- 4 Ağustos 2012
- 1.873
- 1.956
- 158
- Konu Sahibi Papatya129
-
- #21
dünyanın en zor bölümü
İstanbul üniversitesinde Hukuk öğrencisiymiş kızcağızımız
daha iyi görürsünüz madem lisede çalışıyorsunuz. arkadaş da liseden yeni çıkmış. Hepsi mi böyle ? Yok mu arada kendi kendine yetebilenler? Belki de asıl suç biz ebeveynlerdedir. Çok mu pohpohlanarak yetişti bu nesil ? ben çok da tepkili olamıyorum açıkçası . Küçük bir şehirden büyük bir şehire hemde zor bir bölüme gelmiş gencecik bir insan. Allah kolaylıklar versin hem size ,hem yeni hayata adapte olmaya çalışan bu azimli gençlere.Evet canım henüz daha çocuk ama bizim geleceğimizi oluşturan yeni nesil hep bir şekilde karamsar. Ben kendim öğretmenim lise öğrencilerimizi görüyorum hep bir şikayet hep bir isyan hep bir güvensizlik. Silkelenip kendilerine gelemiyorlar. Onlara sunulan imkanları göremiyorlar ve bu yüzdendir ki artık bu konulra çok kızıyorum
daha iyi görürsünüz madem lisede çalışıyorsunuz. arkadaş da liseden yeni çıkmış. Hepsi mi böyle ? Yok mu arada kendi kendine yetebilenler? Belki de asıl suç biz ebeveynlerdedir. Çok mu pohpohlanarak yetişti bu nesil ? ben çok da tepkili olamıyorum açıkçası . Küçük bir şehirden büyük bir şehire hemde zor bir bölüme gelmiş gencecik bir insan. Allah kolaylıklar versin hem size ,hem yeni hayata adapte olmaya çalışan bu azimli gençlere.
Memleket Özlem'ini bilemem de bak telefon var görüntülü konuşma var var da var o konu aşılır
Asıl sorun bağımsızlığa uyum, zira her işine koşan olmuş
Benim mezun arkadaşlarım daha hiç fatura yatırmamıştı o nedenle bocalamaya iş hayatında bile devam ettiler
İlk yıl alışma evresi herkese zordur
Dersler yapılır kendini sıkmazsan derse de gitti isen geçersin 100 almazsın ama geçersin
Benzer bir okulu 4 yılda finalde bitirdim not ortalamam 80 ama 60 olsa da bir şey fark etmeyecekti
O zaman önemli olan çoğu şey ilerleyen yıllarda önemini yitiriyor
Sıkma kendini okul da biter sevgi vs de olur kinse mükemmel birine yanaşamaz
mükemmel olmazsan kendin gibi mükemmel olmayan birini bulur Mutlu Mesut yaşarsın bizim gibi
İlk okuyorum stres diyince anladım hukuk olduğunu
Şuan yaşadığın stres mezun olduktan sonra yasayacagin stresin yanında hiçbir şey
Bu nedenle okulu az tasayla geçirip , keyif almaya çalışmak en doğrusu.
Derslerden bir şekilde geçeceksin, okula sosyal hayata uyum sağlamaya bak.
Hahahah koyu yere çok güldümsiz de mi acımı paylaşanlardansınız?
Demeyin öyle ya ben okul bitse de rahatlasam diye diye yaşıyorum korkutmayın beni :)
Oo hukuk mu en sevdigim
Ben de hukuktan gecen sene mezun oldum simdi mulakat sonucu bekliyorum
Okulu okurken beni gorseydin stresten hasta oldum daha üniversiteyi kazanmadan.
Hastaligim universite boyunca devam etti kafamda yaralar cikti vs.
Simdi her seyi bosa taktigimi anladim. Hayattaki en onemli sey saglik. Seversin sevilirsin. Sevilmek icin mukemmel olmana gerek yok. Her seyi dozunda yapmaya bak. Ders de calis arada cik kampuste gez otur bir yerde yemek ye. Kendine guvenin artar boylece.
