- 25 Eylül 2011
- 7.596
- 11.523
- 498
- Konu Sahibi ManzaramDeniz
-
- #1
İki kere düşün bir kere konuş diye boşa dememişler
Hele özelini açman ilerde başına dert olabilir
Sohbet bittiğinde,içinden şarkı falan söyle yada imkan varsa mp3'ünü tak müzik dinle
Kitap oku,bitakım şeyleri unutturmaya birebir
pskoloğa git sen anlat o dinler..
hem güvenilir birisi
hemde sorunun çözülür..
belkide içini dökeceğin bir dostun olsa kimseye ihtiyacın kalmaz..
yok mu öyle biri
konuşacak insan buluyorsan ne mutlu sana !
Düşünmek istemediğin şeyler mi var peki?
Tabiki çevrende sürekli konusucağın biri olmaz. değişik aktivitelere katıl. özel değil genel sohbet et internet üzerinden.
Canının istediği gibi davran
Özel bi sorunum,yada üstesinden gelemediğim büyük bi derdim olsa gidicem pskoloğa.
Bu konu için gitmek ne biliyim biraz mantıksız geldi bana.Biraz çabalarsam halledebilirim sanki.
En yakın arkadaşım var öyleki kardeşten öteyiz,oda sever konuşmayı bende,ev teli ile sabah 7 ye kadar bedava ya,sabaha kadar konusuyoruz mesela,yinede yetmiyor bana.
Sonra sürekli annemle konusuyoruzm bişeylerden,ablamla...Geçmişten,gelecekteki hayallerden..vs konuşacak o akdar çok konu buluyorumki.
Evdekiler farketmiş bu durumu,sen eskiden odandan çıkmazdın,şimdi susumuyorsun,hep yanımızdasın diyorlar.
Yalnızda değilim,konuşacak çok arkadaşım var.Niye böyle oluyor bilmiyorum=/
Yay burcu musun cnm?
canım bu anlattıkların tamda pskolağa gitmek için bir neden değilmi...
baksana ona buna her halini anlatır olmuşun....
herkez senin anlattıklarını sandığın kadar masum dinlemez
bu durumu aşmazsan başına bela olur allah korusun
Derdim biraz garip ama günlük hayatımı etkillemeye başladı,son 1 aydan beri var bu,sürekli birileriyle konuşmak isityorum,ailem olsun,yakın arkadaşlarım olsun..
Sohpet kesildiği anda üzülüyorum,biraz daha uzasa keşke diyorum.Odamda yalnız kalıyorum,sessizliğe gelemiyorum,tvyi açık bırakıyorum.
Zor günler atlattım geçtiğimiz kış.Acaba düşünmemek içinmi böyle oluyo.Kendimi oyalamak adına.
Bilemiyorum,kendi özelimi çok açmaya başladım,yeterki biriyle sohpet ilerlesin.Sonra çok pişman oluyorum sonra,niçin anlattım bu kadarına gerek yoktu diye:/Yani elimden olmadan oluyor bu.
25 Yasındayım ve daha öncesinde böyle bi sorunum yoktu.Sizce neden böyle olmuş olabilir?Geçicimidir?Veya benimle aynı sorunu yasayan varsa önerilerinizi bekliyorum.Herkese şimdiden teşekkürler.:)
bide sürekli konuşmak içn burası birebir canım
ses ve görüntü yok sadece
bırak milleti buraya takıl en iyisi:13:
ben çok zor anlatırım
ama anlatıncada hemen pişman olurum...
nedense içimde yaşamayı seviyorum her haltı...
özellikle sıkıntılarımı anlatmak hep acı verir bana..
üstelik anlattığım kişi o buda olmaz
ama yinede sevmem anlatmayı
dinlemeye bayılırım
destek olmaya ve tabiki dinlediklerimi saklamaya
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?