- Konu Sahibi ciceklerdenbiri
-
- #81
Geçmedi malesef. cırcır böceği sesi gibi. işitme testine de girdim o da normal. bir ilaç verdi ama yan etkileri sebebiyle çok fazla kullanmadım. emzirirken de kullanabileceğiniz ilaçlar var diye biliyorum.
Merhaba çok çok geçmiş olsun. Umarım daha iyisinizdir. Tüm arkadaşların yazdıklarını okudum. 37 yaşındayım. Bu anksiyete bir travmam sonrasında başladı psikoloğa gittim. Gittiğim süre boyunca kendimi iyi hissediyordum. Bu arada pskiyatri ilaçlarını hiç kullanmadım. Çok ilaç kullanmayan biriyim. Son zamanlarda kullansam mı diye düşünmeye başladım. Her boşlukta zihin durmuyor çünkü. Eskiden anksiyete sadece çarpıntı yapardı sonra göğüs ağrısı yaptı bi ağrıya odaklandığınızda o ağrıyı hissediyorsunuz. Halbuki gidiyorum tahlillerde birşey çıkmıyor. Ve sürekl birşeyim mi var. Ya da şu düşünce oluyor. Bilmiyorum sizlerde oluyor mu bu düşünce şöyle ki çok stresliyim kesin ciddi bir hastalığa yakalanırım die düşünüyorum. Boş yere yiyoruz kendimizi arkadaşlar. Eşim bana takçak bişey arıyorsun sürekli diyor. anı yaşamaya bak diyor. Anı yakalamalıyız biliyorum kolay gelmiyor ama denemeliyiz. Hiç geçmicekmiş gibi düşünmeyin o düşünce de düşürüyor modu. Bana Farket düşün hisset yaşa kitabı iyi gelmişti. Bir de kitap okumak iyi geliyor odağınız değişiyor. Spor da yapmalıyız henüz başlamadım ama iyi geliceği net. Zihnimizi kandırmalıyız. Konuşmayı deneyin. Ben iyiym beni kandırma vücudumda bi rahatsızlık yok. Sosyal medyada sizi rahatsz eden paylaşımlara bakmayın engelleyin.çok vakit geçirmeyin. Ve her hastalıkta internete bakmayın. Bunlar hep insanları kaygılandıran şeyler. Birde akışına bırakın.Her şey ense kökümde başlayan tutulmayla başladı, özellikle sol tarafımda. Yaklaşık bir ay boyunca boynum tutuktu. İlaç içtiğimde geçiyor ama bırakınca tekrar başlıyordu. Sol tarafım boynumdan itibaren gergindi. Sağ tarafımda ise başıma vuran bir ağrı oluyordu, sanki başımın belli bir noktası kasılmış gibi. Hatta bu ağrı kulağıma kadar yayılıyordu. Bazen dişlerime, yanak üstlerime, kulak çevreme ve kafamın arkasına da yayılıyordu. Bu da beni rahatsız ediyordu.
Daha sonra sol omzuma da vurmaya başladı. O gün ellerimde uyuşma oldu ve aşırı stres yaşadım. Aynı gece yoğun çarpıntı, ishal ve mide bulantısı şikayetleriyle özel hastaneye gittim. Çok hafif bir enfeksiyon olduğunu söylendi ama mide bulantım için ilaç verildi sadece.
Yine de midem sürekli bulanıyormuş gibi hissediyordum. İştahım yerindeydi ama düşününce midem bulanıyor gibi oluyordu. Bu süreçte sık sık çarpıntı yaşadım. Sürekli kötü senaryolar kuruyor, bacaklarımı sallıyor, bir noktaya dalıp kalıyordum. Kendime sürekli “Neyim var?” diye soruyordum…
Sonra bir anda sol kaburgamda ağrı hissetmeye başladım. Zaten en başta da tutulmam sol tarafta başlamıştı. Bazen bileklerimde sancı hissediyordu. İçim sürekli titriyormuş gibiydi. Midem bulanıyordu. Kaslarım gergindi. Sanki beynimin içine ve kalbime iğneler batıyormuş gibi hissediyordu.
