Eşimi tanımadan önceki erkek arkadaşımla aynen anlattığınız gibiydik:) O A diyordu ben B anlıyordum, sürekli mi kavga olur sürekli mi tartışılır??? NEYSE BİTTİ KURTULDUĞUMU FARK ETTİM, HUZURU BULDUM:)
Sonra eşimle tanıştım, baktım ki önceden sorun olan şeyler hiç sorun olmuyor, ufak şeylerden sorun çıkmıyor, üstelik eşim yabancı:) Onun ana dili farklı, benimki farklı ortak bildiğimiz bir dilde anlaşıyoruz ve DİLDEN kaynaklı anlaşmazlıklara rağmen, kavga etmiyoruz:)
Eşimle kedi-köpek gibi didişiyoruz diyenleri duydukça gülümsüyorum hep:) BİR TARAF TARTIŞMAYI BİLMEYİNCE, BİRBİRİNİ DENGELEMEYİ ÖĞRENMEYİNCE SONUÇ KEDİ-KÖPEK DAVASI OLUYOR:)
Eşimle ben elbette tartışıyoruz büyük kavgalar da olur arada ama çok nadir, neden, çünkü birbirimizi dinliyoruz, birbirimize soru sorarak ve açıklayarak ATEŞİN SEVİYESİNİ DÜŞÜRÜYORUZ..
Mesela kavga ederken, tam olarak bunu mu demek istiyorsun? Diye sorunca, KAVGANIN ATEŞİ AZALIYOR. Çünkü, siz eşinizin size söylediği cümleyi B olarak Algılayıp, atağa geçmektense, SEN B mi demek istedin diye sorunca, o da size hayır TAM OLARAK B değil, A diyorum ama B den de şu kısmı ekliyorum diyor, veeee yavaş yavaş sinirler yatışıyor..:)
Bir diğer yöntem bir tarafın " saçma bir şeyden kavga çıktığını fark edip olayı yatıştırması"..... Ben çok sinirliysem eşim yapar, eşimin çok sinirli olduğunu görünce ben yaparım, çünkü eften püften şeyler için tartışmanın bir alemi olmadığını biliriz...
Bunu başarabildiğinizde hayatınız daha huzurlu olacaktır, ki ileride çocuk sahibi olmak istiyorsanız, çocuklar doğmadan HUZURLU bir ortam yaratmak için çabalayın, daha sağlıklı ve mutlu hissedeceksiniz.
Eğer sorununuz iki güçlü ve gurulu karakterin çatışması ise, ya yardım alın , ya da arada ikiniz de alttan almayı öğrenin:) Kendiniz başaramazsanız psikolojik yardım alabilirsiniz evet:)