Söz Dinleyen Mükemmel Çocukları Nasıl Yaptınız?

Arkadaşımın oğluna bakıyorum mum gibi . Benimkiyle aynı yaştalar. Annesı gel diyor geliyor, git diyor gidiyor, ye diyor yiyor. Ben bunların hepsini cenk ederek yatırabiliyorum , hatta bende mi sorun diye kendimi sorguluyorum hep. Ama her çocuğun yapısı farklı sanırım ondan kaynaklanıyor.
Bazı çocuklar çok hırçın oluyor yönetim onlarda olsun istiyorlar. Benim kızım da öyle oğlumu pek anlamıyorum şuan sadece evi dağıtmakla ,koşup oynamakla meşgul .
 
Benim 2 yaşındaki kızım tüm yönetimi ele geçirdi sanırım :)
Anneliğin verdiği şu vicdan olmasa o minicik boyları ile yönetim almak ne göstericem ama (asla şiddetten bahsetmiyorum) ne oyun oynuyucam ne birşey ama maalesef şu annelik duygusu herşeyi silip süpürüyor. Koşulsuz şartsız teslimiyet :KK70::KK70:
 
En azından kızıp bağırmadan birşeyler başarabilmek çok önemli bence. Ben kızınca çok vicdan azabı duyuyorum sanki çocuklarımla aramdaki bağı yerle bir etmiş gibi hissediyorum.
Benim d3 bu aksama misafirim gelecekti yemekli. Ben yemegi hazirlarken geldi birseyi bile bile doktu. Amaci ilgimi cekmek aslinda cunku onunla oynamiyorum diye sıkıldı sinirlendi. O an sinirle çıldırmış gibi bagirdim ne yaptin buralari git iceriye gozum gormesin seni dedim. Aglayarak gitti. Sonra sana bagirdigim icin ozur dilerim ama ben biran once bitirip sana vakit ayirmak istedikce sen isi zora sokuyosun dedim. Ozrunu kabul etmiyorum dedi :))) lafa gel. Sen bilirsin ben ozurumu dilerim kabul edip etmemek sana kalmis dedim 2 dk sonra yanima geldi ben de doktugum icin ozur dilerim dedi. Ben kabul ediyorum ozrunu dedim sarildik. Sonra bana su isi yapana kadar musade et dedim bekledi o is bitince gittik 2 dk oyun oynadik sonra ben geri mutfaga dondum.
Siz bagirdiginiz zaman vizdan yapip sarilmak yerine su davranisim hatalıydı bunun icin ozur dilerim deyin.
 
Ben bu konuda simdi adini hatrlamiyorum ama super dadi diye gecen bayanin kitaplarini adem gunesi ve dogan cuceloglunu okudum. Hepsinin de bana sacma gelen bazi yerleri oldu. Ama ortak nokta hep tutarli olmak ve cocugun da birey oldugunu idrak edip saygi duymak. Kendimce biseyler harmanladim ve cok sukur masallah deyim cocugum aksi bir cocuk degil ha simdi 3 yasinda cok kucuk sayilir ilerde neler bekler bilmiyorum beni.
 
Ben yemedi aç kaldı vicdanı yapıyorum illa yiyecek bitecek önündeki bunu yapmayı daha başaramam sanırım :işsiz:
Sizi tebrik ediyorum yalnız duruşunuz sağlam olduğu için kurallara uygun çocuk yetiştirme bilirsiniz. Yemek yeme konusu da benim için yenilgi :KK50:
Ac kalinca niye vicdan yapiyorsunuz ki? Neticede aiz ona yemek hazirlayip gorevinizi ifa etmissiniz. Yiyip yememk ona kalmis. Kendi tercihi. Sizin de zaman zaman istahsiz oldugunuz hicbirsey yemek istemediginiz zamanlar olmaz mi? Eger oglum sofradan yemeden kalksa ve hele ki annem bizde veya biz onlardaysak annem beni deli eder kizim yazik bisey yemedi nasil uyuyacak bu cocuk diye. Anne yemekler onundeydi cani istemedi demek ki yemedi ne yapabilirim derim. Annem bana olan sinirinden deliye doner :)))
 
Valla yalanların nasıl yaptığını anlatayım uygulayabilirsem uygula ama hemen sonuç almayı bekleme.
Benim esim yurtdışında büyümüş. Turk kültürü var ama egitim olarak tamamen yabancı birde pedagoji eğitimi var.