Sonra bir beyin ve sinir cerrahına gittim.
MR sonucunda boynumda düzleşme ve tek bir noktada fıtık başlangıcı olduğu ortaya çıktı. Doktor, ilaçların bir süre işe yarayacağını ama uzun vadede spor önerdi.
Tam bu konuyu kabullenmişken bu kez baş ağrılarıma odaklanmaya başladım. Özellikle sağ tarafta, tek bir noktada ağrı hissediyordum ve kulağım çınlıyordu.
Beynimde bir şey mi var diye düşünerek sürekli ağladığım için bu sefer de nörolojiye gittim. Kalbim, kaburgalarım ağrıyordu.
Nöroloğa başımın tek bir noktasının ağrıdığını, kulağımın da ağrıdığını söyledim. Stres kaynaklı dedi. Yine de MR’ımı çektirdim. Kan tahlili de yapıldı. Beyin MR temiz çıktı. Kan tahlillerimde ise B12 seviyem ve D vitamini seviyem düşük çıktı. Çok önermem ama antidepresan istersen yazarım dedi ama onun bu sözleri üzerine ben de istemedim.
Sık sık sağ bacağım ağrıyor, sol kaburgam ağrıyor, bazen eklemlerim ağrıyor, kaslarım ağrıyor. Fibromiyalji böyle bir şey mi?
Geçen gece de sanki boğazım ağrıyor, lenflerimde bir sorun var mı diye düşünüyordum. Kan tahlilimde (2 hafta önce) lenfosit değerim 1,19’muş. CRP ise 2 çıkmış.
Ayrıca geçen gün başımda sağ tarafımda elime minik bir yağ bezesi geldi bastırınca acıdı. Ama görmezden geldim, sonra birkaç kez daha baktım hala orda. Sanki o acıyormuş gibi hissediyorum. Oysa mr’ın tertemiz demişti dr. Herkes alt tarafı yağ bezesi mr sonucunda eline gelen bir şey kötü olsa her türlü çıkardı dedi geçti.
Ben bu kısır döngüden nasıl çıkacağım? Benzer şeyleri yaşayan var mı? Artık ne için doktora gitsem diye düşünüp durmaktan sıkıldım.
Öncelikle çok teşekkür ederim! Büyük bir motivasyon mesajı oldu benim için. Okumayı çok severim, ayda min. 4-5 kitap okurum. Bahsettiğiniz kitaba başlayacağım hemen. <3Merhaba çok çok geçmiş olsun. Umarım daha iyisinizdir. Tüm arkadaşların yazdıklarını okudum. 37 yaşındayım. Bu anksiyete bir travmam sonrasında başladı psikoloğa gittim. Gittiğim süre boyunca kendimi iyi hissediyordum. Bu arada pskiyatri ilaçlarını hiç kullanmadım. Çok ilaç kullanmayan biriyim. Son zamanlarda kullansam mı diye düşünmeye başladım. Her boşlukta zihin durmuyor çünkü. Eskiden anksiyete sadece çarpıntı yapardı sonra göğüs ağrısı yaptı bi ağrıya odaklandığınızda o ağrıyı hissediyorsunuz. Halbuki gidiyorum tahlillerde birşey çıkmıyor. Ve sürekl birşeyim mi var. Ya da şu düşünce oluyor. Bilmiyorum sizlerde oluyor mu bu düşünce şöyle ki çok stresliyim kesin ciddi bir hastalığa yakalanırım die düşünüyorum. Boş yere yiyoruz kendimizi arkadaşlar. Eşim bana takçak bişey arıyorsun sürekli diyor. anı yaşamaya bak diyor. Anı yakalamalıyız biliyorum kolay gelmiyor ama denemeliyiz. Hiç geçmicekmiş gibi düşünmeyin o düşünce de düşürüyor modu. Bana Farket düşün hisset yaşa kitabı iyi gelmişti. Bir de kitap okumak iyi geliyor odağınız değişiyor. Spor da yapmalıyız henüz başlamadım ama iyi geliceği net. Zihnimizi kandırmalıyız. Konuşmayı deneyin. Ben iyiym beni kandırma vücudumda bi rahatsızlık yok. Sosyal medyada sizi rahatsz eden paylaşımlara bakmayın engelleyin.çok vakit geçirmeyin. Ve her hastalıkta internete bakmayın. Bunlar hep insanları kaygılandıran şeyler. Birde akışına bırakın.
