Vala canim 20 yasinda hayallerini yasarsi. 30 undan biter bu isler boyle hayat b8 imtihan olume kadar biz bu imtihanlarlar ugrasacagiz yoksa cenneti kazanmak kolay degil boyle dusunme kimsenin nezmaan olecegi belli degilki yasamana bak ama olumu ameli yonden dusunmek guzel tabi onun disinda insanin hayat enerjisini somuruyor 30 yas zirve yas bosuna dememisler yolun yarisi olgunlastigin en guzel yas kiymetini bil ve bende 30 sayilirim benimde aklima gelmiyor degil yasim 30 falan filan diye ama geciyor onumuze bakalim hicbirsey icin ge. 20 yasinda hayalini yasar 30 unda vefaat eder 30 da yasar 90 ninda veaaf eder kimse bilemezkiHayallerimin tıkandığı noktadayım.Kurduğum hayallerde bile otuzumda olmadım.Bir türlü kabullenemedim.Keşke bu aklımla 20 li yaşlarda olsaydım diyorum.Yaşımdan başka hiç bir şeyi takmıyorum.
Ölüme yaklaşıyormuşum gibi geliyor.Kimin ne zaman öleceği belli olmaz ama ölmekten korkuyorum,belki yeterince yaşayamamaktan.Sanki yaşamaya doyamayacakmışım gibi..Annem babam artık yaşlanıyor.Ben de o yolda ilerliyorum.Sanki yaşlanınca insan mutsuzluğa daha çok yaklaşıyormuş gibi..Ölüm son değil,ama bu dünyanın sonu...Sonrasını bilmiyorum ve bu bilinmezlik beni korkutuyor.Evlenmedim,evlenmeyi istiyorum ,sonra sorumluluklar aklıma geliyor kaçıyorum.Bunalımdayım.Ölümden korkuyorum.Ölümsüzlük de çözüm değil..Ölüm de gerekli..Onu da kabul edemiyorum..Yaşlanmasak da yaşlanacağız..
Her şeyin yolunda olduğunu düşündüğümde bu düşünce aklımı kemiriyor.Yaşıtlarımın ikinci çocukları var ve ben hala yalnızım..
Otuz yaa..Kapı gibi 30...yirmili yaşlarım berbattı,ergenliğim berbattı..Belki büyümek istemiyorum..Bilmiyorum..Bu düşünce beni terkedecek mi?Hayatım hep böyle kaygılarla mı devam edecek...
Evlilik falan degilde bir doktorami görussen ..yahu olecegimizi bile bile hepimiz yasiyor giymiyor harcamiyor biriktiriyoruz olume takilma bugun yasiyor nefes aliyorsun ya ona bak hayati yasa 30 yas ne ki keske herkes bu yasta evlenmeden erken evlenip gençliğini yasamadina pisman olmasa insanlar .Hayallerimin tıkandığı noktadayım.Kurduğum hayallerde bile otuzumda olmadım.Bir türlü kabullenemedim.Keşke bu aklımla 20 li yaşlarda olsaydım diyorum.Yaşımdan başka hiç bir şeyi takmıyorum.
Ölüme yaklaşıyormuşum gibi geliyor.Kimin ne zaman öleceği belli olmaz ama ölmekten korkuyorum,belki yeterince yaşayamamaktan.Sanki yaşamaya doyamayacakmışım gibi..Annem babam artık yaşlanıyor.Ben de o yolda ilerliyorum.Sanki yaşlanınca insan mutsuzluğa daha çok yaklaşıyormuş gibi..Ölüm son değil,ama bu dünyanın sonu...Sonrasını bilmiyorum ve bu bilinmezlik beni korkutuyor.Evlenmedim,evlenmeyi istiyorum ,sonra sorumluluklar aklıma geliyor kaçıyorum.Bunalımdayım.Ölümden korkuyorum.Ölümsüzlük de çözüm değil..Ölüm de gerekli..Onu da kabul edemiyorum..Yaşlanmasak da yaşlanacağız..
Her şeyin yolunda olduğunu düşündüğümde bu düşünce aklımı kemiriyor.Yaşıtlarımın ikinci çocukları var ve ben hala yalnızım..
Otuz yaa..Kapı gibi 30...yirmili yaşlarım berbattı,ergenliğim berbattı..Belki büyümek istemiyorum..Bilmiyorum..Bu düşünce beni terkedecek mi?Hayatım hep böyle kaygılarla mı devam edecek...
arada gel bi tas su dök bari ben mezardaymışım haberim yokmuşBeni dogrudan gomun o zaman 37 oldum
Gelirken bi paket de cigara getiririm sana, tüttürürsün bearada gel bi tas su dök bari ben mezardaymışım haberim yokmuş
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?