• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Takip ediliyorum hissi ve Güvensizlik

Erkek annelerine görev düşüyor işte. Tacizcilerin de analari babaları vardı ama yetistirememisler. Burda bile oglusum o benim paşa oğlum opucem tabi sidikli ne karisir diyip laf yaristirana kadar; oğlum akşam yalnız yürüyen bir kadın görünce bekle önce o gitsin sonra sen git falan diye ogretsin
 
belinaytugce_34 .!.:
Herkese iyi günler

Bir süredir yaşadığım bir durumu paylaşmak istedim. Bende bu his çok uzun süredir var. Özellikle akşam saat 8 - 9 olduysa veya sabah 6'da evden çıktıysam yani hava karanlıksa panik olmaya başlıyorum. Eğitimden daha geç geldiğim de oluyor, dışarıda vakit geçirdiğim de oluyor, işim oluyor vs. Maalesef kendimi güvende hissetmiyorum. Arkama, sağıma, soluma bakıyorum kimse var mı diye.

Mesela dün köprü altından geçecektim. Birinin arkamdan yürüdüğünü gördüm ve yavaşladım. Adam gidince ben de girdim ve karşıya geçtim. Taciz edilir miyim korkusuyka sürekli bu davranışı sergiliyorum.

Kaldırımda yakın mesafede arkamda birinin yürümesinden nefret ediyorum. Bazıları anlayıp hızlanıp önüme geçiyor neyse ki. Bazen kadın oluyor bu kişi ve rahatlıyorum.

Başka bir gün de parkta otururken yanımdaki çöp kutusunu adam sanmıştım. Olay şöyle oldu; biri önümden yürüdü. O adamı yanımdaki banka oturdu ve bana bakıyor diye kurguladım. Tedirgin oldum ve kalktım. Kalkınca da salak dedim içimden kendime tabii..

Binaya her girdiğimde dış kapıyı kapatırım. Biri takip ediyorsa giremesin arkamdan diye düşünürüm.

Bu davranışlar zamanla oldu maalesef. Çocukluğum bile hatırlamak istemediğim hatıralarla dolu. Beynimin bir bölümü bu konuda cam kırıkları ile bağlanmış durumda. Çevremde ailesi izin vermediği için geç saatlerde dışarıda olmayan arkadaşlarım olurdu. Sık sık yapılan uyarılardan sıkılan arkadaşlar. Kuzenler.. Baskı altında olmadım ama olmamak da bunları bizzat yaşamama neden oldu. Maalesef geçmişimi değişremiyorum. Şimdilerde takip ediliyorum düşüncesi için psikologa gitmeli miyim bunu düşünmeye başladım.

Sizce durum ciddi mi yoksa ülke şartlarında herkes mi böyle ?
Genişletmek için tıkla...
Bende bir kez akşam 23 gibi işten geliyordum servisten indim.. Yokuş aşağı yürürken arkamda biri olduğunu hissettim hemen tlf sarıldım konuşuyormuş gibi yaptım..
Arkamdaki kişi yanımdan geçip gitti..
Kendime kuzdım ne kadar kmtü düşüncelisin oda senin gibi işten gelen biri diye falan..
Sitenin kapısından girdim arkamda yine bir ses duydum...
Döndüm dönmemle adamı görmem cinsel organını tutarak geliyordu bastım çığlığı..
Yakalayamadık...
Zamanlada bende iyice korku oldu hava basık olur ya hani o haldeyken bile dışarı çıkmaya korkarım..
 
Bu bende dönem dönem oluyor. Bir ara çok rahat oluyorum sonra hiç alakasız zamanda tekrar oluyor.
Arkamda biri varmış gibi sanma durumunu çok yaşadım. Ya da arkamdaki sanki ben yavaşlayınca yavaşlıyormuş gibi gelebiliyor. O an durup çantamdan telefonu çıkarıp birini arıyormuş gibi yaparak kontrol ediyorum..

Benim özellikle anne olduktan sonra endişelerim arttı.

Bir çeşit anksiyete ve bu ülkede çok normal..
 
belinaytugce_34 .!.:
Biri benden bu kadar korksa götürür karakola verirdim herhalde cüzdanı.

