- 14 Eylül 2017
- 106
- 79
- 28
- Konu Sahibi sonsuzgeceli
- #1
Gerçekten şuan yardımınıza çok ihtiyacım var umarım şu kötü huyumu bir an önce atlatırım
Çevremde sözümü geçirebildiğim herkese trip atıyorum.Bu çok yanlış bunu biliyorum.Ama istediğim bir şey olmayınca trip atıyorum,surat asıyorum.Ya da birinden beklediğim ilgiyi göremeyince de yine hemen trip atmaya başlıyorum
Son zamanlarda kendimi pek iyi hissettiğim söylenemez, çevremde en çok değer verdiğim insanlar aniden öldü ve bu beni çok sarstı.Ama bundan önce de bu özelliğim vardı hala.Mesela bizim sınıf öğretmenimiz harika bir adamdır,gerçekten çok iyi bir insan her yönden severim ve derste anlamadığım her noktayı sorarım.
Yine yakın zamanda yaşadığım acı bir olay sonrası beni teselli etti,istediğin zaman gel konuşalım içine atma dedi.Çok mutluydum.Sonraki gün ise derste hocadan beklediğim ilgiyi göremedim,sürekli başkalarını övüyordu derste.Sanırım insanlar zor şeyler yaşadıkça çevresine daha çok bağlanıyormuş,ben de çevremdeki arkadaşlarımdan ya da akrabalarımdan gördüğüm ilgiyi öğretmenimden de bekledim.Bu hiç doğru değil biliyorum ama derste artık ne soru soruyorum ne de derse katılıyorum.Resmen kendi içimde hocama trip atıyorum.O kadar işin arasında eminim ki trip attığımdan bile haberdar değil,biliyorum ama kendi kendime asabi asabi trip atıyorum.
Klinik psikoloğa gidiyordum ama okul başlayınca bıraktım.Tekrardan gitmeyi istiyorum.Ama yine de buraya sormak istedim,bu olaydan kendimi kendim kurtarabilir miyim?Yoksa bu değişmeyen bir huy mu?Artık derslerde aktif olup eskisi gibi elimden geldiği kadar güleryüzlü olmalı mıyım sizce?Ama bu sefer de öğretmenim ve arkadaşlarım "kızın başına zor şeyler gelmiş ama hayatı normal devam ediyor.Ben olsam edemezdim"falan gibi düşünürler mi?Sanki üzgün durmak benim sorumluluğum gibi hissediyorum..
Çevremde sözümü geçirebildiğim herkese trip atıyorum.Bu çok yanlış bunu biliyorum.Ama istediğim bir şey olmayınca trip atıyorum,surat asıyorum.Ya da birinden beklediğim ilgiyi göremeyince de yine hemen trip atmaya başlıyorum
Son zamanlarda kendimi pek iyi hissettiğim söylenemez, çevremde en çok değer verdiğim insanlar aniden öldü ve bu beni çok sarstı.Ama bundan önce de bu özelliğim vardı hala.Mesela bizim sınıf öğretmenimiz harika bir adamdır,gerçekten çok iyi bir insan her yönden severim ve derste anlamadığım her noktayı sorarım.
Yine yakın zamanda yaşadığım acı bir olay sonrası beni teselli etti,istediğin zaman gel konuşalım içine atma dedi.Çok mutluydum.Sonraki gün ise derste hocadan beklediğim ilgiyi göremedim,sürekli başkalarını övüyordu derste.Sanırım insanlar zor şeyler yaşadıkça çevresine daha çok bağlanıyormuş,ben de çevremdeki arkadaşlarımdan ya da akrabalarımdan gördüğüm ilgiyi öğretmenimden de bekledim.Bu hiç doğru değil biliyorum ama derste artık ne soru soruyorum ne de derse katılıyorum.Resmen kendi içimde hocama trip atıyorum.O kadar işin arasında eminim ki trip attığımdan bile haberdar değil,biliyorum ama kendi kendime asabi asabi trip atıyorum.
Klinik psikoloğa gidiyordum ama okul başlayınca bıraktım.Tekrardan gitmeyi istiyorum.Ama yine de buraya sormak istedim,bu olaydan kendimi kendim kurtarabilir miyim?Yoksa bu değişmeyen bir huy mu?Artık derslerde aktif olup eskisi gibi elimden geldiği kadar güleryüzlü olmalı mıyım sizce?Ama bu sefer de öğretmenim ve arkadaşlarım "kızın başına zor şeyler gelmiş ama hayatı normal devam ediyor.Ben olsam edemezdim"falan gibi düşünürler mi?Sanki üzgün durmak benim sorumluluğum gibi hissediyorum..
