- 21 Nisan 2022
- 57
- -10
- 1
- Konu Sahibi hurremqueen
-
- #1
Merhaba bu aralar çok hassas dönemlerimdeyim.Hayal kırıklığı ve üzüntü yaşadığım zamanlar..Önceki konumu bilenler biliyor.Önceki konumdan bağımsız uzun süredir yaşadığım bir sıkıntı var.
Konu başlığından da anlaşılacağı üzere annem.
Beni küçüklüğümden beri hep başkaları ile kıyaslardı.Başkalarının çocuklarını övüp beni de gömerdi.Ama ben üniden mezun olurken birinci olduğumda da bununla övünürdü.
Uzun zamandır da beni eleştiriyor. Başörtülüyüm ve topuz yapıyorum haliyle.Her defasında “Kafanı niye öyle yapıyosun” diyor.Ama böyle alay eder gibi diyor. Kıyafetime kadar laf eder. Ben eleştiriye açığım ama kırıcı,aşağılayıcı eleştirilere açık değilim…
Kilo aldım ve az önce “seninde bacakların kısa ve çok şiş” dedi.Ama bunu derken aşağılayıcı bir şekilde diyor. Bende dayanamadım sende çok pis sigara kokuyorsun.Babam bile rahatsız oluyordur dedim. Sonra bana sevimsiz demeye başladı.
Her şeyime laf ediyor ve ben de sinirleniyorum. Sinir oluyorum annem olabilir ama kendisi anneliği yemek yapmaktan,ütü yapmaktan ibaret sanıyor.
Hayatım onun beni aşağılamasıyla geçti. Özgüvenim düşük ve sebebi sürekli aşağılanmam küçümsenmem bana göre. Çatalı bir değişik tutuyorsun diyip sürekli eleştirir.Yürüyüşüme yamuk yürüyorsun der sürekli uyarır halbuki ben buyum.İstediğimi giyerim beni mutlu eden neyse onu giyerim.Giyiyime kuşamıma kadar hep beraber alışveriş yaparız.Aldıklarını kendi zevki olarak görüyor. Kendin bile alamıyorsun der halbuki alışverişe gitmek için o zorluyor beni. Ha bir de kardeşlerim bana istediği her lafı sayıyor küfür de dahil sesini çıkarmaz duymaz ama ben kötü bir şey desem hemen bana kızar. Böyle de bir kafası var….
Neyse çok dolmuşum maalesef doğduğun ev kaderindir buradan annelere ve anne adaylarına sesleniyorum lütfen çocuklarınızı böyle çirkince eleştirmeyin,kırmayın,üzmeyin sonra benim gibi odalarına kapanırlar ve özgüvenleri sıfır olur
Kırıcı olduğunun farkında değil muhtemelen ama evet maalesef ki kendilerinden soğuttuklarınında farkında değiller. Benim özgüvenimi benden ölümüne nefret eden dayılarım akrabalarım yüzünden çok yerlerdeydi. Durduk yere ağlayan hoca yanına çağırdığında bile kalbi atan ağlayıp duran korkak bir çocukluk geçirdim. Ama bi taraftanda kendimi ifade edebilmek aktif olmak istiyordum bunun içinde çok uğraştım ilkokulda bir sürü etkinlik, yarışmalara katıldım çoğu zaman sonuncu oldumMerhaba bu aralar çok hassas dönemlerimdeyim.Hayal kırıklığı ve üzüntü yaşadığım zamanlar..Önceki konumu bilenler biliyor.Önceki konumdan bağımsız uzun süredir yaşadığım bir sıkıntı var.
Konu başlığından da anlaşılacağı üzere annem.
Beni küçüklüğümden beri hep başkaları ile kıyaslardı.Başkalarının çocuklarını övüp beni de gömerdi.Ama ben üniden mezun olurken birinci olduğumda da bununla övünürdü.