Aslında erkekler de korkuyorlar(mış). Çevremdeki birkaç kişi böyle demişti.
Genişletmek için tıkla...
hiç korkan erkeğe rastlamadım ama olabilir. Insan olarak hiçbir can güvenliğimiz yok aslına bakarsanız. Ne çocuklar ne kadınlar ne erkekler ne yaşlılar. Malesef bir adım atarken bile, bir yola saparken bile 40 kez düşünür hale geldik toplumca..
 
belinaytugce_34 .!.:
Herkese iyi günler

Bir süredir yaşadığım bir durumu paylaşmak istedim. Bende bu his çok uzun süredir var. Özellikle akşam saat 8 - 9 olduysa veya sabah 6'da evden çıktıysam yani hava karanlıksa panik olmaya başlıyorum. Eğitimden daha geç geldiğim de oluyor, dışarıda vakit geçirdiğim de oluyor, işim oluyor vs. Maalesef kendimi güvende hissetmiyorum. Arkama, sağıma, soluma bakıyorum kimse var mı diye.

Mesela dün köprü altından geçecektim. Birinin arkamdan yürüdüğünü gördüm ve yavaşladım. Adam gidince ben de girdim ve karşıya geçtim. Taciz edilir miyim korkusuyka sürekli bu davranışı sergiliyorum.

Kaldırımda yakın mesafede arkamda birinin yürümesinden nefret ediyorum. Bazıları anlayıp hızlanıp önüme geçiyor neyse ki. Bazen kadın oluyor bu kişi ve rahatlıyorum.

Başka bir gün de parkta otururken yanımdaki çöp kutusunu adam sanmıştım. Olay şöyle oldu; biri önümden yürüdü. O adamı yanımdaki banka oturdu ve bana bakıyor diye kurguladım. Tedirgin oldum ve kalktım. Kalkınca da salak dedim içimden kendime tabii..

Binaya her girdiğimde dış kapıyı kapatırım. Biri takip ediyorsa giremesin arkamdan diye düşünürüm.

Bu davranışlar zamanla oldu maalesef. Çocukluğum bile hatırlamak istemediğim hatıralarla dolu. Beynimin bir bölümü bu konuda cam kırıkları ile bağlanmış durumda. Çevremde ailesi izin vermediği için geç saatlerde dışarıda olmayan arkadaşlarım olurdu. Sık sık yapılan uyarılardan sıkılan arkadaşlar. Kuzenler.. Baskı altında olmadım ama olmamak da bunları bizzat yaşamama neden oldu. Maalesef geçmişimi değişremiyorum. Şimdilerde takip ediliyorum düşüncesi için psikologa gitmeli miyim bunu düşünmeye başladım.

Sizce durum ciddi mi yoksa ülke şartlarında herkes mi böyle ?
Genişletmek için tıkla...


Herkes böyle olmalı bence
Bizim ülkede sokağa çıkmak yürek ister
 
Gayet normalsiniz. Şu ülkede kadınların başına getirilen işlere bakınca, bu şüphelerinize paranoya değil, hayatta kalma içgüdüsü derim ben. Taksim'in göbeğinde bir genç kızı sırtlayıp, bir inşaatta tecavüz etmediler mi? Ülke ağır hasta ruhlu insanlarla dolu. Tabi ki sağımıza solumuza bakacağız.
 
Ben kizimla yururken yaşıyorum bunu, o yuzden iki adimlik yere bile aracla gidiyorum.
Bir de oturdugum bolge cok issiz benim, sabah 7 de evden cikip 100 metre ilerden servise biniyorum ama o saatte benden baska bir insan evladi olmuyor sokakta, yalniz kopekler ve ben, onlardan cesaret aliyorum :bicak:
 
Bir ben deliyim bu konuda galiba :KK53:

Bana el, dil uzatacak insanı var ya :bicak::tokat:

Doğduğuna, aldığı her nefese, ağzını açıp ettiği tek kelimeye pişman ederim. :sopa: Surat ifadem şöyle :KK57: oluyor.

