Sürekli korku içindeyim!

Arkadaşlarım da, ailem de çoğunlukla dua oku bişey olmaz rhatlıkla uyursun diyolar ama dua okuyorum gözümü kapatıyorum gene aklıma bi sürü şey geliyor korkuyorum .s

Melekçim bu lafim sana degildi :)

bence psykolojik sen yaratiyosun kafanda ama farkinda degilsin bence psykologa gitmen lazim :(
 
Lise öğrencisiymişsin benimde o zamanlarımda oluyordu. Büyünce geçecek ablası :29:
Ama sen büyümeyi bekleme bir dr a git...
 
şeytanlar cinler vs düşündükçe insanı vesvese basıyor ondan oluşuyor korkular bence.tüm korkuların anahtarı bence dua.bi arkadaş küçükken dini inancım vardı dua okudukça dahada korkardım demiş ya işte o dua yürekten inanılarak edilirse seni huzura kavuşturur
 
şeytanlar cinler vs düşündükçe insanı vesvese basıyor ondan oluşuyor korkular bence.tüm korkuların anahtarı bence dua.bi arkadaş küçükken dini inancım vardı dua okudukça dahada korkardım demiş ya işte o dua yürekten inanılarak edilirse seni huzura kavuşturur

Ben dua okuyunca gözümü kapattıktan sonra tekrar aynı şeyler geliyor aklıma o yüzdende uyuyamıyorum :2:
 
Açıp yatıyorum ama annemler çalışıyolar ve lambanın ışığından rahatsız oldukları için kapatıyolar hemen uyanıp .s

odanın lambasını değil tatlım.gece lambası al ufaklardan.prize takılanlardan.onun ışığı odanın dışına vurmaz.
 
Dua okuyupta korkan ilk seni gördüm :44:

İtiraf eden ilk ben olduğum için ilk beni görmüşsündür.
Her korktuğunda dua okursan, gece dua okurken de korkabilirsin. Gayet tersinir bir olay.
Çünkü okumaya başladığın an önceki gece korkup okuduğunu hatırlayacaksın.
Korkunu hatırlayınca tekrar korkacaksın.
Korktuğu şeylerin kaynağı zaten o dualarda geçenler.
Türk korku filmleri bile neredeyse sadece bunun üstüne kurulu.
Okuduğunda geçerse daha kötü bir de. Okumayı unuttuğun an korktuğunda korkmanı okumamana bağlayacaksın.
Altında başka bir sorunun yatıyorsa bir güzel şartlandıracaksın kendini.
 
küçükken ben de korkardım. bizim koridor tren gibiydi. odama gitmek için bir yandan koşturur, bu arada da ne kadar ışık varsa yaka geçerdim. salona giderken de aynı hızla koşarken ışıkları söndürürdüm. sanki biri beni takip ediyor gibi gelirdi.


çok enteresan bir cümle duymuştum birgün televizyonda, onun sayesinde yendim ben bu korkumu lise zamanında. karanlıkta gördüklerimiz aslında gündüz gördüklerimizin kafamızda şekillendirdiğimiz hali. mesela bir bardağı garip başka birşeye benzetmek...

korkuları yenmek için korkunun üstüne gitmek gerekiyor. çünkü bir belgeselde izledim. korkunun şiddeti sürekli aynı kalmıyormuş, azalıyormuş. sen sadece karanlıktan mı korkuyorsun? yoksa karanlıkta ne bileyim hırsız girerse, garip tuhaf varlıklar gelirse...gibi gibi korkuların mı var? eğer gözünü açtığında karanlıkta gördüğün objelerden korkuyorsan, oda da mümkün olduğunca az eşya kullan ve derli toplu olsun sürekli. bir kazağını bile sandalyene asma misal...
 
Back
X