- 29 Mayıs 2011
- 21.447
- 48
- 163
Sözlüyken gitmiştik ilk eşimin evine, kardeşleri aynı şekilde davranmıştı abilerine, sürekli eşimi öpmeler muhabbetler şakalaşmalar.. Kıskanmadım, hoşuma gitti abilerine değer vermeleri, ama rahatsız da oldum çünkü gerçekten abartmışlardı ve sırf bana inat olsun diye davranır gibilerdi. Nişanlıyken sürekli eşimi tembihlerdim, kardeşlerine iyi davran arkadaş gibi ol otur konuş, hatalarında onlara kızma hemen önce dinle falan diye...
Şimdi öyle nefret ediyorum ki onlardan. Eşimin telefonunu sadece bunun için kurcalarım acaba o gıcıkları aramış mı hiç diye. Beni abilerinden kıskandılar, ailelerinden kıskandılar. Ne gerek vardı? Konu sahibini işte bu yüzden anladım ve hak verdim, herşeyin bir ölçüsü olmalı. Herşeyin bir haddi vardır, aşarsan edebe uymaz.
Ay Allah'ım bunları bir an ben yazmışım gibi oldum harfi harfine aynı benim düşüncelerim ve yaşadıklarım

Bende eşimin telefonunu F.ce hesabını karıştırırdım bakalım onlarla ne muhabbet etmiş benim arkamdan konuşmuşlar mı diye
Ama baktım bu durum bana pek sağlıklı gelmedi takıntılı olmaya başladım ve bıraktım
Şimdi umrumda değiller ne yaparlarsa ne konuşurlarsa konuşsunlar İlgi alanıma girmiyorlar

KOnu için yorum yapacak olursam Konu sahibini anlayabiliyorum
Nedense bu tip durumlarda yapılan şakalaşmalar, gülüşmeler vs. bana pek samimi gelmiyor
ben olsam bende rahatsız olurdum
