- Konu Sahibi fataldanger
- #1
Sana hiçbir zaman söyleyemedim ama ben sana aşığım. Beynimin o belirli köşesinde hep sen sen sen varsın. Sana hiçbir zaman söyleyemedim kalbimi sana kaptırdığımı. Nasıl söyleyebilirdim ki sen gitmelerin adamıyken? Duygularımı her zaman büyük bir ustalıkla sakladım. Bu, sana benim duygusuz olduğumu düşündürdü, oysa duygularım her zerremden sızım sızım sızıyordu. Duygusuz ben... Madem duygusuzum ne oldu bana, başımın sürekli senin imgelerinle dönüp durması nedendir? Madem duygusuzum senin gitmenle ışıkları sönmüş olan dünya neden bana böyle acı veriyor? Karanlıktayım, el yordamıyla bile yolumu bulamıyorum. Gözlerime de gerek yok artık. Yıllar sonra eski bir masalın zihin düzeyine çıkıvermesi gibi çıkıp geldin. Ama gittin, bir masal kadar kısa sürdü her şey. Bense romanları severdim. Çektiğim acıyı hiçbir şeye benzetemiyorum, mesela şarabın tadını merak ediyorum da soruyorum insanlara "şekerli mi olur şarap?" diye "Hiçbir şeye benzemez" derler. Acım tadı bilinmeyen şarap gibi. Gidiyorsun. Ötesi yok. Kalbimi verdiğim kişi gitti. Gözlerime de gerek yok artık. Madem seni göremeyeceğim. Kulaklarıma gerek yok, madem seni duyamayacağım. Ben olmasam da olur, madem sen olmayacaksın. Sana hiçbir zaman söyleyemedim ama ben sana aşığım.
