-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Şu anki aklınız olsa çocuk ister miydiniz?
- Konu Sahibi banulk
- Başlangıç Tarihi
- 18 Mart 2011
- 8.884
- 29.561
- 748
Hayır olmadı, ben yalnız büyüttüm
- 18 Mart 2011
- 8.884
- 29.561
- 748
O aralıkta evi eve benzetmeye çalışıyoruzÇocuk 2 saat uyusa uyuduğunda o aralıkta hiç keyif yapamıyor musunuz mesela
- 14 Eylül 2014
- 20.934
- 100.164
- 798
E zaten cicim zamanlarınız ama çocuk olmasa bile her şeyin aynı heyecanda kalması bana mümkün gelmiyor. 13 yıldır beraberiz eşimle ilk günkü ilgiyi beklemem komik olur sanırım. Neticede yıllar geçti, alışkanlıklar oturdu, artık eski heyecanımız yok. İlişkimiz hala iyidir. Kavgamız gürültümüz huzursuzluğumuz yok. Temas severiz, sarılma öpme ilgilenme sıklığı da aynı. Ama bakarsan tastamam her şey aynı desem gerçekçi olmaz. Biraz çocukça bir beklenti gibi geldi bana açıkçası.30 yaşındayım. Şu an çalışmıyorum. Maddi durumumuz mükemmel diyemem ama gayet bize yeten üzerine de birikim yaptığımız bir gelirimiz var. Eşim çok sorumluluk sahibi çok hassas bu konularda. Kendi kardeşine tavırlarından bile anlıyorum. Eşim konusunda sorun yok. Ailem yakın değil maalesef ama sık sık gelmeye çalışıyor annem. Kayınvalidem yakın ve ona bazen annemden bile daha çok güveniyorum çünkü çocuklar konusunda çok bilgili çok sabırlı bir kadın. Evet belki annelere güvenip çocuk yapmamak lazım ama ne yalan söyleyim ben güveniyorum. Onlar da çok istekli bu konuda. Yeri gelir kayınvalidem yemeğimi yapar çocuğuma zaman zaman bakar. Benim böyle güvencelerim var görümceme de güveniyorum bu konuda mesela. Sadece eşimle birbirimize olan ilgimiz azalırsa diye nedense korkum var çünkü şu an çok güzel aramız. Çok ilgiliyiz birbirimize ve bu ilgiye alıştım. E etraftakiler çocuk olunca ilgi sevgi bitiyor deyince bir korktum ancak ilgimiz sevgimiz biter demiyorum sadece o ihtimal bile korkutuyor yani ben çok ilgi seven bir insanım
İlk iki senenin sonunda bebeğinizi bir gün iki gün aile büyüğüne bırakıp baş başa vakit geçirmeye de başlıyorsunuz zaten.
Biz hatta şimdi işi büyüttük arkadaşımın birinin oğluyla iyi anlaşıyor diye yatılı birbirimize göndermeye de başladık. Haftada bir iki gece başbaşayız. Gayet şarabımızı açıp takılır hale geldik. Ama bu hala çocuksuz yeni evli çift romantiklerinde değil doğal olarak. Çünkü biz de on yıldır evli olan 40 yaşında insanlarız. Biz de değiştik ilişkimiz gibi. En basiti artık gece kulübüne asla gitmem kafam kaldırmıyor eski usul meyhaneye döndüm ben
Yani beklentiniz ilk seneki gibi kalalım 70de de böyle olalımsa üzgünüm ama çocukça bir beklenti
- 4 Ekim 2012
- 16.981
- 33.506
- 798
Hah işte sizden çok var
Ben de daha fazla geçinmek istemiyorum açıkçası zaten 30 oldum belki daha ileride gözüm almazsa diye korkuyorum her halde bir değil sonuçtaHic saglik sorunu yasamayip yine de o sureler bekleyen tanidiklarim oldu
Bende 2.5 sene ugrastim yumurtam azdi vs
27 yasinda evlendim 30 yasinda anne oldum cocugum 20 yasindayken bende 51 falan olucam yani dusununce 25imde falan anne olmayi tercih ederdim sahsen
Cocuk kalcandaki saci kut kestirmek gibi birsey yani
Rahat ederim diye dusunurken saci uzatmaya calisiyorsun sekillendirmeye calisiyorsun fön cekiyorsun sabrediyorsun zaman aliyor
Bide mesela ben aman kimse kirilmasin diye icime atardim herseyi
Biri beni kizdirsa esime soylerdim ona catardim falan
Ailesine kizsam eve gelince esime derdim soyle boyle biz tartisirdik
Anne olduktan sonra guncelleme geldi kim sabrimi zorladiysa hepsine dan dan konustum cok iyi guzel oldu dost dusman gormus oldum bi güc bi yenilik geldi yeni bir kafa
benim umursamaz yanım var çok şükür kim ne yapıyorsa pek umrumda olmaz içime atmam. Bir de şansıma etrafımda sorunlu insan yok. Eşimin ailesini de çok severim akrabalarını da. Bunun benim için kolaylık olacağını düşünüyorum. Kayınvalideme arada çocuğu paslayıp kendime ve eşime vakit ayırmak istiyorum mesela olursa eğer 
ama her türlü sabır işi anlattığınıza göre işte bakalım nasip
- 14 Eylül 2014
- 20.934
- 100.164
- 798
Kuru ekmekle çocuk büyütmek mi hedeflesin insanlar?