Uzun zamandır da beni eleştiriyor. Başörtülüyüm ve topuz yapıyorum haliyle.Her defasında “Kafanı niye öyle yapıyosun” diyor.Ama böyle alay eder gibi diyor. Kıyafetime kadar laf eder. Ben eleştiriye açığım ama kırıcı,aşağılayıcı eleştirilere açık değilim…
Kilo aldım ve az önce “seninde bacakların kısa ve çok şiş” dedi.Ama bunu derken aşağılayıcı bir şekilde diyor. Bende dayanamadım sende çok pis sigara kokuyorsun.Babam bile rahatsız oluyordur dedim. Sonra bana sevimsiz demeye başladı.
Her şeyime laf ediyor ve ben de sinirleniyorum. Sinir oluyorum annem olabilir ama kendisi anneliği yemek yapmaktan,ütü yapmaktan ibaret sanıyor.
Hayatım onun beni aşağılamasıyla geçti. Özgüvenim düşük ve sebebi sürekli aşağılanmam küçümsenmem bana göre. Çatalı bir değişik tutuyorsun diyip sürekli eleştirir.Yürüyüşüme yamuk yürüyorsun der sürekli uyarır halbuki ben buyum.İstediğimi giyerim beni mutlu eden neyse onu giyerim.Giyiyime kuşamıma kadar hep beraber alışveriş yaparız.Aldıklarını kendi zevki olarak görüyor. Kendin bile alamıyorsun der halbuki alışverişe gitmek için o zorluyor beni. Ha bir de kardeşlerim bana istediği her lafı sayıyor küfür de dahil sesini çıkarmaz duymaz ama ben kötü bir şey desem hemen bana kızar. Böyle de bir kafası var….
Neyse çok dolmuşum maalesef doğduğun ev kaderindir buradan annelere ve anne adaylarına sesleniyorum lütfen çocuklarınızı böyle çirkince eleştirmeyin,kırmayın,üzmeyin sonra benim gibi odalarına kapanırlar ve özgüvenleri sıfır olur
Sikayetlenmek yerine ki şikayet etmekte elbette çok haklısınız orası ayrı...Merhaba bu aralar çok hassas dönemlerimdeyim.Hayal kırıklığı ve üzüntü yaşadığım zamanlar..Önceki konumu bilenler biliyor.Önceki konumdan bağımsız uzun süredir yaşadığım bir sıkıntı var.
Konu başlığından da anlaşılacağı üzere annem.
Beni küçüklüğümden beri hep başkaları ile kıyaslardı.Başkalarının çocuklarını övüp beni de gömerdi.Ama ben üniden mezun olurken birinci olduğumda da bununla övünürdü.
Uzun zamandır da beni eleştiriyor. Başörtülüyüm ve topuz yapıyorum haliyle.Her defasında “Kafanı niye öyle yapıyosun” diyor.Ama böyle alay eder gibi diyor. Kıyafetime kadar laf eder. Ben eleştiriye açığım ama kırıcı,aşağılayıcı eleştirilere açık değilim…
Kilo aldım ve az önce “seninde bacakların kısa ve çok şiş” dedi.Ama bunu derken aşağılayıcı bir şekilde diyor. Bende dayanamadım sende çok pis sigara kokuyorsun.Babam bile rahatsız oluyordur dedim. Sonra bana sevimsiz demeye başladı.
Her şeyime laf ediyor ve ben de sinirleniyorum. Sinir oluyorum annem olabilir ama kendisi anneliği yemek yapmaktan,ütü yapmaktan ibaret sanıyor.
Hayatım onun beni aşağılamasıyla geçti. Özgüvenim düşük ve sebebi sürekli aşağılanmam küçümsenmem bana göre. Çatalı bir değişik tutuyorsun diyip sürekli eleştirir.Yürüyüşüme yamuk yürüyorsun der sürekli uyarır halbuki ben buyum.İstediğimi giyerim beni mutlu eden neyse onu giyerim.Giyiyime kuşamıma kadar hep beraber alışveriş yaparız.Aldıklarını kendi zevki olarak görüyor. Kendin bile alamıyorsun der halbuki alışverişe gitmek için o zorluyor beni. Ha bir de kardeşlerim bana istediği her lafı sayıyor küfür de dahil sesini çıkarmaz duymaz ama ben kötü bir şey desem hemen bana kızar. Böyle de bir kafası var….