Keşke öyle olsa
Birinci sınıf zordur lakin giriştir
Sınıflar ilerledikçe ayy o çerezmiş dersin
Ama yaş kemale erdikçe okuduğum güzel günler diye burnunu çekersin
O nedenle stresin hayatın parçası olduğunu kabul edip onu yönetmeyi öğrenmen lazım
Bir ablamız vardı "yoğun stres altında verimli çalışma" yapın derdi
Sakin ol aslında özgüvenli insanların hepsi güzel ve mükemmel değil. İlişkilendirme bunu güzellikle kendine takma hatta güzel olduğuna inan kendin ki çirkin insan yoktur sonra çevrendeki insanlar bile seni güzel bulurMerhaba benim cok uzun zamandir bir derdim var o da stres
Cok stresli bi insanim son 6 aydir gercek anlamiyla mutlu olup guldugumu hatirlamiyorum
Ailemden ilk kez ayrildim kucuk bi sehirden istanbula geldim okumaya. Cok zorlaniyorum. İlk defa hasta oldugumda annemsiz doktora gittim ilk defa havale gecirmiyim diye alarm kurup geceleri dusa kalktim ben ilk defa sorumluluk aliyorum
Bolumum cok zor dersleri deliler gibi kafama takiyorum suan final haftamdayim
Arkadasim var ama disari cikasim yok cok sosyal bi insan olamadim hayatim boyunca
Kendime ozguvenim yok kendimi hic begenmiyorum hep kusur buluyorum yok burnuma yok tuylerime yok dislerime. Sevmek sevilmek istiyorum ama sevilmek icin mukemmel olmak gerekiyor gibi hissediyorum. Mukemmelliyetcilikten olecegim resmen
Stresten yuzumde sivilceler patladi. Hormonlarim bozulmus. Yine stresten saçım kaşım kipriğim dökülüyor. Bunlar beni daha da üzüyor, ozguvenimi zedeliyor Bu kadar derdin içinde oturdum bunlara da ağlıyorum
Yani kisacasi stres stresi cagiriyor. Ben kacmaya calistikca ustume geliyo sanki her sey
Psikolojik destek almam gerektigini dusunuyorum artik ama param yok devlette de psikiyatra gidicem bana ilac vericek asla kullanmam uyusmak istemiyorum. Yonlendirse bile devletteki doktorlardan hicbir sey beklemiyorum.
Ne yapacagimi bilmiyorum sıkıştım kaldım şu ramazanın yuzu suyu hurmetine hepimize ferahlik ver allahim
Hukuk 1.sınıfta hayatımda ilk defa 20 almıştım 2 gün ağladım okulu bile bırakmaya karar verdim
şimdi düşününce ne saçma ve komik :))
Üniversite zamanları çok güzel , bu zamanları fırsatları kaçırmayın istanbul gibi bir şehrin nimetlerinden faydalanın
eninde sonunda okul bitecek önemli olan o zamanda neler biriktirdikleriniz
kendinize bu zamanları zindan etmeyin hele ki sağlık konusu her şeyin başı
Lütfen tadını çıkarmaya mutlu olmayabakın :)
Bu sene başladın sanırım üniversiteye. Kendi hayatını yönetmek muhteşemdir. Bir süre sonra yalnız doktora gitmek bile keyif verecek. Tatiliniz başlamak üzeredir bence. Biraz dinlen ailenin yanında, seneye dipçik gibi devam edersin :) Ayrıca sevilmek için mükemmel olmaya gerek yok.
Hukuk 1.sınıfta hayatımda ilk defa 20 almıştım 2 gün ağladım okulu bile bırakmaya karar verdim
şimdi düşününce ne saçma ve komik :))
Üniversite zamanları çok güzel , bu zamanları fırsatları kaçırmayın istanbul gibi bir şehrin nimetlerinden faydalanın
eninde sonunda okul bitecek önemli olan o zamanda neler biriktirdikleriniz
kendinize bu zamanları zindan etmeyin hele ki sağlık konusu her şeyin başı
Lütfen tadını çıkarmaya mutlu olmayabakın :)
Ne güzel istanbula gitmişsin okumak için hem de küçük bir şehirden. Özgüveninin tavan olması gereken bir durum. Ben de ailemden hiç ayrılmadan okudum, ayrılsam nasıl olurdu bilmiyorum ama, arkadaş ortamının (tabi iyi kaliteli arkadaş ortamının)tadını çıkarmalısın. Ayrıca burnum sivilcelerim kaşlarım diye üzülmek yerine bir çok kişisel bakım videoları blogları var onlara bir göz gezdir. insan biraz bakımla, allıkla rimelle ne kadar değişebiliyor. illa son derece pahalı ürünler almana gerek yok. bir iki şey edinsen kendine yeter bakımlı görünmene. annensiz doktora gitmiş olmana da üzülme, anlıyorum seni o konuda insan yanına destek arıyor ben 27 yaşındayım hala annemle ya da eşimle giderim doktora, fakat şartlar onu gösterse yalnız gideceksin, yetişkin insan oldun olacak o kadar :) ev arkadaşın yok mu? belki öyle daha keyifli olur kız kıza hayat...Merhaba benim cok uzun zamandir bir derdim var o da stres
Cok stresli bi insanim son 6 aydir gercek anlamiyla mutlu olup guldugumu hatirlamiyorum
Ailemden ilk kez ayrildim kucuk bi sehirden istanbula geldim okumaya. Cok zorlaniyorum. İlk defa hasta oldugumda annemsiz doktora gittim ilk defa havale gecirmiyim diye alarm kurup geceleri dusa kalktim ben ilk defa sorumluluk aliyorum
Bolumum cok zor dersleri deliler gibi kafama takiyorum suan final haftamdayim
Arkadasim var ama disari cikasim yok cok sosyal bi insan olamadim hayatim boyunca
Kendime ozguvenim yok kendimi hic begenmiyorum hep kusur buluyorum yok burnuma yok tuylerime yok dislerime. Sevmek sevilmek istiyorum ama sevilmek icin mukemmel olmak gerekiyor gibi hissediyorum. Mukemmelliyetcilikten olecegim resmen
Stresten yuzumde sivilceler patladi. Hormonlarim bozulmus. Yine stresten saçım kaşım kipriğim dökülüyor. Bunlar beni daha da üzüyor, ozguvenimi zedeliyor Bu kadar derdin içinde oturdum bunlara da ağlıyorum
Yani kisacasi stres stresi cagiriyor. Ben kacmaya calistikca ustume geliyo sanki her sey
Psikolojik destek almam gerektigini dusunuyorum artik ama param yok devlette de psikiyatra gidicem bana ilac vericek asla kullanmam uyusmak istemiyorum. Yonlendirse bile devletteki doktorlardan hicbir sey beklemiyorum.
