Bu durumu yaşamış tek kızın ben olmadığımı düşünüyorum, lütfen yadırgamayın.
Lise yıllarından beri bi erkek arkadaşım var neredeyse tüm arkadaşlarımın bilip beni doğuran insanın bunu bilmemesi acayip suçlu hissettiriyor, ama söyleyemiyorum
Önceleri şakayla karışıkta olsa sorardı annem var mı biri diye,yanaklarım kızarırdı söyleyemezdim tabi. evet bakıştığım bi karşı cins var anne diye. Artık hiç sormuyor ben de açamıyorum konuyu.. Elimde sürekli telefon, anlıyordur bişeyler ama cevaptan mı korkuyor diyorum. Erkek arkadaşım olduğu için suçlu hissediyorum bazen. Nasıl rahatsın sen, yalancısın diyorum kendime.
Ben 20, o 23 yaşında. Yaşımın küçük olduğunun bilincindeyim,en azından evlilik gibi ciddi bi iş için.Kendi paramı kazanmadan ve hazır hissetmeden de düşünmüyorum zaten. Erkek arkadaşım çalıştığı için haftasonları görüşebiliyoruz ki her haftasonu da değil. 4-5 ay görüşemediğimiz zamanlar oldu. Benim kararsızlığımda o da boğuluyor .O bi muhasebe bürosunda çalışıyor, ben önlisans okudum düz memurluk için atama bekliyorum,oyalanıcak bi iş bakıyorum şuan evdeyim, anlatsam her konuyu ona bağlayacak gibi geliyor. Ses tonunu bile tahmin edebiliyorum.. Ne dese haklı da işte..
O askere gittiğinde mi söylesem diyorum, sonra bu zamana kadar böyle gitmiş bundan sonra da gitsin ne yapalım diyorum. Kardeşim, kuzenlerim herkes biliyor ama annem...
Lise yıllarından beri bi erkek arkadaşım var neredeyse tüm arkadaşlarımın bilip beni doğuran insanın bunu bilmemesi acayip suçlu hissettiriyor, ama söyleyemiyorum
Önceleri şakayla karışıkta olsa sorardı annem var mı biri diye,yanaklarım kızarırdı söyleyemezdim tabi. evet bakıştığım bi karşı cins var anne diye. Artık hiç sormuyor ben de açamıyorum konuyu.. Elimde sürekli telefon, anlıyordur bişeyler ama cevaptan mı korkuyor diyorum. Erkek arkadaşım olduğu için suçlu hissediyorum bazen. Nasıl rahatsın sen, yalancısın diyorum kendime.
Ben 20, o 23 yaşında. Yaşımın küçük olduğunun bilincindeyim,en azından evlilik gibi ciddi bi iş için.Kendi paramı kazanmadan ve hazır hissetmeden de düşünmüyorum zaten. Erkek arkadaşım çalıştığı için haftasonları görüşebiliyoruz ki her haftasonu da değil. 4-5 ay görüşemediğimiz zamanlar oldu. Benim kararsızlığımda o da boğuluyor .O bi muhasebe bürosunda çalışıyor, ben önlisans okudum düz memurluk için atama bekliyorum,oyalanıcak bi iş bakıyorum şuan evdeyim, anlatsam her konuyu ona bağlayacak gibi geliyor. Ses tonunu bile tahmin edebiliyorum.. Ne dese haklı da işte..
O askere gittiğinde mi söylesem diyorum, sonra bu zamana kadar böyle gitmiş bundan sonra da gitsin ne yapalım diyorum. Kardeşim, kuzenlerim herkes biliyor ama annem...
Şuan tartıştığım ona karşı hislerim değil aslında, 4yıl önce daha çocuksu bakıyomuşum biraz değişmiş düşüncelerim. en tuhaf yaşlarımızda bile ayrılmadık şuan birbirimizi tam anlamıyla anlayabiliyoruz onunla,farkındayım size toz pembe hayaller görüyomusum gibi geliyo ama 