Öyle ağrılar çektim ki Mart ayında… Hepsi bir anda toz bulutu gibi azaldı, şimdi düşününce aklım almıyorBir de psikologumdan öğrendiğim birşey ne olacaksa korktuğun olmuş gibi düşün ne olabilir yani olacak olana engel olabilr misin. Engel olamayacağın bi durum için belirsiz birşey için şuan sıkıntı yaşıyorsun dedi. Kanser olablrsn dedi bırak zihnini ol bırak öleceksen öl. Olmamış şeyler için yaşadığın bu strese değer mi. Gerçek düşünceyle hayali düşünceyi ayırt etmeliyiz. Kafamızda kurduğumuz ne acaba kansermiuim gerçek ne sonuçlar temiz değilim. Ağrı hissediyorum evet pskosomotik ağrılar die bişey varmış zihnim başka yere odaklandığımda ağrı kayboluyor gerçek değil.
Şimdi iyi misiniz? Ne yaptınız peki? Benimde kalbimde ağrı oluyor. Bişey yok biliyorum ama çocukla çok stresliyim. Stresten olduğunu biliyorum. Yorgunluk uykusuzlkta yapıyor kan değerlerim çok azda olsa oynamış.Öyle ağrılar çektim ki Mart ayında… Hepsi bir anda toz bulutu gibi azaldı, şimdi düşününce aklım almıyor
Maalesef tam anlamıyla iyi değilim. Mart ayında çok ciddi bir atak yaşadım, sürekli hastanedeydim. Özel hastanelere bir ton para döktüm… Çok şükür bugünüme. Ama hala en ufacık şeyde tetikleniyorum. Panik atağım hat safhasında zaten. Depremle beraber iyice arttı.Şimdi iyi misiniz? Ne yaptınız peki? Benimde kalbimde ağrı oluyor. Bişey yok biliyorum ama çocukla çok stresliyim. Stresten olduğunu biliyorum. Yorgunluk uykusuzlkta yapıyor kan değerlerim çok azda olsa oynamış.
Çok çok geçmiş olsun. Daha iyi olun olalım inşallah. İlaç kullandınız mı hiç onu merak ettim. Sorun sonuçta tamamen pskolojik Rabbim sağlığımızı bozmasın. Öncelikle şunu söyleyim biz yapı olarak biraz hassas olsak da. Ben bazı büyüklerimi bu konuda örnek almaya çalışıyorum. Hayata nasıl tutunduklarını. Çok derine dalmamak gerekiyor. Hayatın güzelliklerine elimizden geldiğince odaklanıp tat almaya bakmalıyız. Zaman zaman kötü hissetsekde bunun normal olabileceğini düşünmeliyiz. Kötü senaryolar yazmayı bırakırsak rahatlarız. Ayrıca başkalarının yaşadığı olumsuz deneyimleri sanki kendimiz yaşıyormuş gibi üstlenmemeliyiz. Hatta şunu söyleyim bazen karşımızdaki kişiler ne yaşarsa yaşasın ruhsal anlamda bizden daha güçlü yapıda olabilir. Bu yüzden olumsuzluklardan kaçmaya çalışmak değil de bunların yaşamımızda normal ve geçici olduğunu bilmek gerekiyor. Ne kadar kaçarsak o kadar kasarız kendimizi. Olacak olana engel olamayız. Etrafımızı kontrol altında tutamayız. Sende biliyorsun belki bunları ama rahat olmayı öğrenirsek gerçekten iyi oluruz. Herşeyin fazlası zarar tavsiye ettiğim kitabı okuyunca anlıcaksın korku kaygı bu duyguların yaşam mücadelemiz için olması gerekn duygular olduğunu anlayınca. Zihnen bişeyleri anlamdırdığım için çok rahatszlanmıyorum. Ama arada bunalsamda kendimi telkin etmeyi öğrendim. Psokolğum kaygı hepimizde var dedi. Yani gözümüzde hastalıklarımızı öyle büyütüyoruz ki küçültmeyi önemsememeyi öğrennce rahatlıyor insan.Maalesef tam anlamıyla iyi değilim. Mart ayında çok ciddi bir atak yaşadım, sürekli hastanedeydim. Özel hastanelere bir ton para döktüm… Çok şükür bugünüme. Ama hala en ufacık şeyde tetikleniyorum. Panik atağım hat safhasında zaten. Depremle beraber iyice arttı.