Kurallar koy
Kurallar saçma olmayacak kendine zarar verecek şeylere kesinlikle hayır diyeceksin ve geri vites yok.
Odasi ,eşyaları kendi sorumluluğunda olacak kendi toplanı kendi yerleştirecek sen sadece izleyeceksin.
Yapamadığı şeylerde karışmayacak nasıl yapması gerektiğini baştan göstereceksin. (Kiyafet katlama , yerleştirme,dış fırçalama, tuvalet eğitimi,kişisel temizlik)
Kızıp sonra sarılmak yok.
Otorite kurulacak ama sevgini eksik etmeyeceksin.
Birlikte kalitesiz çok aktivite değil kaliteli zaman ayıracaksın.
Sözünde duracaksın
Şiddet asla yok
Ceza odasinda yaşı kadar bekleme. 7 yaşındaysa 7 dk mesela
Yemek yedirmek yok kendi yiyecek. Yemek bitene kadar masadan kalkmayacak. Yeniyorsa diretiyorsa yemek kalkacak aç kalır diye bisey vermeyeceksin.

Birde anne baba nin kurallarına anneanne babaannede dikkat edecek.

Bunların hepsini eşim yapıyor. Ben kaytarıyordum ama akıllandım.ve babaya düşkün bizimki.
Bide tek cocuk tabii .kardeş falan olunca zordur tahmin ediyorum. Bi arkadaşı gelince odasında oynamasına izin veriyorum salona oyuncak asla kabul etmiyorum. Ve oyunlarına karışmak yok
Diğer kuralları anladım da salona neden oyuncak kabul etmiyorsunuz çok merak ettim. Salon yalnızca size mi ait ? Sizin mobilyalariniz varsa onun da oyuncakları var. Siz evinizi, mobilyalarinizi istediğiniz gibi düzenleyebilirsiniz ama o sadece oyuncaklarını odasında kullanabilir öyle mi ? Şu çocuklara biraz yaşam alanı açın. Orası yalnızca sizin eviniz değil. Cocuğunuzun oyuncağı da fazlalık değil, onun kıymetli bir eşyası.
 
Benimki 15 aylik daha. Baska bir seyle ilgisini cekmeye calisiyorum. Ornegin video izlemek istiyor ve inatla agliyorsa topunu getirip hadi gol atalim diyerek unutturmaya calisiyorum. Cogu zaman ise yariyor. Ben de seyi merak ediyorum ya. Hic itiraz etmeden yemegini yiyen cocuklari nasil yaptiniz? Ben bu sebepten kendimi kesecegim yakinda :işsiz:
Onu bulabilen varsa bende alayım. 2. Yolda galiba hayırlı olsun benimde oğlum 13 aylıktı hamile kaldigimda şuan aralarinda22 ay var ve bakırköye yatırın beni diye yalvarıyorum. Bi ara herşey çok güzel oluyor bi anda delleniyoruz anlamıyorum geceleri uyumuyoruz mesela şuan sallıyorum kızımı oğlum yatakta ağlıyo çok zormuş bu annelik korkutmak gibi olmasin ama Allah kolaylık versin hepimize .
 
Tamda hic iyi bir anne degilim diye aglarken karşima cikti bu konu :(

Soz dinletmeyi bırak bir bakıyorum ki bende onlara uymus onlar ne yapiyorsa yapiyorken buluyorum kendimi

Sinirimi de bagirmamida takmıyorlar :(
Bir ergen 13 yas bir yakinda 7 yas olacak 2.5 yas ve 3 aylik 4 tane birbirinden degisik huylarda evladim var Allah omurlerini hayirli bereketli huzurlu mutlu etsin ama ben iyi bir anne olamayacagim sanirim :(

Otoritem yok 36 yasinda hala buyumemis biriyim k pop dinleyip rap yapiyorum onlarla Allahım aklıma mukayyet ol tam bagıriyorum yeter diye aciyorlar bir muzik hoop sahnede anneleri:halay: hep birden alkiş kopuyor

:KK12:sana verecek tavsiyem yok hiç buyumemis ve sanirim hic yaşlanmayacak bir anneyim onlarin gozundede kendi gozumdede
 
