- Konu Sahibi aynalipabuc
-
- #1
nıcın ayrılmayı dusunuyorsunkı sozlunle ıyı ol onun kıymetını bıl ve o evden kurtul kendı duzenıne bak herkese ınatta mutlu ve huzurlu ol bu kadar basıt kendı kendını ıylestırmeyı bıl...
bi psikoloğa gitseniz yardım alsanız.
sizde kendinizde eksiklikler görüyorsunuz
biz burdan bunu anlayamayız
e tmm o zaman cnm kafana dediği gibi bişey takma.
seviyorsan karşındaki değer veriyorsa sana evlen
Aileniz bu şekilde davranmakla büyük hata ediyor.
Sizi pasif bir birey olarak yetiştirmeye çabalıyor.evet çabaladılar ve kazandılar gibi malesef:sinifsinif:
hayatım, kendini başkalarının (annen bile olsa) gözüyle görme.. bazıları başkalarında kusur bulmak üzere programlanmış gibidir. sen bu kadar takıyosun, etkileniyosun ya onlar bundan zevk alır, iyice üstüne gelir. yapabiliyosan aldırma, yapamıyosan bile en azından öle görün.. zamanla onlar da vazgececektir.. buna psikolojide söndürme diyorlar.. bir harekete dönüş-tepki verilmediğinde karsı taraf bi süre sonra bırakıyor. sürekli kendini incelemeyi, yargılamayı da bırak.. düşünmekten yaşamaya vakit kalmıyor böyle..
hafiflet kendini tatlım, evlenince kendi evinin sultanı olursun, unutursun. hem genç kızlığın şanındandır anneyle dalaşmak. inşallah çok mutlu olursun sevgiler.. kaydirigubbakcemile5
25 yaşındayım.babam çok sert biri....küçükken hiç birşey soramazdım hala da çekinirim,sürekli hakaret eder.herkesle kavgaya hazır.insanlarda anlıyorlar tuhaflığını.anlayacağınız sürekli psikolojik şiddet görerek büyüdüm.annemde onunla evlendiği için hiç mutlu değil.bi kere derdini dinlemez.kaşıkla verir sapıyla kusturur der....yani bir iyilik yaparsa arkasından mutlaka birşey gelirde boğazına durur insanın.annem sinir hastası gibi birşeydi...sürekli yakınan bir tip, babam ve ailesinden çektiklerini hala çekmekte olduklarını devamlı anlatır durur.yeter artık dediğimde bağırır dinliceksin diye.sonunda bende hastalandım sindirim problemleri yaşıyorum,panik atak hastalığına yakalandım...üniversite bitirdim ama dışarda çalışmaya cesaret bile edemedim.hem hastalık hem kendine güvensizlik...sürekli kavga ediyorduk nerdeyse hergün.annem bi taraftan hakaret ediyordu babam bi taraftan...sebep saçma sapan küçük şeyler..ama altında yatansa kpssyi kazanamamış olmam,çalışmamam.üzerlerine yük görüp sürekli ne olcan mesajı veriyorlardı.bu arada bi sürü isteyen olunca çalışmıyosun madem evlen dediler...hastalığımın etkisiyle hiç evlenmeyi düşünemedim başta...evlenmiceğimi söyledim.bana evlenmemenin kötü yanlarını anlatıp durdular.en sonunda biriyle görüştüm....hastalığımı tam anlatamasamda biraz biliyor.ama ailemle aramın bu derece kötü olduğunu yaptıklarının beni bu kadar etkilediğini anlayamıyor.artık suç bende mi onlardamı onu bile şaşırdım sinirli tahammülsüz bir insan oldum.bunu biliyordum aileme dedim ben evlenilecek biri değilim dedim.hayır sen yaparsın herkes senden mi iyi dediler.ikna oldum ve sözlendim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?