Peki Martta ki o ağır süreci nasıl atlattım? Sevdiklerimle bol bol konuşarak. Sevdiğim şeyleri yiyerek. (Çok iştahsızdım, şimdi iştahım çook açıldı.) Ve bol bol yürüyüşler yaparak (Yoga, meditasyon gerçekten iyi geliyor.) Olumsuz her şeyden uzak durmaya çalışın. Olumsuz en küçük haberde bile ya benim başıma da gelirse diye düşünüyoruz içten içe. Ben çoğu sosyal medyayı kullanmayı azalttım :) Size de bunlaeı öneririm.
Merhaba, yaşım çok genç olduğu için nöroloji doktorum önermedi ilaç. Yine istersen düşük dozda yazalım dedi ama istemedim, kendim üstesinden gelmeye çalışmak istediğimi söyledimÇok çok geçmiş olsun. Daha iyi olun olalım inşallah. İlaç kullandınız mı hiç onu merak ettim. Sorun sonuçta tamamen pskolojik Rabbim sağlığımızı bozmasın. Öncelikle şunu söyleyim biz yapı olarak biraz hassas olsak da. Ben bazı büyüklerimi bu konuda örnek almaya çalışıyorum. Hayata nasıl tutunduklarını. Çok derine dalmamak gerekiyor. Hayatın güzelliklerine elimizden geldiğince odaklanıp tat almaya bakmalıyız. Zaman zaman kötü hissetsekde bunun normal olabileceğini düşünmeliyiz. Kötü senaryolar yazmayı bırakırsak rahatlarız. Ayrıca başkalarının yaşadığı olumsuz deneyimleri sanki kendimiz yaşıyormuş gibi üstlenmemeliyiz. Hatta şunu söyleyim bazen karşımızdaki kişiler ne yaşarsa yaşasın ruhsal anlamda bizden daha güçlü yapıda olabilir. Bu yüzden olumsuzluklardan kaçmaya çalışmak değil de bunların yaşamımızda normal ve geçici olduğunu bilmek gerekiyor. Ne kadar kaçarsak o kadar kasarız kendimizi. Olacak olana engel olamayız. Etrafımızı kontrol altında tutamayız. Sende biliyorsun belki bunları ama rahat olmayı öğrenirsek gerçekten iyi oluruz. Herşeyin fazlası zarar tavsiye ettiğim kitabı okuyunca anlıcaksın korku kaygı bu duyguların yaşam mücadelemiz için olması gerekn duygular olduğunu anlayınca. Zihnen bişeyleri anlamdırdığım için çok rahatszlanmıyorum. Ama arada bunalsamda kendimi telkin etmeyi öğrendim. Psokolğum kaygı hepimizde var dedi. Yani gözümüzde hastalıklarımızı öyle büyütüyoruz ki küçültmeyi önemsememeyi öğrennce rahatlıyor insan.
