- 23 Mart 2013
- 1.075
- 258
- 123
- 27
- Konu Sahibi WomanAndProud
-
- #1
Yine benn :26:
yazacaklarimi yanlis anlmayin diye kucuk bir not ekleyeyim bastan; surekli evlilik hayalleri kurup aman bir sevgilim olsun yeter diye dusunen bir ki degilim. Hayatimin merkezine en azindan simdilik bu duyguyu koymak istemiyorum.
konuma geciyorum hemen, 18 yasindayim universiteyi kazandim cok sukur bu sene. Yukarida dedigim gibi, sevgilim olsun diye uzulup aglamadim hic hatta kendimle yuzlesme firsati bulana kadar bu tarz bir arkadaslik istedigimi bile bilmiyordum. Ailemle sorunlarim var cok fazla sevgi alamadim sanirim bu beni duygusal ve romantik bir bosluga itti. Birinin bana yakin olmasini istiyorum erkek arkadas gibi mesela. Berbaber gezelim tozalim ders yapalim eglenelim bir seyler paylasalim falan bunlari istedigimi farkettim. Yasimdan dolayi belki de bilmiyorum.
sorun su ki, bu konularda cok ama cok sanssizim. Cirkin degilim aksine cevremde begenilirim sarisin renkli gozlu beyaz tenliyim. Yani erkeklerin begendigi bir kombinasyon fakat benimle tanismak isteyen kimse yok. Zaten benim de asiri bir guven problemim var erkekler biraz deli dou oluyor bu yaslarda. Kendimle celisiyorum anliycaginiz, hem bir sevgilim olsun istiyorum hem de kimseye guvenemeyecegimi dusunuyorum. Cok sanssizim dedim ya, su ana kadar hoslandigim kimse benden hoslanmadi. Hep platoniktim. Biraz cekingenim belki de ondan. Bu aralar da hoslandigim biri var ama her zamanki gibi umutsuz vakayim.
Derdim ne bilmiyorum aslinda, klasik ergen tripleri mi bunlar? Neden herkesin her seyi paylasabilecegi bir sevgilisi varken benim en yakin arkadasim bile bana her firsatta laf sokma cabasinda? Hos buna en yakin arkadas da nasil denirse artik, universiteyi kazandigimi duyunca kiskanclik krizlerine girdi kendisi.
hoslandigim cocukla da ayni siniftayiz daha konusmadik bile belki de sevgilisi var hatta belki degil kesin vardir.
benden baska platonik takilan arkadaslar varsa gelin burada dertleselimm
yazacaklarimi yanlis anlmayin diye kucuk bir not ekleyeyim bastan; surekli evlilik hayalleri kurup aman bir sevgilim olsun yeter diye dusunen bir ki degilim. Hayatimin merkezine en azindan simdilik bu duyguyu koymak istemiyorum.
konuma geciyorum hemen, 18 yasindayim universiteyi kazandim cok sukur bu sene. Yukarida dedigim gibi, sevgilim olsun diye uzulup aglamadim hic hatta kendimle yuzlesme firsati bulana kadar bu tarz bir arkadaslik istedigimi bile bilmiyordum. Ailemle sorunlarim var cok fazla sevgi alamadim sanirim bu beni duygusal ve romantik bir bosluga itti. Birinin bana yakin olmasini istiyorum erkek arkadas gibi mesela. Berbaber gezelim tozalim ders yapalim eglenelim bir seyler paylasalim falan bunlari istedigimi farkettim. Yasimdan dolayi belki de bilmiyorum.
sorun su ki, bu konularda cok ama cok sanssizim. Cirkin degilim aksine cevremde begenilirim sarisin renkli gozlu beyaz tenliyim. Yani erkeklerin begendigi bir kombinasyon fakat benimle tanismak isteyen kimse yok. Zaten benim de asiri bir guven problemim var erkekler biraz deli dou oluyor bu yaslarda. Kendimle celisiyorum anliycaginiz, hem bir sevgilim olsun istiyorum hem de kimseye guvenemeyecegimi dusunuyorum. Cok sanssizim dedim ya, su ana kadar hoslandigim kimse benden hoslanmadi. Hep platoniktim. Biraz cekingenim belki de ondan. Bu aralar da hoslandigim biri var ama her zamanki gibi umutsuz vakayim.
Derdim ne bilmiyorum aslinda, klasik ergen tripleri mi bunlar? Neden herkesin her seyi paylasabilecegi bir sevgilisi varken benim en yakin arkadasim bile bana her firsatta laf sokma cabasinda? Hos buna en yakin arkadas da nasil denirse artik, universiteyi kazandigimi duyunca kiskanclik krizlerine girdi kendisi.
hoslandigim cocukla da ayni siniftayiz daha konusmadik bile belki de sevgilisi var hatta belki degil kesin vardir.
benden baska platonik takilan arkadaslar varsa gelin burada dertleselimm