Elbette insanlar çocuğuna en iyi şartları hedefleyecek.
Bana da kardeşi olsun da yeter mantığı bencillik geliyor mesela.
Kardeş olsun diye bir çocuğu tatili bile lüks görüp ot gibi büyütmek mi güzel olan?
Ben mesela tek çocuk yaptım. Keşke iki çocuğu düzgün besleyip tatile götürecek imkanım olsaydı ama kardeşi olsun diye bir şeyler kısacaksam da yapmam.
Herkes kardeşli büyümek zorunda değil ama herkes iyi beslenmek iyi hayat yaşamak zorunda bana göre.
Keşke herkes kendi imkanlarını ölçerek çocuk yapsa.
Evet ya ben çok duygusal bir insanım ve ilgiyi çok seviyorum hep böyle kalsın istiyorum ama dediğiniz doğru tabikiE zaten cicim zamanlarınız ama çocuk olmasa bile her şeyin aynı heyecanda kalması bana mümkün gelmiyor. 13 yıldır beraberiz eşimle ilk günkü ilgiyi beklemem komik olur sanırım. Neticede yıllar geçti, alışkanlıklar oturdu, artık eski heyecanımız yok. İlişkimiz hala iyidir. Kavgamız gürültümüz huzursuzluğumuz yok. Temas severiz, sarılma öpme ilgilenme sıklığı da aynı. Ama bakarsan tastamam her şey aynı desem gerçekçi olmaz. Biraz çocukça bir beklenti gibi geldi bana açıkçası.
İlk iki senenin sonunda bebeğinizi bir gün iki gün aile büyüğüne bırakıp baş başa vakit geçirmeye de başlıyorsunuz zaten.
Biz hatta şimdi işi büyüttük arkadaşımın birinin oğluyla iyi anlaşıyor diye yatılı birbirimize göndermeye de başladık. Haftada bir iki gece başbaşayız. Gayet şarabımızı açıp takılır hale geldik. Ama bu hala çocuksuz yeni evli çift romantiklerinde değil doğal olarak. Çünkü biz de on yıldır evli olan 40 yaşında insanlarız. Biz de değiştik ilişkimiz gibi. En basiti artık gece kulübüne asla gitmem kafam kaldırmıyor eski usul meyhaneye döndüm ben
Yani beklentiniz ilk seneki gibi kalalım 70de de böyle olalımsa üzgünüm ama çocukça bir beklenti
zamanla bazı şeyler elbet değişecek ve bunu bilmek nedense içten içe üzüyor. Belki gereksiz detay düşünüyorum bilmiyorum ve bu aşk meşk konusunda hep çocukça kalasım geliyor ama hayatın gerçekleri de var tabi. Ancak sizin ilişkinizi gayet beğendim siz gayet seviyorsunuz birbirinizi ve güzel vakit geçiriyorsunuz birçok anne baba bunu çoktan bıraktı etrafımda birbirini öpen başbaşa vakit geçirme hevesi olan bir çift pek görmüyorum siz gayet tatlı bir çift gibisiniz maşallahHerkes ne kadar annenize kayınvalidenize güvenip çocuk yapmayın onlar bakmak zorunda değiller dese de ben buna katılmıyorum. Evet devamlı her gün bakmaları için demiyorum. Ama zaman zaman çok bunalıp depresyona girdiğimizde ya da eşimizle baş başa kalmak istediğimizde bakan birileri olmalı bence. Çünkü bizde insanız kimseye yük olmak istemeyiz ama hafta bir iki de bırakabilmeliyiz birilerine
- 17 Temmuz 2021
- 8.228
- 26.061
- 498
Cocuk birakma olayi bile karmasikBen de daha fazla geçinmek istemiyorum açıkçası zaten 30 oldum belki daha ileride gözüm almazsa diye korkuyorum her halde bir değil sonuçta
Ilk dogdugunda kim bakcak nasil bakcam diyosun esine doluyosun az da sen bak diye falan
Sonra baglanma donemi oluyor kimseler kucagina almasin istiyorsun
Biraz daha buyuyor biri 1 saat baksa da isimi gucumu yapsam diyorsun
Oyle bi kafa annelik
- 18 Mart 2011
- 8.884
- 29.561
- 748
Ailelerin sürekli torun bakmasına bende karşıyım. Yaşını başını almış, artık rahata ermiş insanların eline torun verip hadi baştan başlayın demek bence çok bencilce ama ayda 2 kez birkaç saatliğine destek istemek birine yüklenmek değil. Buna bende katılıyorum.
