offf off
git kız izin al
uçağa onu uğurlamaya git
dargın gitmesin yola
ayrılacaksanızda ayrılırsınız
konuşmamaya ne lüzum varki o senin çocuğunun babası ayrılsanız bile bir ömür boyu görüşeceksiniz kızınız sayesinde
ne bileyim belki seni orda görünce şaşırır
dili çözülür..
ayrılma demiyorum o karar sizin kararınız ama böyle uzun yola gidipte gelirse sanki sen kendini daha çok üzeceksin aramadı etmedi..
ay ne bileyim birilerini kavuşturmayı okadar çok istiyorumki bu ilk sen olsan ne güzel olur![]()
şaşırmaz pek ama sevinir.
kübadan geldiğinde (sabah 4de inmişti uçak rötar yapmıştı), 2 yaşındaydı bizim prenses o zaman. valizini alırken görmüştüm eşimi. tam çıkış kapısından çıkarken salmıştım kızı üstüne, bizim pıtırcık da pigme boyuyla herkesin arasından "babişkoooooooooooooooooooommmm" diye bir sarılmıştı bacağına, (tabi bizimkinin haberi yok) allahım adam kalp krizi geçiriyordu halüsinasyon falan gördü sanmıştı.

alışıktır benim deliliklerime. bir ara gene dellenmiştim bi hafta ortası iş çıkışı burdan bursaya gittim, girdim otele tak tak kapıyı çaldım, karşısında beni gördü, gene bembeyaz bir surat. sonra sabahın körü gene ist a işe döndüm.
yani ben seviyoum süpriz yapmayı, sevildiğini hissettirmeyi, şımartmayı.
hep karşılık beklemeden yaptım diye düşünüyordum ama içimde bir yerlerde beklemişim demek ki.
o hiç kalmadı sevgisiz, ilgisiz.
benim hissettiklerimi ancak kendi yaşarsa anlar diye düşünüyorum.
yani benim yaptığım gurur değil inanın değil...