Yeğenimin tatilden dönmesiyle haftasonu -özellikle pazar günü- işkencesi yeniden başladı. Annem de ben de çalışıyoruz, kadıncağız saat 12'yi görmeden uyuyor. Ben de haftasonunu dinlenerek geçirmek istiyorum yahu. Anasına rahat battı Antalya'da her nedense. Dışarıdan bakınca da, vay efendim sen abinle yeğenini mi istemiyorsun? Mesele o değil canımcım. Her haftasonumuz böyle. Bak bu saatte ayaktayım dinlenmek varken. Yarın yine işe gideceğim. Bana da yazık. Anneme daha çok üzülüyorum. Hadi ben odamdan çıkmıyorum pek. O bütün gün çocuk peşinde. Eğer biraz anlayış, biraz düşünce isteğim onları istememek gibi algılanacaksa, evet arkadaşım, İSTEMİYORUM !!!