Tecrübelerşm sayesinde uzmanlaştığım konum.
Benim çocuk büyütmekten tek anladığım, biz ebeveynler onlara eşlik edebiliriz ama huylarını değiştiremeyiz.
2 tane çocuğum var 2 buçuk yaş ve 15 aylık.
Biri çok mızmız.
Her şeyi olay, günde herhalde 3 4 saatini ağlayarak geçiriyor.
İstemediği bir şeyi yaptıramazsınız, istediği olana kadar da saatlerce fenalık geçirene kadar ağlayabilir, kusabilir, kendini hasta edebilir ve bize yapışık.
Elimi tutmadan yürümez dışarıda, kucağımdan inmez.
Diğeri yani küçük olan aşırı yaramaz ama derdini anlatır ve laf dinler.
Düşer kalkar hasta olur, farketmezsiniz bile.
İnadı tutar ağlar 2 dk, ilgisini hemen başka bir şeye çekerim unutur.
Düşersin annecim in derim iner, ama öbürü çıkar bu sefer.
Çünkü büyük olan daima olay ister, zıtlaşmayı sever.
İkisini de ben aynı şekilde büyütüyorum.
Birinde otoritem var zorluğu çok ama kendisi zor değil, diğeri ise Allah sabır versin böyle bir çocuk yok.
Ömür törpüsü mü desem, tımarhanelik eder insanı mı desem bilemedim.
Dolayısıyla, biz ancak hayat yolunda eğitim ve öğretim verebiliriz ama karakterlerini asla şekillendiremeyiz.
Öyle doğuyorlar çünkü.
O sebeple tavsiyelermiş, kuramsal yaklaşımlarmış, ben şöyle yaptımlarmış hikaye.
Yapacağı varsa yapar, o kadar.
 
Ben evli degilim cocuklarim yok ama yegenlerim sagolsun bir teyze olarak hakkima duseni aldim sanirsam. Ben Hollanda'da yasiyorum ve kutuphane gorevlisi olarak calisiyorum. Insanlar cocuklarini getiriyorlar ve cocuk dedigim gercekten aralarinda 1 yasinda olanda var, 5 yasinda da. Bu cocuklar geliyorlar, uslu uslu oturup annelerinin babalarinin onlara kitap okuyusunu dinliyorlar ya. 1 yildir calisiyorum bu isimde ve inanin her gun hayretle bu cocuklari izliyorum. Sanki baska bir boyutta buyumusler gibi. Olmadi boya kalemlerini alip cit cikarmadan resim yapiyorlar ve 1 2 saat geciriyorlar kutuphanede. Hatta gecen hafta boyle baktim baya imrenerek. Abisi kardesine kitap okuyor abi 7 kardesi 5 yasinda. Ve cok nadir Turk aileler geliyorlar. O cocuklar mizmizlanmaktan baska birsey yapmiyorlar. Kitaplari alip yere atiyorlar, hic annelerini babalarini dinlemiyorlar. Dusunuyorum dusunuyorum, biz nerede yanlis yapiyoruz? Benim disardan gozlemledigim bizim cocuklarimizin cok simarik yetistigi. Anne babalar otorite sahibi degiller. Hollandali belirli bir rutine gore idame ettiriyor yasantisini. 6 dedin mi aksam yemegi, 8 dedin mi cocuklar yataga, 10 dedin mi de kendileri yatarlar, Bizde cocuk yataginda uyuyamadiysa gel yanimda yat denilir anne baba yatagina goturmeye ugrasmaz pek ama bir Hollandali cocuk sabaha kadar yanina gelse, o kalkip sabaha kadar yatagina geri goturur. Cocuklarini ozgur biraktiklari kadar bircok sorumlulukta yukluyorlar kucuk yasta. Yani en basitinden bir 2 3 yasindaki cocuk kutuphanede sessiz olmasi gerektigini biliyor ve buna uyuyor. Olmazsa da ozur dilerim anne baba diyor. Genelleme olarak yaziyorum elbette cocuklarini cok iyi yetistirebilmis ailelerde vardir ama yurtdisinda bile bir Turk cocugu hemen farkediliyor. Bildigim kadariyla Fransizlarda bu sekilde yetistiriyor cocuklarini. Bir ara bir makale vardi, Fransizlarin cocuklari neden ucakta aglamaz diye. Buna benzer birseydi sanirsam. Adamlar islerini biliyorlar gercekten.

