Bir insan kendini neden bu denli yorar? Ruhunu, atan kalbini, aklini. Neden? Bilmiyorum. Bilmedigim bir cok sey gibi bunu da bilmiyorum. Ama yoruldum. Bir baskasi yuzunden degil, kendimden yoruldum artik.
Ben kendimi anlamiyorken, suan sizin eger bunu okursaniz anlamanizi beklemiyorum. Zaten kendimle konustugum gibi yaziyorum. Belki de oyle degil.
Tonlarca sey dusunmekten, bu kadar dusunceye hapsolup ne dusundugumu dahi unutmaktan yoruldum. Ince dusunceler canimi okuyor. Yarinim icin tek bir hayalim yok, tek bir istegim, amacim yok. Tek dilek hakkim olsa kafamdan kurtulmak isterdim, kendimden kurtulmak isterdim. Birbirine zincirli bir ton sey.. veya bilmiyorum. Su an bu kadar.