- 11 Eylül 2015
- 843
- 419
- 23
- 40
Tam 11 ay sonra.......Hamile kaldıgım ay her gun hamiyim diye düşünmekden kendimi alamıyordum.Hani derler ya stress yapmayın,en de stressli olduğum aydı.Merakdan deliriyordum.Adetime bir hafta kala dayanamadım test yaptım ve sonuç yine neqativdı amma bu sefer farklıydı içimdeki ses sen hamilesin diyordu neqativi görünce üzülmememden belliydi farklı bişey olacağı.Ve adet günü sabah 6da evde son kalan hamilelik testimi yaptım ve sonuç pozitivdi.evin içinde bağıra bağıra gülüyordum inanamıyordum o mucize gerçekleşmişdi.Tam 3-cü aya kadar tam ne olduğunu anlayamadım normaldi her şey bulantım falan da yoktu hamileliye dair hiç bişey hissetmiyordum.Ultrasonda belirsiz bir şekilde bebeyimi görüyordum amma yine kafama dank etmiyordu anne olacağım.Takii o minik kalp atışını görene kadar.O kadar farklı ki, hayatda hiçbir sözle ifade edemiyorsun sadece gözlerin doluyor ve gülümsüyorsun.O günden içini bir korku bir telaş bir sorumluluk kaplıyor.Artık tam 3 ay geçdi ve ben deyişiyorum hafif kilo aldım vücudum deyişiyor ruh halim deyişiyor.Sulugözün teki oldum,kalbim pamuk gibi sanki.Canın ne istiyor deseler ancak sevgi istiyorum bol bol sevgi.Aşermelerim yok amma çok sevdiyim çikolataları ve şekerleri yiyemiyorum mesela.Tuzlu ekşi şeylere bayılıyorum kokusuz yiyecekleri zevkle yiyorum.Normalinde insanların bu aylarda mide bulantısı geçer bende yeni başlıyor qaliba 3-cü aydan sonra.Artık 36 beden elbiselerime uzakdan bakıyorum daha bol daha rahat elbiseler girdi hayatıma. Artık her şey bebeyim için yemem,içmem,giyimim,gezmem uyumam her şey onu düşünerek.Daha bebeyimin cinsiyyetini bilmiyorum amma içimden bir ses bir oğlum olacak diyor. Bunu öğrenmem için biraz daha beklemem lazım sabırla bebeyimi beklediyim gibi...........
