Sürekli ölümü düşünüyorum

B

basak17

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Kasım 2009
38
0
86
Balıkesir
merhabalar. ben evli ve bir çocuk annesiyim.oğlumu ve kocamı çok seviyorum.evliliğimizin 3. senesindeyiz.kocam iyi bir insan ama anlaşamıyoruz.tv ve internet bağımlısı.bana olan ilgisi her geçen gün azalıyor.onun dışında benim kendi içimde kimseye açamadığım sorunlarım var. zaten burayada o yüzden üye oldum.günler aylar birbirini kovalıyor.çok sıkıldım.hergün aynı.kendime yeni bir kıyafet alırken 'zaten öleceksin gideceksin öbür tarafa giysen ne olur giymesen ne'diyorum.dizi izlerken 'bu zamana kadar izledinde ne oldu ne kattı sana zaten ölüp gideceksin' bir ölüm haberi izlediğimde 'bende bu yollardan geçeceğim azrail banada gelecek'.... kısacası her adımımda ölüm ensemde.2 yıldır bu böyle. intihar etmenin günah olduğunu bilmesem,cehennemde yanacağımı bilmesem sanırım şu an burda olmazdım.oğlumu çok seviyorum ona bakıp bakıp ağlıyorum hergün.müthiş bunalımdayım ama kimse bilmiyor.mutlu kadın rolü oynuyorum.namaz kılan bir insanım.ama hiçbir şey beni mutlu etmiyor.insanın öleceğini bile bile yaşaması çok kötü.ben bu ölüm sendromundan kurtulamıyorum:çok üzgünüm: bana akıl verin lütfen.dünyada tekmiyim bunu yaşayan başka kimse varmı?
 
Bunu yaşayan elbette başkaları da vardır.
Ama eşinin ilgisizliği seni içine kapamış bu belli...
Şu an sadece ölümü düşünüyorsun.
Bana göre evden neti uzaklaştırın.
Beraber vakit geçirin gezin...
Psikologa git durumun el verirse...
ınsanlarla diyalog içinde bulun.
Bu şekilde oğluna sağlıklı bir annelik yapamazsın.
Onun da psikolojisini bozarsın yazık.
:teselli:
 
bizim bu konuda yapabileceğimiz pek bişey yok sen bi psikiyatriste gitmelisin canım çünkü bu normal değil hatta eşinde gitmeli oda net bağımlısı:teselli:
 
psikiyatrisin ne diyeceğini az çok biliyorum. insanlarla iletişimim iyi.oğlumla aramızda çok iyi. beni delirten bu ölüm duygusu. kocam benimle pek konuşmaz yani konuştuğumuz güncel şeyler. ben sevgiliyken yaşadığımız aşkı özledim.aşk dolu mesajları,tlfonu kapatamazdık konuşmaktan. neden değişirki insan? hergün sevdiğini söylüyor ama bu da bana boş geliyor. şu sıralar neti bıraktı şimdi tv ye sardı. ben kitap okuyalım istiyorum okumuyor. gerçi onuda anlıyorum çok yorgun geliyor işten. tv demi izlemeyim diyor.yemek yiyoruz oğlumu seviyoruz bişeyler izliyoruz biraz sohbet ediyoruz sonrada yatıyoruz. bu sıradanlık beni baydı. eskiden çok gezerdik sinemaya giderdik yemeğe çıkardık vs....şimdi bebeğimiz var yapamıyoruz.
 


çok sevmek herşeyi çözmüyor eğer istediklerimiz olmuyor yada ters yönde gelişiyorsa

hepimiz birgün öleceğimizi bile bile yaşıyoruz ve korkularımız var

geride bırakacaklarımızla ilgili

yaşayamadıklarımızla ilgili

isteyipte yapamadıklarımız bile bazen korku veriyor içimize an an değişir bu korkular

korkmak ve tedirgin olmak en doğal yaşam şeklidir

fakat çok ilerlerse bir dr dan destek almak gerekir

eşiniz ve çocuğunuzla daha çok vakit geçirecek ortamlar yaratın

yaşarken kendinizi öldürmeyin yaşamın güzelliklerini görün bize sunulanları görün

inançlı bir kişiyim diyorsunuz ölmeden ölümü yaşamak doğrumu sizce bu da bir nevi intihar değilmi
 
bence eve kapanma git arkadaşlarla görüş eğer yakınındaysalar!!!
 