Mukemmel cocuk yetistirmek yerine sunlarin yarisi kadar yetistirebilsekte iyiydi. Yeni dogan jenerasyon farkli olur diyorsun daha mi beter oluyor ne. Bunlarda cocuk, bizimkilerde ama bir yerde bir yanlislik var iste..
 
Yagda yumurta yer onuda Bı saatte Bı dılım ekmek bır yumurta bıtıremez yanlış biliyorum ama alışsın yesin istiyorum
Yanlış değil,fakat sabırlı olmalısınız.
Bazen önyargılı oluyorlar sanki.
"Ben onu yemem"diye kodluyorlar adeta zihinlerinde,öyle sürüp gidiyor.
Ben çocuklarıma kararlı oldum fakat zorlamadım.
Havuç,bezelye gibi sebzeleri ilkinde istemediler,bıraktım.Bir dahaki piştiğinde tek bir çatal ucuyla tattırdım sadece.
Bu kadar,başka vermeyeceğim diyerek.
1 hafta sonra tekrar.
Böylece tatlarına ve "yiyebilirim"duygusuna alıştılar.
2 çatal 3 çatal derken oldu gitti.
Bazı yemekleri de yaş aldıkça daha kolay yiyorlar.
Örneğin 3 yaşındayken sevmediğini 5 yaşındayken beğenebiliyor.
Fakat peynir süt yumurta vs bir şekilde yedirilmeli tabii.
Omlet ya da krep şeklinde yapabilirsiniz,hepsini kolayca yemiş olur.
 
Tecrübelerşm sayesinde uzmanlaştığım konum.
Benim çocuk büyütmekten tek anladığım, biz ebeveynler onlara eşlik edebiliriz ama huylarını değiştiremeyiz.
2 tane çocuğum var 2 buçuk yaş ve 15 aylık.
Biri çok mızmız.
Her şeyi olay, günde herhalde 3 4 saatini ağlayarak geçiriyor.
İstemediği bir şeyi yaptıramazsınız, istediği olana kadar da saatlerce fenalık geçirene kadar ağlayabilir, kusabilir, kendini hasta edebilir ve bize yapışık.
Elimi tutmadan yürümez dışarıda, kucağımdan inmez.
Diğeri yani küçük olan aşırı yaramaz ama derdini anlatır ve laf dinler.
Düşer kalkar hasta olur, farketmezsiniz bile.
İnadı tutar ağlar 2 dk, ilgisini hemen başka bir şeye çekerim unutur.
Düşersin annecim in derim iner, ama öbürü çıkar bu sefer.
Çünkü büyük olan daima olay ister, zıtlaşmayı sever.
İkisini de ben aynı şekilde büyütüyorum.
Birinde otoritem var zorluğu çok ama kendisi zor değil, diğeri ise Allah sabır versin böyle bir çocuk yok.
Ömür törpüsü mü desem, tımarhanelik eder insanı mı desem bilemedim.
Dolayısıyla, biz ancak hayat yolunda eğitim ve öğretim verebiliriz ama karakterlerini asla şekillendiremeyiz.
Öyle doğuyorlar çünkü.
O sebeple tavsiyelermiş, kuramsal yaklaşımlarmış, ben şöyle yaptımlarmış hikaye.
Yapacağı varsa yapar, o kadar.
Çok haklisiniz 2 yas sendromu galiba benim oglum da 2 buçuk yaş şuan aynı tarif ettiğiniz gibi geceler boyu ağlar inatçı bazen genelde tek iken laf dinler aslında ama bi başkası hatta babası bile varken acayip derecede şımarır mesela basa çıkamıyoruz çare bulamıyoruz bu durumlarına bazen cinnet geçirenleri anlıyorum. Kızım da 8 ayı bitti onun da maşallahı var 6 ayını geçti emekledi gece cin gibi bakar böyle haraket hali hiç bitmez sabır istiyorum bazen sadece yapacak başka birşey yok. Uyumadan sabahlamalı bıraktım yatağımda yatamıyorum bayadır .
 
