İnsanlarla dostluk kuramama , arkadaşlığını devam ettirememe gibi sosyal bir sorunum var.Size kisiliğimden bahsedicem.Hatalarımı söylermisiniz? Yada bu sorunu çözebilmek için bana neler tavsiye edersiniz? Siz dostluklarınızi nasıl kurarsınız?
Ben küçüklüğümden beri çekingen , özgüvensiz bir kızdım.Hatta kendimde sosyal fobi olduğunu düşünüyorum.Yanlız toplumlarla , grupça takılmayı çok değilde kendime bir yada iki arkadaş bulup onlarla samimi olabilen bir insandım.Mesela şehir dışında tanıştığım çok kisiler oldu .Kısa sürede samimi olduk.Beraber buluşurduk.Gülüp eğlenirdik.Birbirimize kanka derdik.Girgır makaraydık sürekli.İyi vakit gecirirdik.Evlerimize gidip gelirdik .Beni çok sevdiklerini söylerlerdi.Sonra o şehirden ayrıldım üniversitem bitti.Onlar hala devam ediyorlardı ünide..Ben o kisilerin beni aramasını naptın ne ettin işe başladınmı tarzında hal hatır sormalarinı bekledim.Çünkü üniversitesi biten , giden , iş hayatına atılacak olan bendim, olaylar bendeydi yani.Yanlız o beraber güldüğümüz , sürekli birbirimizin evine gidip gelip çay fasılları yaptığımız o arkadaşlarım beni aramadılar.Ben bunu biraz gurur yaptım acıkçası.Insan hiçmi düşünmez , merak etmez.Okadar samimiydik.Birbirimize dertlerimizi , özel hayatımızı anlatırdık sürekli.Ve birbirimize menfaatimizde yoktu.Kendimi onlar için değersizmisim gibi hissettim.Yada onlarda benden bekledi.Bu şekilde bende aramayınca onlarda aramadı ve o arkadaşlığımiz bitti.Daha bunun gibi başka örnekleride oldu.Beni cok seven sürekli çok tatlısın çok iyi bir kızsın seni çok seviyoruz diyen o arkadaslarım yine yollarımız ayrılinca aramamaya başladılar.Şuana kadar çok az bir yada iki arkadaşım aradı sordu bende arıyordum öyle olunca.Ben bir insanı sevdimmi o kisiyle iliskimin sürekli devam etmesini istiyorum.Bazı insanlar var diyorlar bu benim ilkokul arkadaşim yok lise arkadasim adam 35 yasına gelmis hala arkadasligini devam ettiriyor.Ben niye oyle olamiyorum.Birde bazen aramaya çekindigimde oluyor.Inanın şuanda bir tane bile dostum yok.Ara ara görüstugum kisiler var sadece ama aman aman samimi degiliz.Bu arada asla kalp kıran , egolu , bencil , kıskanç bir insan değilim.Insanları kırmamak için özenle secerim kelimeleri.Buna rağmen neden böyle yanlızım.Napmam gerekiyor? Şehir dışinda ailemden uzaktayken daha sosyaldim.Her akşam bir arkadasimla bulusurdum.Eve geldim yine kabuguma cekildim.Şimdi işe basladim.Zaten hic vaktim yok artık.Pazar bir tatil.Onuda ailemle geciriyorum.Bu arada bazı arkadaşlarim bana sey diyor.Hep programlarini ailenle yapıyorsum ara ara arkadaslarinlada takıl gez toz tarzinda.Napmam lazım?
Ben küçüklüğümden beri çekingen , özgüvensiz bir kızdım.Hatta kendimde sosyal fobi olduğunu düşünüyorum.Yanlız toplumlarla , grupça takılmayı çok değilde kendime bir yada iki arkadaş bulup onlarla samimi olabilen bir insandım.Mesela şehir dışında tanıştığım çok kisiler oldu .Kısa sürede samimi olduk.Beraber buluşurduk.Gülüp eğlenirdik.Birbirimize kanka derdik.Girgır makaraydık sürekli.İyi vakit gecirirdik.Evlerimize gidip gelirdik .Beni çok sevdiklerini söylerlerdi.Sonra o şehirden ayrıldım üniversitem bitti.Onlar hala devam ediyorlardı ünide..Ben o kisilerin beni aramasını naptın ne ettin işe başladınmı tarzında hal hatır sormalarinı bekledim.Çünkü üniversitesi biten , giden , iş hayatına atılacak olan bendim, olaylar bendeydi yani.Yanlız o beraber güldüğümüz , sürekli birbirimizin evine gidip gelip çay fasılları yaptığımız o arkadaşlarım beni aramadılar.Ben bunu biraz gurur yaptım acıkçası.Insan hiçmi düşünmez , merak etmez.Okadar samimiydik.Birbirimize dertlerimizi , özel hayatımızı anlatırdık sürekli.Ve birbirimize menfaatimizde yoktu.Kendimi onlar için değersizmisim gibi hissettim.Yada onlarda benden bekledi.Bu şekilde bende aramayınca onlarda aramadı ve o arkadaşlığımiz bitti.Daha bunun gibi başka örnekleride oldu.Beni cok seven sürekli çok tatlısın çok iyi bir kızsın seni çok seviyoruz diyen o arkadaslarım yine yollarımız ayrılinca aramamaya başladılar.Şuana kadar çok az bir yada iki arkadaşım aradı sordu bende arıyordum öyle olunca.Ben bir insanı sevdimmi o kisiyle iliskimin sürekli devam etmesini istiyorum.Bazı insanlar var diyorlar bu benim ilkokul arkadaşim yok lise arkadasim adam 35 yasına gelmis hala arkadasligini devam ettiriyor.Ben niye oyle olamiyorum.Birde bazen aramaya çekindigimde oluyor.Inanın şuanda bir tane bile dostum yok.Ara ara görüstugum kisiler var sadece ama aman aman samimi degiliz.Bu arada asla kalp kıran , egolu , bencil , kıskanç bir insan değilim.Insanları kırmamak için özenle secerim kelimeleri.Buna rağmen neden böyle yanlızım.Napmam gerekiyor? Şehir dışinda ailemden uzaktayken daha sosyaldim.Her akşam bir arkadasimla bulusurdum.Eve geldim yine kabuguma cekildim.Şimdi işe basladim.Zaten hic vaktim yok artık.Pazar bir tatil.Onuda ailemle geciriyorum.Bu arada bazı arkadaşlarim bana sey diyor.Hep programlarini ailenle yapıyorsum ara ara arkadaslarinlada takıl gez toz tarzinda.Napmam lazım?