ya kendime o kadar kızıyorum ki. 1 buçuk yıllık ilişkim vardı 5 aydır sallantıdaydı zaten. uğraştım çabaladım fakat adam olmadı son 5 ayda 180 derece değişti üniversiteye gidince ne oldum delisi oldu. üzüldüm anlamadı kırıldım dedim gene anlamadı üstüne bir ton hakaretler yedim. sıkıldım dedi gene peşinden kştum aptal gibi. sonrasında sıkılmadım boşluktan öyle hissettim dedi kabullendim. en sonunda uzakta olmaz yürümüyor gibi şeyler dedi. a be dengesiz herif ilk baştan beri uzakta gitti ilişkimiz zaten.. memleketlerimiz aynı buna dua etsene hem yaş ilerledikce uzaklık giriyr bir şekilde araya.. bunu demesine rağmen gene ayrılmak istemediğiimi söyledim. ertesi gün bir arkadaşı laf arasında ağzından kaçırdı bi fotoğraftaki kıza güzel kızmış demiş. uzaklığı bahane edip ayrılması içime oturmuşken bu da tuz biber oldu. tamam dğal birşey ben de diyorum güzelmiş diye. fakat bu olayın üstüne bunları duymam yıktı beni. doğru düzgün gönlümü de almadı zaten bir iki kuru özür. nereye kadar giderdi birkaç saat düşündüm ayrılmak istediğimi söyledim rühütsız etmezsen sevinirim dedim. birşey de yazmadı zaten. tam 10 gün geçti bugün. kendimi suçlu hissediyorum terketmiş giibi. tamam ayrılalım diye ben dedim ama beni bu noktaya o getirdi.. terkedenler grubunda olmadığımı doğruyu yaptığımı söyleyin bana..