insan anne olunca daha çok düşünüyor ölümü ama. haber izliyorum kiminin çocuğu selde kayıp,kimininki kazada ölmüş, kimininki kaçırılmış. onların yerine koyuyorum kendimi ' ya başıma gelirse ben ne yaparım ' diyorum. ya bana bişey olursa oğlum ne yapar diye düşünüyorum. bunlar zihnimi çok yoruyor. çok bozuk bir dünyadayız ve ben fazla takıntılıyım. dünyadan ve eşimden çok fazla şey bekliyorum. mesela herkesin kendince bir duası vardır. benim duam yakınlarımın acısını,ölümünü görmemek. eşim ben oğlum annem vs.. hep beraber göçüp gidelim ölürken istiyorum. ne onlar bana üzülsün ne ben onlara. ölüm acısı çok zor...
 
ılgisizlik seni bunalıma sokmuş arkadaşım. Eğer eşin değişmiyorsa sen kendini mutlu etmenin yollarını ara, arkadaş gruplarına katıl, sana yakın gelen komşun varsa arada bir ona git ama sakın sürekli evde kafanla konuşarak yanlız kalma. Eğer bahsettiğin korkular çok ileri derecedeyse ve geçmiyorsa lütfen bir dr dan yardım al. Eşinden ilgi beklemekte haklısın ama birde empati yap belki oda işten eve kafası dolu geliyordur, boşaltmak adına tv nin karşısındadır, genelde her erkek konuşmayı sevmez. Sende kendine ufak tefek ortamlar yarat, inşallah sorunlarını aşarsın :teselli:
 
canım öncelikle eğer imkanın varsa mutlaka ama mutlaka psikiyatriste gitmelisin.

ölüm seni epey etkilemiş, ölüm tabiki var hepimizin başına birgün gelecek ama böyle düşünerek oğluna sağlıklı bir hayat veremezsin en başta onunla iletişimin sağlıksız olur.

eşinle konuşmaya çalış, durumunu anlat. beraber eskisi gibi vakit geçirmeye çalışın.eğer buna imkan yoksa yakın çevrenden yardım iste ailenle,arkadaşlarınla dışarı çık değişik şeyler yap.

hepimiz kimi gün geliyor çok sıkılıyoruz, bende şu an hamileyim ve eşimin işleri çok yoğun eve çok geç geldiği zamanlar oluyor. dediğin gibi bizde yemek yiyip tv seyredip vakit geçiriyoruz. ama saat ne kadar geç olursa olsun illaki sohbet etmeye çalışıyoruz. akşamları sinemaya gidiyoruz, o demese ben tutturuyorum hiç olmadı yürüyüş yapıyoruz. pazar günleri bol bol beraber zaman geçiriyoruz. o kadar iyi geliyorki anlatamam sen kendini bu kadar bırakma lütfen oğlun için. eve kendini kapama.
 
Atatürk, Mimar sinan, Fatih sultan mehmet, Mevlana daha milyonlarca kıymetli insan senin gibi düşünseydi vayy halımıze, mesela Atatürk nasılsa öleceğim deseydi ne olurdu sence? yaşamın da, ölümünde bir amacı vardır, ölüm bir son degıl yenı bır başlangıçtır belkı de!! bence sizin hayatınız monotonluga düşmüş, yenı düşünceler, yenı aktıvıteler bulmanız lazım. dolu bır kafada bu tarz şeyler duşunmeye yer olmaz. buyuk bır gırışımde bulıunun, bu dertten kurtulursunuz.
 
canım sen eşinin ilgisizliğinden dolayı bunalımdasın kendini değersin hissediyoda olabilrsin bence mutlaka bi psikiyatriye gitmeni tavsiye ederim ama eşinle birlikte.her insanın dönem dönem bunalımları mutlaka oluyor sanmıyorum bu konuda senin tek olduğunu bu dönemlerden gecen milyonlarca insan var sevdiğin seyleri yapmaya çalış yürüşlerde insanları çok rahatlatır ölümle ilgili konularada fazla kafana takmamaya çalış
 
ölümden korkmak zayıf insanların işidir.kaldı ki zaten mutlu bir hayatınız yok.bence siz şuan ölmeyi değil de yaşadığınız müddetçe nasıl daha mutlu olurum -bu hayat bir daha gelmeyecek çünkü- diye düşünür çareler arardım.ölüm kaçınılmaz.neden bu kadar taktınız ki ölüme.bunalımda olduğunuzu söylemişiniz.panik atağı olan ve depresyondai insanlarda görülen bir durumdur bu.yardım almalısınız bence.
 