Neyse çok dolmuşum maalesef doğduğun ev kaderindir buradan annelere ve anne adaylarına sesleniyorum lütfen çocuklarınızı böyle çirkince eleştirmeyin,kırmayın,üzmeyin sonra benim gibi odalarına kapanırlar ve özgüvenleri sıfır olur
Nasıl bir paradoks ki bu; bir insan evladını hem en çok, dünyaları verircesine, ölümüne severken hem de aynı anda ona en büyük kötülüğü yapıp onu incitip, kırabilir. Bunu yaparken de “ama ben anneyim” diye kendince sunduğu mazeretin arkasına saklanabilir?Konu başlığından da anlaşılacağı üzere annem.
Beni küçüklüğümden beri hep başkaları ile kıyaslardı.Başkalarının çocuklarını övüp beni de gömerdi.Ama ben üniden mezun olurken birinci olduğumda da bununla övünürdü.
Uzun zamandır da beni eleştiriyor. Başörtülüyüm ve topuz yapıyorum haliyle.Her defasında “Kafanı niye öyle yapıyosun” diyor.Ama böyle alay eder gibi diyor. Kıyafetime kadar laf eder. Ben eleştiriye açığım ama kırıcı,aşağılayıcı eleştirilere açık değilim…
Kilo aldım ve az önce “seninde bacakların kısa ve çok şiş” dedi.Ama bunu derken aşağılayıcı bir şekilde diyor. Bende dayanamadım sende çok pis sigara kokuyorsun.Babam bile rahatsız oluyordur dedim. Sonra bana sevimsiz demeye başladı.
Her şeyime laf ediyor ve ben de sinirleniyorum. Sinir oluyorum annem olabilir ama kendisi anneliği yemek yapmaktan,ütü yapmaktan ibaret sanıyor.
Hayatım onun beni aşağılamasıyla geçti. Özgüvenim düşük ve sebebi sürekli aşağılanmam küçümsenmem bana göre. Çatalı bir değişik tutuyorsun diyip sürekli eleştirir.Yürüyüşüme yamuk yürüyorsun der sürekli uyarır halbuki ben buyum.İstediğimi giyerim beni mutlu eden neyse onu giyerim.Giyiyime kuşamıma kadar hep beraber alışveriş yaparız.Aldıklarını kendi zevki olarak görüyor. Kendin bile alamıyorsun der halbuki alışverişe gitmek için o zorluyor beni. Ha bir de kardeşlerim bana istediği her lafı sayıyor küfür de dahil sesini çıkarmaz duymaz ama ben kötü bir şey desem hemen bana kızar. Böyle de bir kafası var….
Neyse çok dolmuşum maalesef doğduğun ev kaderindir buradan annelere ve anne adaylarına sesleniyorum lütfen çocuklarınızı böyle çirkince eleştirmeyin,kırmayın,üzmeyin sonra benim gibi odalarına kapanırlar ve özgüvenleri sıfır olur
Ayni evdeyseniz zor.Merhaba bu aralar çok hassas dönemlerimdeyim.Hayal kırıklığı ve üzüntü yaşadığım zamanlar..Önceki konumu bilenler biliyor.Önceki konumdan bağımsız uzun süredir yaşadığım bir sıkıntı var.
Konu başlığından da anlaşılacağı üzere annem.
Beni küçüklüğümden beri hep başkaları ile kıyaslardı.Başkalarının çocuklarını övüp beni de gömerdi.Ama ben üniden mezun olurken birinci olduğumda da bununla övünürdü.
