Bu başlığı görünce bende yazmak istedim. Gerginliğini anne olan herkes algılar, bu sıkıntıların bile çok normal. Lohusalık dönemi bazılarımızda karabasan gibi geçer ki bende de öyle oldu, mutsuzluk, hoşnut olmama, depresif ruh halleri vs vs. Yaşadık bunları az yada çok, ama şunu iyi bilmelisin, çok sevdiğin eşin yada arkadaşın bile seni net algılayamaz bu dönemlerde. Onlardan yine yardımlar al, seni rahatlatacak çeşitli şeyler yapmalarını isteyebilirsin. Öncelikle kendini huzura ve güvene eriştirmelisin. Aslında hiçbir şey sorunlu değil, gerginliğin bebeğinin doymadığını düşünmek, mamalarla da doyurabilirsin, anne sütüyle de doyurabilirsin. Asıl mesele 9 ay boyunca onu sağlıkla sıhhatle taşıyarak dünyaya getirmekti ve bunu sen başardın.
Senin anneliğini bir Allahın kulu bile sorgulayamaz, sen o bebeğe verilebilecek en iyi annesin bunu asla unutma. Bebekler bize anneliği öğretir, başkaları değil lütfen bunu da unutma. Bebeğini iyi gözlemle, daha çok yenisiniz kaynaşmanız lazım, kendinden fazla uzakta tutma, o dinlenirken sende yanında dinlen. Ten teması dünyanın en güzel şeyi, ona dokun, kokla, sen ve bebeğin emin ol sakinleşeceksiniz aynı anda.
Süt meselesi bu sakinleşmeden sonra yavaş yavaş çözülüyor, ben de çok gerilmiştim senin gibi aynı duyguları yaşadım, emin ol birkaç ay sadece oğluma odaklandım. Her kadının süt verme deneyimi farklıdır, seninki sana özel, amma masajlarla, amma sıcak havlularla bu işi deneyerek çözersin eminim. süt üretimi stresle doğru orantılı, yediklerinle-içtiğin suyla da doğru orantılı. Önce kesinlikle bu ruh hali de geçecek pamuk gibi olacaksın. O zamana kadar hoşlandığın şeyler yapmaya çalış, kendi kendinin terapisti ol.