Merhaba tavsiye ettiğiniz kitap nedir bende okumak isterimÇok çok geçmiş olsun. Daha iyi olun olalım inşallah. İlaç kullandınız mı hiç onu merak ettim. Sorun sonuçta tamamen pskolojik Rabbim sağlığımızı bozmasın. Öncelikle şunu söyleyim biz yapı olarak biraz hassas olsak da. Ben bazı büyüklerimi bu konuda örnek almaya çalışıyorum. Hayata nasıl tutunduklarını. Çok derine dalmamak gerekiyor. Hayatın güzelliklerine elimizden geldiğince odaklanıp tat almaya bakmalıyız. Zaman zaman kötü hissetsekde bunun normal olabileceğini düşünmeliyiz. Kötü senaryolar yazmayı bırakırsak rahatlarız. Ayrıca başkalarının yaşadığı olumsuz deneyimleri sanki kendimiz yaşıyormuş gibi üstlenmemeliyiz. Hatta şunu söyleyim bazen karşımızdaki kişiler ne yaşarsa yaşasın ruhsal anlamda bizden daha güçlü yapıda olabilir. Bu yüzden olumsuzluklardan kaçmaya çalışmak değil de bunların yaşamımızda normal ve geçici olduğunu bilmek gerekiyor. Ne kadar kaçarsak o kadar kasarız kendimizi. Olacak olana engel olamayız. Etrafımızı kontrol altında tutamayız. Sende biliyorsun belki bunları ama rahat olmayı öğrenirsek gerçekten iyi oluruz. Herşeyin fazlası zarar tavsiye ettiğim kitabı okuyunca anlıcaksın korku kaygı bu duyguların yaşam mücadelemiz için olması gerekn duygular olduğunu anlayınca. Zihnen bişeyleri anlamdırdığım için çok rahatszlanmıyorum. Ama arada bunalsamda kendimi telkin etmeyi öğrendim. Psokolğum kaygı hepimizde var dedi. Yani gözümüzde hastalıklarımızı öyle büyütüyoruz ki küçültmeyi önemsememeyi öğrennce rahatlıyor insan.
Farket düşün hisset yaşa. Pskolojinin nasıl birşey olduğunu anlatıyor bizim doğal yapımızı. Aslında biliyor musunuz günümüz sistemi bizi rahatszlandırıyor. Eskiler gibi yaşasak inanın çok daha iyi olurduk. İnsan olduğumuzu unutuyoruz. Sosyal medya yüzünden hayal dünyasında yaşayan insanlarla doldu. Birbirinden uzaklaştı herkes. İnsana insan lazım. Doğa lazım hayatla iç içe olmak lazım evlere kapanmadan evde de olsak ailelerimizle güzel vakitler geçirebilmek lazım. Her zaman güzel olmasada inişli çıkışlı olsada birlik olmak lazım. Zaten hayat bu. Biz doğamıza aykırı yaşamın içine girince vücut böyle tepki veriyor.Merhaba tavsiye ettiğiniz kitap nedir bende okumak isterim
YaaMerhaba, yaşım çok genç olduğu için nöroloji doktorum önermedi ilaç. Yine istersen düşük dozda yazalım dedi ama istemedim, kendim üstesinden gelmeye çalışmak istediğimi söyledimEvet zorlanıyorum yer yer kıl kökümdeki kırmızlığa kadar düşünüyorum ahahaha ama yine de sonunda kendimi iyi hissedebiliyorum. Hissetmediğimde ağlıyorum, kötü olduğumda iyi olacağım anın hayalini kurarak telkin ediyorum kendimi
O kadar doğru kiYaahepimiz insanız ya hiç takılma öyle şeylere hiçbirimiz dört dörtlük değiliz. Bu arada seni gerçekten seven sevildiğini hissettiren insanlarla birarada ol. Kimseye çok takılma. Ben bak 37 yaşındayım en zor zamanlarımda anladım kimin beni düşünüp düşünmediğini çok kolay bıraktım bazı insanları uzaklaştım. Tavrımı net şekilde ifade ettim. Yeni dostlar edindim. Bir yerde sana ters gelen birşeyler varsa kibar bir dille kimseyi kırmadan dile getirmekten çekinme. Bana psikoloğum kavga et demişti birileriyle. Tavrını net koymassan anlamıyorlar. Herkes bizi anlamayabilir bunuda beklememek lazım. Çok farkındalığım oldu psikolokta tavsiye ederim. Bana en son grup terapisi tavsiye etti ama gitmek istemedim
Bu süreci tam 5 yıldır yaşıyorum bitmeyen kabus gibi sürekli başa dönüyorum psikolojik destek de aldım ama ne yazık ki hala yonetemiyorumBurayı güncel tutalım mı? Benzer şeyleri yaşayanlar varsa tecrübelerini bekliyoruz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?