Bende de başarı takıntısı vardı. Çocukluğumdan beri hep böyleydim. Oyun oynarken mutlaka ben kazanmalıydım mesela. Her işi diğerlerinden iyi yapmak zorunda hissediyordum kendimi. Hani lisede sınavdan 99 alınca ağlayan gıcık tipler vardır ya, işte o gıcık tip bendim. Üniversite mezuniyetinde bile okul ikincisi olarak mezun oldum diye zırıl zırıl ağlamıştım. Hayatta elimi attığım her işi başardım ama gel bir de bana sor... Tanıdığım böyle başka insanlar da var. Onlardaki sorun genelde ailelerinden kaynaklı. Hani benim çocuğum en iyisi olmalı sendromu var ya:) Ama benim durumum o da değil. Yani ailem hiç öyle insanlar olmadı. Yıllarca bu takıntım yüzünden kendime eziyet çektirdim. Psikologa da gittim ama insanın içinde bitiyor herşey. Çare olmadı. Neyse ki artık yok ve ben çok mutluyum. Sebebi de nişanlım. Tek bir sözü yetti beni düzeltmeye. Dört yıldır takıntımdan kurtulmuş durumdayım. Stres yok, sıkıntı yok, mutluluk çok:)))
'( ben çok kötü bi durumdayım hastalıklı bi hal aldım herşeyi kendime zehir ediyorm kısacası benim yaşamam hata bu takintilarla
