- 22 Eylül 2018
- 1.027
- 807
- Konu Sahibi eser miktarda enerji
- #1
Selam Kızlar,
Bu bir iç döküş olacak. Belki benimle aynı durumda olanlar varsa yorum yapıp destek olabilir bana. Buna benzer konuları belki daha önce de açmışımdır ama ben şimdi tekrar açmak istiyorum, içimdekileri sıcağı sıcağına dökmek istiyorum. Ya ben, kendimi bir güzel dövmek istiyorum ama öyle böyle değil yani...
Küçüklüğümden beri özgüven problemim var. Nedeni tabii ki de ailem. Çevremdeki yaşıtlarıma bakıyorum, benim gibi olanlara, hatta benden daha kötü durumda olanlara da bakıyorum. Herkes gayet normal, olması gerektiği gibi. Ben ise çekine çekine... bazen bir pelerin olsa harry poter'deki gibi ve görünmez olsam diyorum; bazen küçülüp küçülüp böcek kadar olayım kimse beni görmesin diyorum. İnsan içine de pek çıkmamaya çalışıyorum. Sıkılıyorum. Daraltı geliyor. Sanki bir şey diyeceğim ve rezil olacağım ya da benim bir şeyimle dalga geçecekler gibi geliyor. Bir de ben de cevap verememe durumu var. Milleti kırmamak için susuyorum. Çünkü konuştuğumda kalp kırıyorum direkt. Babam beni çocukluğumda çok baskıladığı için cevap veremiyorum kimseye. Ben kilolu biriyim. Babam başkasının yanında küçükken başklarıyla birlikte dalga geçerdi. Annem de bu konuda iyi bir yönlendirme yapmadı bana maalesef. O da dalga geçerdi arada. Sen her halinle güzelsin ama biraz yemene dikkat et demek yerine saçma sapan moral bozucu şeyler söylüyordu arada. Annem hala fiziksel özelliğimle dalga geçer mesela, onu uyardığım halde. Bu çekingenliğim beraberinde sosyal fobiyi getirdi. Dışarıdayken bir an önce işimi halledeyim de eve döneyim diyorum. Bir mekanda rahatça oturamam mesela. Bu nedenle bir yerlere gitmem. Market kuyruğunda mesela bitse de gitsem modundayım. Kuyruktan sıkıldığım için değil; insanlardan rahatsız olduğum için. İş görüşmelerine kendime özgüvenim olmadığı için çoğu zaman gitmem. Görüşmede sordukları soruları bilemeyip ya rezil olursam diye düşünürüm. Yeni işe başlarsam orada ne yaparım o kadar insanın içinde, ya saçma sapan bir şey yapıp kendimi rezil edersem... gibi gibi şeyler aklımdan otomatik olarak geçiyor maalesef.
Düşünce şeklimi değiştirmem gerek ama yapamıyorum işte. Alışmışım kendimi aşağılamaya. Bu nedenle kendimi kollarımdan tutup sarsmak ve şöyle birkaç tane suratıma patlatmak istiyorum.
Not: lütfen ''destek al'' demeyin. Kendimin farkındayım. Şu an öyle bir şey yapamam.
Bu bir iç döküş olacak. Belki benimle aynı durumda olanlar varsa yorum yapıp destek olabilir bana. Buna benzer konuları belki daha önce de açmışımdır ama ben şimdi tekrar açmak istiyorum, içimdekileri sıcağı sıcağına dökmek istiyorum. Ya ben, kendimi bir güzel dövmek istiyorum ama öyle böyle değil yani...
Küçüklüğümden beri özgüven problemim var. Nedeni tabii ki de ailem. Çevremdeki yaşıtlarıma bakıyorum, benim gibi olanlara, hatta benden daha kötü durumda olanlara da bakıyorum. Herkes gayet normal, olması gerektiği gibi. Ben ise çekine çekine... bazen bir pelerin olsa harry poter'deki gibi ve görünmez olsam diyorum; bazen küçülüp küçülüp böcek kadar olayım kimse beni görmesin diyorum. İnsan içine de pek çıkmamaya çalışıyorum. Sıkılıyorum. Daraltı geliyor. Sanki bir şey diyeceğim ve rezil olacağım ya da benim bir şeyimle dalga geçecekler gibi geliyor. Bir de ben de cevap verememe durumu var. Milleti kırmamak için susuyorum. Çünkü konuştuğumda kalp kırıyorum direkt. Babam beni çocukluğumda çok baskıladığı için cevap veremiyorum kimseye. Ben kilolu biriyim. Babam başkasının yanında küçükken başklarıyla birlikte dalga geçerdi. Annem de bu konuda iyi bir yönlendirme yapmadı bana maalesef. O da dalga geçerdi arada. Sen her halinle güzelsin ama biraz yemene dikkat et demek yerine saçma sapan moral bozucu şeyler söylüyordu arada. Annem hala fiziksel özelliğimle dalga geçer mesela, onu uyardığım halde. Bu çekingenliğim beraberinde sosyal fobiyi getirdi. Dışarıdayken bir an önce işimi halledeyim de eve döneyim diyorum. Bir mekanda rahatça oturamam mesela. Bu nedenle bir yerlere gitmem. Market kuyruğunda mesela bitse de gitsem modundayım. Kuyruktan sıkıldığım için değil; insanlardan rahatsız olduğum için. İş görüşmelerine kendime özgüvenim olmadığı için çoğu zaman gitmem. Görüşmede sordukları soruları bilemeyip ya rezil olursam diye düşünürüm. Yeni işe başlarsam orada ne yaparım o kadar insanın içinde, ya saçma sapan bir şey yapıp kendimi rezil edersem... gibi gibi şeyler aklımdan otomatik olarak geçiyor maalesef.
Düşünce şeklimi değiştirmem gerek ama yapamıyorum işte. Alışmışım kendimi aşağılamaya. Bu nedenle kendimi kollarımdan tutup sarsmak ve şöyle birkaç tane suratıma patlatmak istiyorum.
Not: lütfen ''destek al'' demeyin. Kendimin farkındayım. Şu an öyle bir şey yapamam.
