İlkin şunu kafanıza büyük harflerle bir yazın: Hiçbir annenin, kendini öldürmek gibi bir lüksü olamaz. Bunu laf olsun diye bile kendinize tekrarlamayın, beyin çok acayip bir şey. Böyle diyerek kendinizi çukura gomersiniz diri diri. Demeyin.
Psikolog desteği alabilirsiniz, biraz çekilin, çekin elinizi gözünüzü eşinizin üzerinden ve kendinize yönelin. Bu kıskançlık, güvensizlik, bu kadar açıklamaya, tarafları dinlemeye, kadınin eşinin bilgisine kadar baş vurmaya rağmen böyle saplantılı bir hale geldiyse, sorun sadece sizin öz güven eksikliğinizle ilintili. Geçmiş yaşananlar, geçmişe ait, şimdiye bakın. Neyiniz eksik? Neyiniz fazla? Kilolu musunuz, fiziğinizi mi yüzünüzü mu beğenmiyorsunuz, iyi kalpli biri değil misiniz, mutsuzlugu mu hak ediyorsunuz? Kendinize bi bakın, gerekirse imaj değiştirin tazelenin, saçınızla oynayın iyi gelir. Spor yapın, daha fit bir görünüme kavuşun. Önce bi kendinizi kabul edin, "Ben iyiyim, ben güzelim, ben akıllıyım ve kendimi sevmeyi hak ediyorum" diye tekrarlayın kendinize.
Aşılmaz şeyler değil bunlar, elbette gerekirse ilaç desteği de alın, birlikte çift terapisine de gidin ama önce bi silkelenip kendinize, kendinizi bu süreçte ne kadar ihmal ettiğinize bakın.