Mesela beni babaannem büyüttü, büyüttü derken gerçekten kendi doğurmuş gibi ama anneme kalsa ay torun morun bakamam der, e bana da bakmadın zaten
Yani aslında ayda 1-2 kez sadece birkaç saatliğine emanet edebileceğim biri olsaydı belki süreç bu kadar stresli geçmezdi bilmiyorum.
Şimdi 5.5 yaşında, zaten artık büyüdü. Kreşe gidiyor, yeni taşıdığımız şehirde anneannem var, kızıma çok düşkün o birkaç saat emanet etme işini ben yeni deneyimliyorum
Evet bunu da gözlemledim bazı anneler çocuğunu kimseye vermek istemiyor. Kuzenim mesela başlarda kimseye vermek istemedi şimdi de diyor ki sen tut ben yeter ki iş göreyim bebek bakmaktan harici bir şeyler yapmak istiyorum diyorCocuk birakma olayi bile karmasik
Ilk dogdugunda kim bakcak nasil bakcam diyosun esine doluyosun az da sen bak diye falan
Sonra baglanma donemi oluyor kimseler kucagina almasin istiyorsun
Biraz daha buyuyor biri 1 saat baksa da isimi gucumu yapsam diyorsun
Oyle bi kafa annelik
ruh hali de epey değişken belli ki. annelerin psikolojileri epey etkilemiyor gibi çok normal aslında. Gerçekten siz anlattıkça anlıyorum yaşamadan anlaşılmayacak şeylerÇok bilmiş biri daha :) eşimin hiçbir şeyi problem etmediğini uyumlu bir insan olduğunu anlatmak isterken kurduğum cümleden çocuğa dahi yemek yapmıycağımı düşünen olayı alakasız yerlere çeken bir kişi daha. En çok siz biliyorsunuz. Aynen yemek yapmam çocuğuma.kendi başının çaresine baksın bir yumurta kırıp yesin banane :)Konu sahibi; eşine 2 yumurta kırsan yer doyar da, çocuk doymaz yalnız. Çocuk özen ister. Üşengeçlik istemez. Sağlıklı besin, ek gıda, her gün düzenli ev yemeği vs.... yapacak mısın. Pek o ışık yok sende çünkü
Neyse şu an kendinize ayırdığınız zamanın keyfini çıkarın elbet bebek daha küçükken destekçiniz olsaydı daha iyi olurdu sizin için. Ama neyseki şu an biri var :) benim kuzenimin mesela hiç kimsesi yok ileride bile emanet edeceği kimse yok o yüzden diyorum az daha büyüsün arada bana bırakıp kafanı dinlersin diye acıyorum çünkü bazen çok zor durumda kalıyor depresyona girip ağlıyor falan. Annelik cidden emek isteyen bir şey güçlü bir psikoloji lazımAilelerin sürekli torun bakmasına bende karşıyım. Yaşını başını almış, artık rahata ermiş insanların eline torun verip hadi baştan başlayın demek bence çok bencilce ama ayda 2 kez birkaç saatliğine destek istemek birine yüklenmek değil. Buna bende katılıyorum.
