arkadaşlar benim görümcem üç çocuğu olduğu ve büyümüş oldukları halde bile bile 4.bebeği dünyaya getirdi. malesef özürlü doğdu.
çocuğu düzenli olarak doktora götürüyorlar şehirden şehire taşıyorlar profesörlere gösteriyorlar falan.üzülüyorlar da tabi..
şimdi bunları anlattım çünkü sıkıntım: bazen şeytan beni dürtüyor. ne gerek vardı keşke bu bebeği yapmasaydınız diyesim geliyor.
aslında kötü niyetli biri değilim kendilerini de severim ama bu lafı söyleme isteği bazen geliyor ne yalan söyliyim ağzımdan çıkarsa
kötü olur herhalde. ömür boyu akıllarından çıkmayan bişey olur.
bunun sebebi biraz da şey sanırım; bunlar benim fazla çocuk istemediğimi biliyorlar ama bana sürekli 3.cüyü yap şeklinde
lafları sözleri oluyor.kaynanam görümcelerimden bazen bıkıyorum bu huylarından. ne kadar çocuk bakmayı seviyorlar.
insan bu yaştan sonra kendini eve bağlar mı? ben bağlamam şahsen ama kültürleri görenekleri bu şekilde.fazla da bişey denmiyor.
kızlar sizden ricam benim bu düşüncemi rahatlatacak birşeyler yazın. onlarla görüşme durumumuz yaklaştığında bu fikir düşüveriyor aklıma.
belki söylemem ama aslında söyleyip rahatlasam daha mı iyi olucak diyorum. ama hayır bunu aklımdan çıkarmalıyım. kötü bişey bu. inancımıza da ters.
fikirlerinizi esirgemezseniz sevinirim. ben neden bu düşünceye saplandım.
çocuğu düzenli olarak doktora götürüyorlar şehirden şehire taşıyorlar profesörlere gösteriyorlar falan.üzülüyorlar da tabi..
şimdi bunları anlattım çünkü sıkıntım: bazen şeytan beni dürtüyor. ne gerek vardı keşke bu bebeği yapmasaydınız diyesim geliyor.
aslında kötü niyetli biri değilim kendilerini de severim ama bu lafı söyleme isteği bazen geliyor ne yalan söyliyim ağzımdan çıkarsa
kötü olur herhalde. ömür boyu akıllarından çıkmayan bişey olur.
bunun sebebi biraz da şey sanırım; bunlar benim fazla çocuk istemediğimi biliyorlar ama bana sürekli 3.cüyü yap şeklinde
lafları sözleri oluyor.kaynanam görümcelerimden bazen bıkıyorum bu huylarından. ne kadar çocuk bakmayı seviyorlar.
insan bu yaştan sonra kendini eve bağlar mı? ben bağlamam şahsen ama kültürleri görenekleri bu şekilde.fazla da bişey denmiyor.
kızlar sizden ricam benim bu düşüncemi rahatlatacak birşeyler yazın. onlarla görüşme durumumuz yaklaştığında bu fikir düşüveriyor aklıma.
belki söylemem ama aslında söyleyip rahatlasam daha mı iyi olucak diyorum. ama hayır bunu aklımdan çıkarmalıyım. kötü bişey bu. inancımıza da ters.
fikirlerinizi esirgemezseniz sevinirim. ben neden bu düşünceye saplandım.