Uzun süre aklıma gelmiyor gelse de takmıyorum, ama bazen kalbim deli gibi çarpıyor sıkıntından, o kaldıramadığım anlar daha bir üstüme geliyor bir anlık.
Hele nette bile olsa görünce, az oluyor ama oluyor... Yine bir şey olursa düşüncesi de oluyor.
Sadece direkt bana zararı olmuş değil, bir şekilde uzlaşamadığımız ya da davranışları hoş gelmeyen, güven vermeyen kişilerle de yaşayabiliyorum.. Kurnazlıklara da gelemiyorum, çıkarcı hesaplara, net olmamaya.. Çok maske çok güvensizlik var, güvendiğim biri yok, ve facei bir açıp bakayım dediğimde sıkıntı basıyor beni hemen.. Zaten her şey işine geldiği gibi anlayan, yürütmek isteyen ve yanlış anlayan(!) insanlarla çevrili etrafım.
Bu yüzden canımı sıkan, hayatımdan çıkardığım herkesten uzak olmak bana en iyi gelen şey..
Karşıma çıkmamalı... Fazla insan bana iyi gelmiyor zaten.
Sürekli görme durumunu yapamıyorum ve umarım bir gün zorunda kalmam.
Hayat bunu da öğren demez umarım.
Sevmediği insanla anca çok gerektiğinde gerektiği gibi muhatap olmayı bilen insan olsa neyse de, işte...