Ne yapacagimi bilmiyorum sıkıştım kaldım şu ramazanın yuzu suyu hurmetine hepimize ferahlik ver allahim
Ne güzel istanbula gitmişsin okumak için hem de küçük bir şehirden. Özgüveninin tavan olması gereken bir durum. Ben de ailemden hiç ayrılmadan okudum, ayrılsam nasıl olurdu bilmiyorum ama, arkadaş ortamının (tabi iyi kaliteli arkadaş ortamının)tadını çıkarmalısın. Ayrıca burnum sivilcelerim kaşlarım diye üzülmek yerine bir çok kişisel bakım videoları blogları var onlara bir göz gezdir. insan biraz bakımla, allıkla rimelle ne kadar değişebiliyor. illa son derece pahalı ürünler almana gerek yok. bir iki şey edinsen kendine yeter bakımlı görünmene. annensiz doktora gitmiş olmana da üzülme, anlıyorum seni o konuda insan yanına destek arıyor ben 27 yaşındayım hala annemle ya da eşimle giderim doktora, fakat şartlar onu gösterse yalnız gideceksin, yetişkin insan oldun olacak o kadar :) ev arkadaşın yok mu? belki öyle daha keyifli olur kız kıza hayat...
Welcome to real life :)
Bir buhran bu senin gibi ince ruhlulara, naif insanlara daha çok tesir ediyor.
Hayatla başetmekten korkma. Güçlü, donanımlı, aydın, vicdanlı, özgüvenli bir kadın olursan iş hayatı da o kadar zorlamaz seni.
Özelliklerinin arasına hüznü, öfkeyi, stresi, utangaçlığı, özgüvensizliği koyup bunları sürekli tekrarlayıp karakterin haline getirme.
Tam tersi olursan hayat sana o kadar da zor gelmeyecek. Çünkü dünya bu insanların dünyası pısırıkların dünyası değil. Kimsenin dediğine bakma sen. Mücadele et. Mücadelen yeni başlıyor. Hayatın senin için planları var. Bunları güzel kılacak sensin.
Umarım çabucak alışırsın.
Birincisi her zaman sizden kötü durumda olan insanları düşünün. Hic kimse dört dörtlük değildir bunu aklınızdan çıkarmayın.Merhaba benim cok uzun zamandir bir derdim var o da stres
Cok stresli bi insanim son 6 aydir gercek anlamiyla mutlu olup guldugumu hatirlamiyorum
Ailemden ilk kez ayrildim kucuk bi sehirden istanbula geldim okumaya. Cok zorlaniyorum. İlk defa hasta oldugumda annemsiz doktora gittim ilk defa havale gecirmiyim diye alarm kurup geceleri dusa kalktim ben ilk defa sorumluluk aliyorum
Bolumum cok zor dersleri deliler gibi kafama takiyorum suan final haftamdayim
Arkadasim var ama disari cikasim yok cok sosyal bi insan olamadim hayatim boyunca
Kendime ozguvenim yok kendimi hic begenmiyorum hep kusur buluyorum yok burnuma yok tuylerime yok dislerime. Sevmek sevilmek istiyorum ama sevilmek icin mukemmel olmak gerekiyor gibi hissediyorum. Mukemmelliyetcilikten olecegim resmen
Stresten yuzumde sivilceler patladi. Hormonlarim bozulmus. Yine stresten saçım kaşım kipriğim dökülüyor. Bunlar beni daha da üzüyor, ozguvenimi zedeliyor Bu kadar derdin içinde oturdum bunlara da ağlıyorum
Yani kisacasi stres stresi cagiriyor. Ben kacmaya calistikca ustume geliyo sanki her sey
Psikolojik destek almam gerektigini dusunuyorum artik ama param yok devlette de psikiyatra gidicem bana ilac vericek asla kullanmam uyusmak istemiyorum. Yonlendirse bile devletteki doktorlardan hicbir sey beklemiyorum.
Ne yapacagimi bilmiyorum sıkıştım kaldım şu ramazanın yuzu suyu hurmetine hepimize ferahlik ver allahim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?