- 23 Kasım 2014
- 306
- 87
- 298
- 34
Merhaba arkadaşlar. 2 Ay önce sözlendim. Benim sorunum, sözlümün ailesi. Görünürde çok büyük sorunlar yok. Hatta her şeyi yapalım edelim derdindeler. Bir dediğimi iki etmiyorlar ki zaten şunu bunu alın diyen birisi de değilim. Yani herşeyi söylemeden yapmaya çalışıyorlar. Aramız şimdilik iyi ama benim kafamda büyüttüğüm problemler var.
Şöyle ki, uzun yıllar flört etmemize rağmen ben aramdaki mesafeyi çok iyi korudum. Yani, ailesi ile hemen içli dışlı olmadım. Yeni yeni gelip gitmeler başladı. Ancak aynı memleketli ve aynı kültürden olmamıza karşın ben onlara alışamadım. Benim ailem üniversite mezunu memur insanlar. Sözlümün ailesi ise esnaf. Buradan sakın yanlış anlamayın maksadım küçümsemek değil sadece belli başlı kültür farklılıkları var. O nedenle de sürekli kendi ailemle onları ister istemez karşılaştırıyorum. Kendi babam çok kültürlü ve bilgili olmasına karşın, karşı tarafın öyle bir durumu yok ve babasının tavırları çok laubali ve seviyesiz. Bu durum beni aşırı rahatsız ediyor. Tamam sözlüm tarafından öyle davranışlar kesinlikle görmüyorum Allah'tan babasına çekmemiş ama, aynı yerde yaşacağımızdan - evler ayrı olsa bile- işleri de sözlümle ortak olacağından bu durum beni acayip korkutmaya başladı.
Benimle çok laubali konuşuyor. Ailemle de aynı şekilde. Az önce kayınvalidemle telefonla konuşuyordum. Arkadan babana selam söyle diye çığırıyor resmen, akrabalardan konuşuyorduk, herhalde telefonu dinliyor alışcan sen alışcan diye gene bağırıyor. Abartılcak bişey değil belki ama beni çok rahatsız etti. Ayrı şehirde oturucak olsak, bayramdan bayrama görüşecek olsak neyse ama, evlerimiz ayrı olsa bile, eşimin işi nedeniyle sürekli dip dibe olucaz.
Bende normal sessiz sakin bir kızımdır. Yani onların gezmelerine akrabalarına yetişemem zaten. Benimde işim gücüm bir çalışma saatim olucak. Onların dillerinden de konuşamam. Off düşündükçe içim sıkıldı resmen.
Şöyle ki, uzun yıllar flört etmemize rağmen ben aramdaki mesafeyi çok iyi korudum. Yani, ailesi ile hemen içli dışlı olmadım. Yeni yeni gelip gitmeler başladı. Ancak aynı memleketli ve aynı kültürden olmamıza karşın ben onlara alışamadım. Benim ailem üniversite mezunu memur insanlar. Sözlümün ailesi ise esnaf. Buradan sakın yanlış anlamayın maksadım küçümsemek değil sadece belli başlı kültür farklılıkları var. O nedenle de sürekli kendi ailemle onları ister istemez karşılaştırıyorum. Kendi babam çok kültürlü ve bilgili olmasına karşın, karşı tarafın öyle bir durumu yok ve babasının tavırları çok laubali ve seviyesiz. Bu durum beni aşırı rahatsız ediyor. Tamam sözlüm tarafından öyle davranışlar kesinlikle görmüyorum Allah'tan babasına çekmemiş ama, aynı yerde yaşacağımızdan - evler ayrı olsa bile- işleri de sözlümle ortak olacağından bu durum beni acayip korkutmaya başladı.
Benimle çok laubali konuşuyor. Ailemle de aynı şekilde. Az önce kayınvalidemle telefonla konuşuyordum. Arkadan babana selam söyle diye çığırıyor resmen, akrabalardan konuşuyorduk, herhalde telefonu dinliyor alışcan sen alışcan diye gene bağırıyor. Abartılcak bişey değil belki ama beni çok rahatsız etti. Ayrı şehirde oturucak olsak, bayramdan bayrama görüşecek olsak neyse ama, evlerimiz ayrı olsa bile, eşimin işi nedeniyle sürekli dip dibe olucaz.
Bende normal sessiz sakin bir kızımdır. Yani onların gezmelerine akrabalarına yetişemem zaten. Benimde işim gücüm bir çalışma saatim olucak. Onların dillerinden de konuşamam. Off düşündükçe içim sıkıldı resmen.
gülesim geldi