Mesela beni babaannem büyüttü, büyüttü derken gerçekten kendi doğurmuş gibi ama anneme kalsa ay torun morun bakamam der, e bana da bakmadın zaten
Yani aslında ayda 1-2 kez sadece birkaç saatliğine emanet edebileceğim biri olsaydı belki süreç bu kadar stresli geçmezdi bilmiyorum.
Şimdi 5.5 yaşında, zaten artık büyüdü. Kreşe gidiyor, yeni taşıdığımız şehirde anneannem var, kızıma çok düşkün o birkaç saat emanet etme işini ben yeni deneyimliyorum
- 18 Mart 2011
- 8.884
- 29.561
- 748
Evet kesinlikle sağlam bir psikoloji, çelik sinirler istiyor. Hamilelik, lohusalık, anneliğe alışmak derken kadınlar olarak hem fiziksel hem ruhsal anlamda yıpranıyoruz.
Bazı bebekler çok sakin, uyumlu olurken bazıları benim kız gibi olabiliyor mesela.
Yani gerçekten çocuk uyuduktan sonra 2 saat keyifte yapabilirsiniz ya da 3 saat uyutmaya çalışıp uyuduktan sonra apar topar yemek yapmaya da koşabilirsiniz. Bu tamamen bebeğin mizacıyla ve sizinle ilgili. Burada herkes kendi deneyimini anlatır ama farklı hayatlara sahibiz.
Ben bu şekilde acaba diye sorgulayan insanları tuhaf bulmuyorum, hiç sorgulamadan 5 tane yapanları gördükten sonra.
Eşiniz ve siz hazırsanız, evliliğinizin bunu kaldırabileceğine inanıyorsanız ve en önemlisi her ikiniz de istiyorsanız çocuk zor olsa da mükemmel bir şey
o zaman yaş da geçmeden istiyorsanız yapın bi tane, şartlar uygun görünüyor.30 yaşındayım. Şu an çalışmıyorum. Maddi durumumuz mükemmel diyemem ama gayet bize yeten üzerine de birikim yaptığımız bir gelirimiz var. Eşim çok sorumluluk sahibi çok hassas bu konularda. Kendi kardeşine tavırlarından bile anlıyorum. Eşim konusunda sorun yok. Ailem yakın değil maalesef ama sık sık gelmeye çalışıyor annem. Kayınvalidem yakın ve ona bazen annemden bile daha çok güveniyorum çünkü çocuklar konusunda çok bilgili çok sabırlı bir kadın. Evet belki annelere güvenip çocuk yapmamak lazım ama ne yalan söyleyim ben güveniyorum. Onlar da çok istekli bu konuda. Yeri gelir kayınvalidem yemeğimi yapar çocuğuma zaman zaman bakar. Benim böyle güvencelerim var görümceme de güveniyorum bu konuda mesela. Sadece eşimle birbirimize olan ilgimiz azalırsa diye nedense korkum var çünkü şu an çok güzel aramız. Çok ilgiliyiz birbirimize ve bu ilgiye alıştım. E etraftakiler çocuk olunca ilgi sevgi bitiyor deyince bir korktum ancak ilgimiz sevgimiz biter demiyorum sadece o ihtimal bile korkutuyor yani ben çok ilgi seven bir insanım
çocuğunuzu düzenli uykuya alıştırırsanız akşam vakitlice yatarsa eşinizle de birbirinize ilginiz azalmaz. en fazla 1 sene zorlanırsınız.
maalesef ki ben de çocuktan önce eşimin ailesini çok seviyordum, annesini ablalarını, bana destek olacaklar sandım ama açık açık yardım istememe rağmen hiç oralı olmadılar, sözde beni çok seviyorlar.Ben de daha fazla geçinmek istemiyorum açıkçası zaten 30 oldum belki daha ileride gözüm almazsa diye korkuyorum her halde bir değil sonuçta
özetle koca ailesinin gerçek yüzü çocuk doğduktan sonra ortaya çıkıyor. çevremde de hep bunu gördüm.
Yoo. Ben bilmemiş biriyim. Bu nedenle çocuk yapmıyorum. Kendimi bilsem yeter. Ki kendimi biliyorum. Ama siz henüz bilmiyorsunuz. Olgunlaşınca anlarsınız. Henüz toysunuz.
Benzer Konular
