekkür etmek istiyorum. Sağ olun güzel yönlendirmelerde, yüreklendirici sözlerde bulundunuz :KK200:
 
Ben klasik önerimle geldim, youtube Tülay Kök.. Hem ücretsiz hem aylık 15 tl ye mavi oda kanalı var. Ben psikolog olarak tarzını beğeniyorum iyi geliyor. Beyhan Budak var, onları dinlemek bile rahatlatıyor. İnsan ailesi sevmez beğenmezse kim sever diye düşünüyor ama aslında sadece kendimizin sevgisine ulaşabilsek kimseye gerek kalmıyor.. Tülay Kök, en cok kendini sev isimli videosu, aç izle, şifa olsun..
 
Ben klasik önerimle geldim, youtube Tülay Kök.. Hem ücretsiz hem aylık 15 tl ye mavi oda kanalı var. Ben psikolog olarak tarzını beğeniyorum iyi geliyor. Beyhan Budak var, onları dinlemek bile rahatlatıyor. İnsan ailesi sevmez beğenmezse kim sever diye düşünüyor ama aslında sadece kendimizin sevgisine ulaşabilsek kimseye gerek kalmıyor.. Tülay Kök, en cok kendini sev isimli videosu, aç izle, şifa olsun..
Tülay kök çok tanıdık geldi. Bakacağım. Teşekkür ederim.
 
Valla bende eskiden öyleydim şimdi ne olduysa her şeye bam bam giriyorum çat çat söylüyorum bi başlayınca devamı geliyor aslında :)) ben kaldırabiliyorsam herkes kaldırabilir yani umurumda değil kim ne derse desin işime gelmedi mi bildiğimi okumaya devam . Kimse ile iyi geçinme bi çabam yok kimseye kötülüğümde yok beklentimde yok kafam rahat gerisi boş. Bi yer de okumuştum önce ben demek bencillik değil herkes önce ben ile tek ben kısmını karıştırıyor..
 
Benim arkadaşımda vardı “sosyal fobi” bir topluluğa girdiğinde konuşamazdı, çok ürkek içe kapanıktı. Profesyonel destek aldı.
doktoru ona görevler veriyordu. Mesela yolda yürürken tanımadığın bir insana saati soracaksın. Bir mağaza gireceksin. Ürünün fiyatını soracaksın ama almayacaksın. Her gün korktuğu şeyleri adım adım yapmaya çalışıyordu.
Kırmızı oda dizisi var. Orda bir kadın vardı. Senelerce evinden çıkmadı. Oğlu öldü cenazesine gitmedi. Doktor ilk başta evden dışarı çıkmasının hayalini kurdurdu. Sizde bunun gibi pratikler yapabilirsiniz.
 
Daha önce psikoloğa gitmiştim ama terapi uygulamadı. İki kere yapıp bıraktı. Gerisi hep konuşma şeklinde oldu. Psikoloğum için kötü diyemem ama yöntemi benim için doğru değildi. Doğru yöntemi bulamadı. Boşuna paramdan oldum.
Bunun yontemini bulmalik bir sey yok ki. Belli her sey. Siz ozguvensizim diyorsunuz. O sizi dinleyecek çocukluktan itibaren. Sonra terapi tekniği belli. Onu yapacak. Bence psikologunuz kötü.
 
Selam Kızlar,

Bu bir iç döküş olacak. Belki benimle aynı durumda olanlar varsa yorum yapıp destek olabilir bana. Buna benzer konuları belki daha önce de açmışımdır ama ben şimdi tekrar açmak istiyorum, içimdekileri sıcağı sıcağına dökmek istiyorum. Ya ben, kendimi bir güzel dövmek istiyorum ama öyle böyle değil yani...

Küçüklüğümden beri özgüven problemim var. Nedeni tabii ki de ailem. Çevremdeki yaşıtlarıma bakıyorum, benim gibi olanlara, hatta benden daha kötü durumda olanlara da bakıyorum. Herkes gayet normal, olması gerektiği gibi. Ben ise çekine çekine... bazen bir pelerin olsa harry poter'deki gibi ve görünmez olsam diyorum; bazen küçülüp küçülüp böcek kadar olayım kimse beni görmesin diyorum. İnsan içine de pek çıkmamaya çalışıyorum. Sıkılıyorum. Daraltı geliyor. Sanki bir şey diyeceğim ve rezil olacağım ya da benim bir şeyimle dalga geçecekler gibi geliyor. Bir de ben de cevap verememe durumu var. Milleti kırmamak için susuyorum. Çünkü konuştuğumda kalp kırıyorum direkt. Babam beni çocukluğumda çok baskıladığı için cevap veremiyorum kimseye. Ben kilolu biriyim. Babam başkasının yanında küçükken başklarıyla birlikte dalga geçerdi. Annem de bu konuda iyi bir yönlendirme yapmadı bana maalesef. O da dalga geçerdi arada. Sen her halinle güzelsin ama biraz yemene dikkat et demek yerine saçma sapan moral bozucu şeyler söylüyordu arada. Annem hala fiziksel özelliğimle dalga geçer mesela, onu uyardığım halde. Bu çekingenliğim beraberinde sosyal fobiyi getirdi. Dışarıdayken bir an önce işimi halledeyim de eve döneyim diyorum. Bir mekanda rahatça oturamam mesela. Bu nedenle bir yerlere gitmem. Market kuyruğunda mesela bitse de gitsem modundayım. Kuyruktan sıkıldığım için değil; insanlardan rahatsız olduğum için. İş görüşmelerine kendime özgüvenim olmadığı için çoğu zaman gitmem. Görüşmede sordukları soruları bilemeyip ya rezil olursam diye düşünürüm. Yeni işe başlarsam orada ne yaparım o kadar insanın içinde, ya saçma sapan bir şey yapıp kendimi rezil edersem... gibi gibi şeyler aklımdan otomatik olarak geçiyor maalesef.