Uzun zamandır da beni eleştiriyor. Başörtülüyüm ve topuz yapıyorum haliyle.Her defasında “Kafanı niye öyle yapıyosun” diyor.Ama böyle alay eder gibi diyor. Kıyafetime kadar laf eder. Ben eleştiriye açığım ama kırıcı,aşağılayıcı eleştirilere açık değilim…
Kilo aldım ve az önce “seninde bacakların kısa ve çok şiş” dedi.Ama bunu derken aşağılayıcı bir şekilde diyor. Bende dayanamadım sende çok pis sigara kokuyorsun.Babam bile rahatsız oluyordur dedim. Sonra bana sevimsiz demeye başladı.
Her şeyime laf ediyor ve ben de sinirleniyorum. Sinir oluyorum annem olabilir ama kendisi anneliği yemek yapmaktan,ütü yapmaktan ibaret sanıyor.
Hayatım onun beni aşağılamasıyla geçti. Özgüvenim düşük ve sebebi sürekli aşağılanmam küçümsenmem bana göre. Çatalı bir değişik tutuyorsun diyip sürekli eleştirir.Yürüyüşüme yamuk yürüyorsun der sürekli uyarır halbuki ben buyum.İstediğimi giyerim beni mutlu eden neyse onu giyerim.Giyiyime kuşamıma kadar hep beraber alışveriş yaparız.Aldıklarını kendi zevki olarak görüyor. Kendin bile alamıyorsun der halbuki alışverişe gitmek için o zorluyor beni. Ha bir de kardeşlerim bana istediği her lafı sayıyor küfür de dahil sesini çıkarmaz duymaz ama ben kötü bir şey desem hemen bana kızar. Böyle de bir kafası var….
Neyse çok dolmuşum maalesef doğduğun ev kaderindir buradan annelere ve anne adaylarına sesleniyorum lütfen çocuklarınızı böyle çirkince eleştirmeyin,kırmayın,üzmeyin sonra benim gibi odalarına kapanırlar ve özgüvenleri sıfır olur
bende diyorum hep senin gibi bir anne olmayacağım diye umarım çok iyi anneler oluruzNasıl bir paradoks ki bu; bir insan evladını hem en çok, dünyaları verircesine, ölümüne severken hem de aynı anda ona en büyük kötülüğü yapıp onu incitip, kırabilir. Bunu yaparken de “ama ben anneyim” diye kendince sunduğu mazeretin arkasına saklanabilir?
Dünyada başka böyle bir ilişki var mıdır ki senin için dünyaları veririm derken aynı anda da en çok öldürenin ve gömenin bu ilişkide bulunduğu?
Benim annem de anlattığınız gibi, bundan dolayı ben de özgüvensiz ve içime kapanık oldum, elimden geldiğince aşmaya çalıştım ama yetmiyor, travmaları hala peşimde.
Terapi ile öz değer, farkındalık ve kendini keşfetme yolculuğu ile aşılacak şeyler sanırım.
Terzi kendi söküğünü dikemiyor maalesef.
Kendimize kendimiz bi yere kadar yetebiliyo.
Bundan dolayı en çok kendimiz üzerinde çalışmalıyız.
Annelerinden dolayı kırılan tüm kalpleri kucaklıyorum.
Anneme de hep dediğim gibi “Ben senin gibi olmayacağım.”
Ah keşkeee babam asla izin vermiyorSenin annen benim annem olabilir mi ?
İmkan yarat ve ayrı eve çık
Bunlarla ömür geçmez
Hayırlı bayramlar bu arada canım
bazen diyorum sen doğurdun diye ama işte anlamıyor kiSizde anne bacaklarım senin gibi bak sana çok benziyorum ,ellerime bak tırnaklarımın şekli bile aynı sen diyin.
Albümü çıkarın orda resimler bulup benzetin.
Çok ciddiyim yapın bunu konuşurken bir kere daha düşünür,düşünmüyor konuşmaya devam ederse birazı sen birazı babam size benziyorum hatırlatması yapın
Çalışan bir yetişkin kimseden izin almak zorunda değildir.Ah keşkeee babam asla izin vermiyor
iyi bayramlar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?