Bende kendimi kastığım ve korktuğun için 03.08.2017de spinal sezeryan olmuştum. Belimden iğne yaparken öyle bir acı hissetmedim. Sadece damarlarımdan su akıyor hissini yaşadım o kadar. Anında bacaklarım uyuştu zaten. 5 dk sonra kızımı verdiler kucağıma. Sonra dikmeye başladılar. Hani diktiğini hissediyorsun ama hiç canın yanmıyor. Sonra odaya çıktıktan bir müddet sonra ağrılar başlıyor. Bacakların uyuşukluğu 3 saatte felan tamamen geçiyor. Ağrı kesici felan alınca da rahatlıyorsun. Sadece bol bol su içmen ve yürümen gerekiyor. Hemşireler sürekli gelip küçük tuvaletini yaptın mı, büyük tuvaletini yaptın mı, gaz çıkartın mı diye sorup duruyorlardı. Bunları tamamlamam gerekiyormuş hastaneden çıkmam için. Neyseki hepsini hallettim de öyle çıktım :) tabiki dikiş ağrılarım oldu. Sanki hiç geçmeyecekmiş sandım ama 1 hafta sonunda hafifledi 1 ay sonra artık eskisi gibisi oldum. Hiç baş ağrısı yaşamadım. Ama yine de keşke normal Doğum yapabilseydim diyorum. Böyle kendi nazlılığımdan sezeryan olunca kendimi çok yetersiz ve korkak birisi olarak hissediyorum. Eğer kendini kasma gibi bir huyun yoksa normal yapmaya çalışsan daha iyi olur. Herkesin Doğum hikayesi farklı olur. Başkalarının neler yaşadığına pek bakmamak gerek. Önemli olan kendinde normal Doğum yapabilecek gücün var mı, varsa sezeryana hiç gerek bile Yok :) normalde olsa sezeryan da olsa her Doğumun kendine göre farklı riskleri var zaten. Önemli olan bebeğine sağlıklı bir şekilde kavuşmak sonra zaten Doğum ile ilgili şeyleri boşuna kafama takmışım diyeceksin :)