Düşünce şeklimi değiştirmem gerek ama yapamıyorum işte. Alışmışım kendimi aşağılamaya. Bu nedenle kendimi kollarımdan tutup sarsmak ve şöyle birkaç tane suratıma patlatmak istiyorum.

Not: lütfen ''destek al'' demeyin. Kendimin farkındayım. Şu an öyle bir şey yapamam.
Bende 21 yaşıma kadar sf ile yaşamış bu yüzden okulunu bırakmış, birçok haksızlığa boyun eğmiş biriyim. 21 yaşımda yenme kararı alıp okuluma falan döndüm, çabaladım ettim bu güne geldim. Bizim en büyük sıkıntımız sosyallikten uzak yaşamış olmamız ve en iyi çözüm kendini sürekli sosyal ortamlara sokman olacaktır. Bu da şu süreçte çok çok zor, ben de tam yendim derken tekrar eve hapsoldum. Şuan evde sfyi idare ediyorum😊
 
Unutacaksın, düşünmeyeceksin uzun bir süre.
Düşünmeden her korktuğun şeyi defalarca yapacaksın alışana kadar.
Bir gün beynin şak diye o soruyu soruyor:
Ne kadar basitmiş aslında, yazık bana, kendime ne için zulüm etmişim?, diye.
 
Bende 21 yaşıma kadar sf ile yaşamış bu yüzden okulunu bırakmış, birçok haksızlığa boyun eğmiş biriyim. 21 yaşımda yenme kararı alıp okuluma falan döndüm, çabaladım ettim bu güne geldim. Bizim en büyük sıkıntımız sosyallikten uzak yaşamış olmamız ve en iyi çözüm kendini sürekli sosyal ortamlara sokman olacaktır. Bu da şu süreçte çok çok zor, ben de tam yendim derken tekrar eve hapsoldum. Şuan evde sfyi idare ediyorum😊
Evde olmak daha fazla tetikliyor kesinlikle. Sizi tebrik ederim; sorununuzun üstüne gidip yenmişsiniz :)
 
Unutacaksın, düşünmeyeceksin uzun bir süre.
Düşünmeden her korktuğun şeyi defalarca yapacaksın alışana kadar.
Bir gün beynin şak diye o soruyu soruyor:
Ne kadar basitmiş aslında, yazık bana, kendime ne için zulüm etmişim?, diye.
Çok çok haklısınız. Genelde dediğim şeydir ''bunun için miydi bu kadar korku?'' Kendime engel olamıyorum. Alıştırmam gerek kendimi.
 
Klavye delikanlılığında mangalda kül bırakmayanlar, iş konuşmaya gelince iki lafı bir araya getiremiyor, hayati kararlar alırken anket yapmadan adım atamıyorlar, kendileri için ne doğru ne yanlış halk oylamasına sunmadan karar alamıyorlar, siz bence daha iyi durumdasınız bu gruptan en azından kırıldıgınızda savunma mekanizmanız çalışıyormus ki geri dönüt verebiliyormussunuz karsı tarafa, en azından kendınızın farkındasınız. Bunu da bir adım olarak görüp gelen yorumlardaki tavsiyelere kulak verin demeye geldim.
 
Valla bende eskiden öyleydim şimdi ne olduysa her şeye bam bam giriyorum çat çat söylüyorum bi başlayınca devamı geliyor aslında :)) ben kaldırabiliyorsam herkes kaldırabilir yani umurumda değil kim ne derse desin işime gelmedi mi bildiğimi okumaya devam . Kimse ile iyi geçinme bi çabam yok kimseye kötülüğümde yok beklentimde yok kafam rahat gerisi boş. Bi yer de okumuştum önce ben demek bencillik değil herkes önce ben ile tek ben kısmını karıştırıyor..
Umarım ben de sizin gibi olabilirim.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X