evet ölüm bir başlangıç ama nasıl? mezarda ve mahşerde neler bekliyor bizi? bilerek ya da bilmeyerek yaptığım epey günahım vardır. tabiki tövbe etmişimdir bilerek yaptıklarımdan ama ya bilmeden kul hakkına girmişsem,kalp kırmışsam. hepsi çıkacak karşıma.
 
başak canım adanasın galiba bende adanadayım sana arkadaş olarak tavsiyem mutlaka ama bi psikiyatriye gitmen canım kendini fazla yıpratıp üzmeden mutlaka yardım al biriyleriyle mutlaka konusmaya calış derdini içine attıkca daha çok depresyona girersin dertleştiğin arkadaşından dahi yardım alabilirsin
 
evet adanadayım. yardım alıyorum eşimden o an kendimi iyi hissediyorum ama sonra yine aynı. babam gözlerimin önünde son nefesini verdi bu beni çok etkiledi. yıllar oldu hala etkisindeyim ve hala arıyorum babamı. kayınbabama bile baba derken içim acıyor.
 
bende de eskiden vardı bu korku...bişi yapmak gelmezdi içimden...
ama buna sebep olan bağlandıklarımız içinde bulundgmuz ortam aslında...

namaz kılıyorum demişsiniz...inancınızın oldgu cok açık...ve dunyaya gelme sebebimiz zaten Allah a ibadet etmek aslında...ve dunyada bize sunulan nimetlerden faydalanmak...(haram olmadgı surece)...

öncelikle eşinizle konuşun derim ben...evde mutlu olmadgınız için mutlu da yaşayamıyorsunuz belki de...

ve o sizle ilgilenmediği için kendınızı önemsiz hissediosunuz gibi geldi bana...

ama yok böle bişi...

gecen gun hastalandıgımda nefes almakta zorluk çekince nefes almanın bile ne buyuk bi nimet oldgunu anladım...
ölecegım zaten,die bi cumle kurmayın bi dee...her canlı ölüyor...her insan,her çiçek ve her canlı...

ölüm de yaşama ait die düşünerek yenmiştim bu dusunceyı ben...
ve anın tadını cıkartın...
sanki yarın yaşamayacak gibi bu anı yaşarsanız inanın ii gelıyor bu düşünce

farzedın ki eed ölücez yok olacagız yarın

ne yapardınız şu an kendınız için ?
eşiniz veya başka biri değil KENDINIZ ıÇıN ?
o zaman onu yapın...sizi mutlu eden şeyleri...

sevgiyle kalnn:)
 

canım başın sağolsun ölüm allahın emri mutlaka hepimizin başına gelecek benim gözümün önünde anneannem vefat etti hatta ben başında kuran okurken inan bende çok etkilenmiştim ama hayat devam ediyo öyle yada böyle.monoton hayattan dolayı sürekli böyle seyler düşünüyo olabilirsin kendine uğraşacak bişeyler bul adanada seymerler var istersen onların birine yazılabilirsin canım inan seni çok rahatlatacaktır
 
Yapılacak tek şey kesinlikle psikiyatr a gitmek.
Ölüm korkusuna bu denli saplanmak hiç sağlıklı bir duygu değil.
Eşinizle aranızda kopukluk olduğunu hala düşünüyorum.
Bu şekilde evlilik pek sağlıklı değil açıkçası...
 

Cocugun var o sana arkadaslik yapmiyormu,onunla kitap oku onu egit...esininde ilgisini cekecegi bir kitap alin beraber okuyun...her canli ölümü tabiiki tadicaktir, Allahin bize vermis oldugu sorumluluklarida yerine getiricegiz...buraya bize yazdigin gibi esinlede konus,birbirinizi kirmadan bir orta yol bulun...saglicakla kal kardesim:1hug:
 
Senı Çok ıyı anlıyoruım cnm ama bence sen depresyondasın
bakınca ele avuca alcak bı derdın yok gıbı hatta psıkıyatrıde ne konuŞcam gıtsem dıceksın ama aÇık ve net bellı depresyondasın
eĞer durumun elverıryorsa hemen bır psıkolaĞa gıt ona daha anlatmaya baŞlamadan anlayacaktır halını
acıl Şıfalar dılerım
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…