konu baya bi uzun.ben hemen özet geçecem.yarın annemin doğumgünü.abim (evli) onu aradım unutmuştur hatırtayım die."pastası benden organizasyon sizden" dedim.o da dediki "biliyorum unutmadım doğumgününü ama yarın babamlar bizde" (babam ve annem ayrı.babam başka bi bayanla evli). iptal etmesini söyledim.o da cumartesi kutlama yapmayı önerdi.."tamam siz cumartesi kutlarsınız ama ben sizin yarınki programınıza katılmam.yarın annemle olmak istiyorum çünkü o benim için daha önemli" dedim. o da bana "sen de benim için önemli değlsin.annende senin olsun" dedi. "tamam" dedim.derken telefonu kapattım ama elim ayağım titremeye başladım.bu telefon görüşmesi olduğunda işteydim.iş çıkışı hemen eve geldim.benden bi 10dk sora abim geldi.içeri yanına geçtim."ne bu afra tafra bana diklenmeler" dedi.ben sana diklenmiyorum dedim. neden neden annemle babamı dengede tutamıyorusunuz dedim.derken konu aldı başını gitti.annemin doğum günü babasını yemeğe davet etmesinden daha önemli bence.annem doğum günü falan beklemez ama moral olsun ona istedim..ama sevgili hayırlı abilerim babalarıyla olan programlarını iptal etmediler..ee buna da para gücü derler herhalde..ne de olsa babaları onların her eksiğine koşuo..borçları olur babaları öder.ama benim bi şeye ihtiyacım olduğunda babam "sen benden çıktın çıkıştın"der. işte bu yüsden bu soyadı istemiyorum artık..
nese dayak kısmına gelince kapıdan çıkarken ben bi daha bu eve gelmem dedi anneme.bende "bende senin evine gelmicem artık" dedim..hala ağlıorum..artık sindiremiyorum yaaa