Onu bulabilen varsa bende alayım. 2. Yolda galiba hayırlı olsun benimde oğlum 13 aylıktı hamile kaldigimda şuan aralarinda22 ay var ve bakırköye yatırın beni diye yalvarıyorum. Bi ara herşey çok güzel oluyor bi anda delleniyoruz anlamıyorum geceleri uyumuyoruz mesela şuan sallıyorum kızımı oğlum yatakta ağlıyo çok zormuş bu annelik korkutmak gibi olmasin ama Allah kolaylık versin hepimize .
Sagol evet ikinci geliyor. Ben de cok yoruluyorum. Oglum cok huysuz bir cocuk zaten. Kolikti dogdugunda. Ama yardim eden var. Bu da planli olmadi ama uzulmedim de. Eger daha bekleseydim bir daha cesaret edemezdim. Hayirlisi artik :)
 
Eğer bağırırsam dönüp sarılmam içimi yer ama o konu kapanana kadar sarılmam sonrasında yavrumlu guzumlu iyiki doğurduklarımlı bir öpme sevme sarılma seansı yaparım
Bence çocuklar kararlılık bekliyor mesela uyku saati bende nettir oyüzden hadi dediğimde yataklarına giderler en fazla 5 dk falan sapar o da normal
 
Evet size katılıyorum belli kuralları olmalı çocukların beni ebeveyn olarak değil arkadaş olarak görüyorlar.
Çoğu zaman dezavantajını yaşıyorum.
En hatalı tutumlardan biri bu,çocuklarla arkadaş olmaya çalışmak,
çocuklarınızın sizin ebeveynliğinize ve yol göstericiliğinize ihtiyacı var.
Çocuklar rutinler ve kurallarla kendilerini güvende hissederler.
Tutarsız yaklaşım (önce kız sonra sarıl) çocukların dengesini bozar.
Çocuk yetiştirmek maratona benzer,hızlı çıkış yapıp tempolu koşarsanız tamamlayamazsınız.
Maraton koşucuları gibi ön hazırlık ve antrenman yapmalı,koşu boyunca takviye (okuma-araştırma-bilgilenme) almalısınız.
Ömür boyu sürecek bir koşu bu.

Burdan alacağınız tavsiyeler yol gösterici olsa da sizin çocuk eğitimi konusunda ciddi bir bakış açısına ve tavır değişikliği yapmanıza ihtiyacınız olduğunu düşünüyorum.
Çocuklarınızı sürekli meşgul ve mutlu etme eğilimi, süreçte sizi yıpratacağı gibi çocuklarınızın da yararına olmayacaktır.
Uzun lafın kısası kaliteli ve çok okuma yapmak,bilgilenmek,gelişmek lazım.
 
Biri 8 biri 5 yaşında iki oğlum var şimdiye kadar hiç marketlerde tutturduklarını hatırlamıyorum her şeyi konuşuruz paranızın ne kadar olduğunu ödemelerinizi eve alınacak eşyaları... Onlara iki seçenek sunarız hangisi diye kendileri karar verirler odalarını kendileri toplarlar.. Tabi bu hale gelmek çok da kolay olmadı eşimle hep biz aynı tavrı aldık onun istemediği bir şeyi ben yapmadım benim istemediğimi de o yapmadı çevreden müdahale edenler oldu çocuk alıversin yapıversin diye herkese kuralların çiğnenmeyeceğini anlattım.. Artık herkes alıştı.. Hatta ne vicdansız annesin diyen bile oldu.. Ama çocuklarım hep sizin gibi ailemiz olduğu için çok mutluyuz diyorlar o bize yetiyor... Akşamları kızma birader sinek tombala gibi oyunları oynuyoruz hep birlikte.. Böylece küçük oğlum sayıları bile öğrendi... Onlarsız kolay kolay hiçbir yere gitmem ve her yere birlikte gideriz.. Biri bir biri dört yaşındayken umreye bile gitmiştik.. Herkes çocukla zor olur bırak dediler ben de asıl onlarsız daha zor dedim
 
Söylemeyi unuttum ve hiçbir zaman yalan söylemedik tamam tamam yapcaz deyip geçiştirmedik bunu yapanlara da müdahale ettik.. Tutamayacağımız hiçbir sizü de vermedik.. Çocuklar için önemlisi bence karşısında kararlı ve dürüst anne baba görmek.. Kendini yırtsanda olmayacak dedik ilk zamanlar biraz ağlama krizine girince odanda ağlayıp sakinleşip gelir misin dedik
 
Back
X