Çok defa sözlü tacize uğradım. 5 aylık hamileyken 4 sene önce araba kullanırken iki pzvnk tarafından aynı anda taciz edildim. İlk fırsatta (dönüş ışıklarında) durdurdum arabasının içine ettim panamera arabanın farını patlattım. Arabalarından bile inemedi ödlekler. Bir defasında yine hamileyim, kavşak ışıklarında şahin kullanan itin biri yan şeritte dönüp gülüp gülüp göz kırpınca indim arabadan babamın araba yıkamak için kullandığı fırçanın sapını aldım. 8.5 aylık hamileyken bir şerfsiz tarafından sözlü tacize uğradım arabasının tamponuna tekmeyi geçirdim. Kimse bana bulaşmasın bulaşanı var ya... deli olun azıcık. Hanımefendilik falan bırakın. Bir defa minibüste 15 yaşında tacize uğramışlığım var, kusacaktım. Adamı paramparça ederim minibüsten attılar herifi.

Benim gözüm dönerse çok kötü oluyorum. Gerçekten kendimi görsem o halde korkarım galiba. Lisede 7 kişiyi üzerime yürüyüp dövmeye kalktıkları için dövmüşlüğüm var. Birini merdivenden yuvarlayıp, kafasını pencere pervazına defalarca vurdum. Öfke kontrolü gibi görünüyor ama saçlarımı yolmaya kalkıp boğazımı sıkan insanlara gram acımam. O noktaya da kolay kolay gelmedim defalarca okulda tehdit ettiler, sözlü taciz ettiler. Daha da yan gözle bakamadılar zaten. Hayatımda da gözümün öyle döndüğünü iki defa bilirim. Taciz edeni ne yaparım Allah bilir. Yine bir sinir geldi.
 
Her yerde ve her saatte böyle hissediyor olsanız anormal gelebilirdi de, ülke geneline bakınca bana hiç de anormal ve de yabancı gelmedi bu haller. Lise de otobüs ne zaman boşalsa eve 3 4 durak kala inerdim. Otobüste tek kalırsam hemen telefonla konuşuyomuş gibi yapardım. Şimdilerde de kargo gelince falan yalandan "ben bakarım hayatım" diye seslenip kapıyı öyle açıyorum :)

Kadın olmak zor.
Çocuk olmak zor.
Hayvan olmak zor.
 
Son düzenleme:
Korkmakta çok haklısınız, herkesin birbirini tanıdığı ve nispeten güvenli bir bölgede yaşamama rağmen hava karardıktan sonra çıktığımda kafamda hep acabalar dönüyor. Dolmuşta öldürülen kızlarımız, yol vermedi diye canlı canlı ezilen erkeklerimiz varken bu hisse kapılmamız çok normal. İnsan kendi akrabasına bile güvenemez oldu.
 
Yorumları okudum da bir ben mi anormalim ya, yürek yemiş gibi geziyorum sokaklarda :halay:
Bizim oturduğumuz mahalle de çok sıkıntılı tinercisi falanı filani dolu, ama ben akşam 10- da 11 de bile hiç takmadan gidiyorum, hatta bazen 1 de 2 de bile gittiğim oldu, şu an düşündüm de fazla rahatım galiba, abim bile akşam çıkmaya cesaret edemiyor. Bi de gece canım bişey ister bişey almam gerekir hiç korkmam çıkarım 1 de 2 de bunun dışında da bi kaç kere yolda araba durdu bi yere giderken, birinde ellerimde valiz vardı, bindim bende. Ama adamın tipine falan baktım, yardım edebilir miyim dedi kibarca bindim bende. Sanırım bu ülkeye göre fazla rahat davranıyorum, yorumlar baya ders oldu :KK16:
 
Eğer bu yüzden işime gidemiyorum, dışarı çıkamıyorum gibi şeyler söyleseydiniz tabi ki yardım almanız gerekirdi. Ama bunlar az çok hepimizde var, aşırı olduğunda ve işlev kaybı yaşattığında problem başlar.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Bir derdim var anlatacak kimsem yok..
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
4K
key23
key23
M
Bundan sonra nasıl bir yol izleyim (veteriner ile ilgili)
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
1K
Muhendoz
M
I
Lekeler, Çiller 5 yıllık Melazma/Cilt Lekesi Yolculuğum
Yorumlar
2
Görüntüleme
532
saulgoodman
saulgoodman
S
Eşimle ailem arasında
3 4 5
Yorumlar
93
Görüntüleme
9K
busendnz
busendnz
Z
Kumar yalan ve boşanma
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
9K
Lady Mary
Lady Mary
Back
X